Ας είμαστε ειλικρινείς, αν υπήρχε μία ιστορία που θέλαμε να δούμε σε live-action έκδοση από τα παιδικά μας χρόνια, πέρα από τους υπερήρωες της Marvel και της DC αυτό ήταν σίγουρα η Οδύσσεια του Ομήρου. Ο πολυμήχανος Οδυσσέας, ο απόλυτος «σταρ» της παιδικής μας ηλικίας λόγω της ελληνικής μυθολογίας -μαζί με τον Ηρακλή και τους 12 Άθλους- είναι ίσως η πιο πονεμένη φιγούρα που έχουμε δει λιγότερο από όλους στη μεγάλη οθόνη.
Συνήθως τον βλέπουμε να εμφανίζεται σε κάποιο φιλμ ή σειρά για την Ηλιάδα -όπως παράδειγμα στο Troy με τη μορφή του Sean Bean- και αν θέλουμε να τον απολαύσουμε στην κανονική Οδύσσεια μέχρι την επιστροφή του στην πατρίδα, Ιθάκη πρέπει να ανατρέξουμε σε εποχές Kirk Douglas, και στο φιλμ Ulysses του 1954, ή να περιμένουμε το φιλμ Η Επιστροφή, με τον Ralph Fiennes στον κεντρικό ρόλο και την Juliette Binoche ως Πηνελόπη, στο τελευταίο όμως κομμάτι της ιστορίας του.
Για όλους εμάς όμως, Οδυσσέας ή Ulysses όπως τον λένε οι ξένοι, θα είναι πάντα η τηλεοπτική βερσιόν του Armand Asante. O Γάλλος μπορεί να έχει μείνει στο ευρύ κοινό ως ο τύπος που υποδύθηκε καλύτερα από τον καθένα τον John Gotti, για μας τους Έλληνες όμως θα είναι ξεκάθαρα ο απόλυτος ήρωας της μυθολογίας.
Πόσοι από τους μύθους της Αρχαίας Ελλάδας είναι τελικά αλήθεια;
Σε εκείνο το Mini Series, είδαμε ίσως την πιο κοντινή στην Ομήρου Οδύσσεια adaptation, χωρίς να λείπουν βεβαίως οι ανακρίβειες ή οι παραλήψεις, όπως για παράδειγμα οι Σειρήνες, οι Λωτοφάγοι και το Νησί του Ήλιου- αλλά τα βασικά συστατικά της ιστορίας ήταν εκεί.
Από την ιδέα του για τον Δούρειο Ίππο (κομμάτι της Ηλιάδας μεν, απαραίτητο δε) που έκαμψε ουσιαστικά την αντίσταση της Τροίας, την απόδραση από το νησί του Κύκλωπα Πολύφημου, την έχθρα του με τον Θεό Ποσειδώνα, το πέρασμα μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης, ή την επίσοεψη στον Άδη και προφανώς τις θεές Κίρκη και Καλυψώ που ουσιαστικά τον κρατούσαν αιχμάλωτο.
Σε εκείνη τη μίνι σειρά συμμετείχαν και διαμάντια της υποκριτικής, όπως η Isabella Rossellini ως Θεά Αθηνά, ο Christopher Lee στον ρόλο του Μάντη Τειρεσία ή ο Γιώργος Βογιατζής, έστω και χωρίς να μιλήσει, ως Βασιλιάς Αγαμέμνονας.
Όπως επίσης για να μην ξεχνιόμαστε, ως κακός μνηστήρας, Ευρύμαχος, έκλεβε την παράσταση ο γνωστός για τους «κακούς» ρόλους του, Eric Roberts αν και τα φώτα έπεσαν, έστω και για λίγο, στην καλλονή της εποχής εκείνης, Vanessa Williams που υποδύθηκε την εκτυφλωτική Καλυψώ.
Η Οδύσσεια εκείνη μπορεί να μην ήταν αντιπροσωπευτική 100% της ιστορίας του Ομήρου, παραμένει όμως μέχρι και σήμερα μια πραγματικά ευχάριστη ιστορία και ένας φόρος τιμής προς τον ήρωα της μυθολογίας που εμείς οι Έλληνες θέλαμε όσο κανέναν άλλον να δούμε σε μικρή ή μεγάλη οθόνη.
Ένα mini series που αρκούσε για να βάλει στη ζωή όλων μας τον Armand Asante, ακόμα και αν δεν ξέρουμε ακόμα και σήμερα κανένα άλλο έργο του. Λέτε να τον ξεπεράσει ο Ralph Fiennes; Στις 28 Νοεμβρίου που βγαίνει στους ελληνικούς κινηματογράφους θα ξέρουμε.
