Ο χορός είναι και αυτός μία άλλη γλώσσα επικοινωνίας, που μπορεί να μην είναι λεκτική αλλά σίγουρα είναι σούπερ επικοινωνιακή. Αυτό είναι κάτι που το γνωρίζουν καλά οι άνθρωποι της τέχνης και για αυτό τον έχουν συμπεριλάβει σε τόσο σκηνές. Εξάλλου, ο χορός στον κινηματογράφο έχει την ικανότητα να συνδυάζει την αφήγηση, το συναίσθημα και τη θεατρικότητα με μοναδικό τρόπο. Κάποιες σκηνές χορού έχουν περάσει στη σφαίρα του θρύλου, με πρωταγωνιστές που χάρισαν αξέχαστες στιγμές. Ας δούμε πέντε εμβληματικές σκηνές χορού που άφησαν το στίγμα τους στην ιστορία του σινεμά.
Η διαδικτυακή ξενέρα με το πραγματικό νοήμα του Macarena δεν έχει προηγούμενο
1. «The Mask of Zorro» (1998) - Ο αισθησιακός χορός του Ζορό και της Elena
Μία από τις πιο εμβληματικές σκηνές της ταινίας είναι ο αισθησιακός χορός ανάμεσα στον Alejandro (Antonio Banderas) και την Elena (Catherine Zeta-Jones). Σε μια ατμόσφαιρα γεμάτη πάθος και ένταση, οι δύο πρωταγωνιστές χορεύουν ένα φλογερό ισπανικό χορό με τη γοητεία της εποχής. Η σκηνή συνδυάζει τον αισθησιασμό με τη χημεία των ηθοποιών, αποδεικνύοντας ότι ο χορός μπορεί να είναι τόσο μια μορφή αποπλάνησης όσο και ένδειξη δύναμης.
2. «Scent of a Woman» (1992) - Το τανγκό του Al Pacino
Σε αυτή τη συγκλονιστική σκηνή, ο τυφλός συνταγματάρχης Frank Slade (Al Pacino) καθοδηγεί τη Donna σε ένα κομψό τανγκό υπό τους ήχους του «Por una Cabeza». Ο χορός τους αποπνέει αυτοπεποίθηση, γοητεία και έναν μοναδικό ρομαντισμό. Είναι μια στιγμή που συνδυάζει την ανθρώπινη σύνδεση με την τέχνη του χορού, μένοντας ανεξίτηλη στη μνήμη των θεατών.
3. «Dirty Dancing» (1987) - Το τελευταίο χορευτικό
Η σκηνή του φινάλε, όπου ο Patrick Swayze και η Jennifer Grey χορεύουν το «(I’ve Had) The Time of My Life», αποτελεί απόλυτη έκφραση πάθους και ελευθερίας. Η αξέχαστη ανύψωση της Baby από τον Johnny έγινε σύμβολο του κινηματογραφικού ρομαντισμού, με τη χορογραφία να εκφράζει την ένωση δύο διαφορετικών κόσμων μέσα από την τέχνη της κίνησης.
«Χορεύοντας με τις τύψεις μου»
4. «Chicago» (2002) - Ο αισθησιασμός της Catherine Zeta-Jones
Στο θρυλικό μιούζικαλ, η Catherine Zeta-Jones, στον ρόλο της Velma Kelly, εντυπωσιάζει με τη χορογραφία της στο «All That Jazz». Η σκηνή αυτή αναδεικνύει τη δύναμη του θεατρικού χορού, συνδυάζοντας την ενέργεια και τον αισθησιασμό με την αριστοτεχνική κινησιολογία.
5. «Singin’ in the Rain» (1952) – Η βροχή και ο Gene Kelly
Ο Gene Kelly, χορεύοντας στη βροχή με μια ομπρέλα, δημιούργησε μια από τις πιο χαρακτηριστικές και διαχρονικές σκηνές του κινηματογράφου. Η χαρά και η ανεμελιά που αποπνέει η σκηνή την καθιστούν ένα από τα κορυφαία παραδείγματα της χορευτικής τέχνης στο κλασικό Χόλιγουντ.
