Για το Gladiator II το είχαμε πιστέψει πραγματικά ότι θα ήταν η ταινία της χρονιάς καθώς είχε στα χέρια του όλα τα συστατικά για να το καταφέρει. Και τριάδα-φωτιά στους κεντρικούς ρόλους (Paul Mescal, Pedro Pascal, Denzel Washington), και ένα story εκδίκησης που πάντα έχει έναν τρόπο να γοητεύει, και εκπληκτική σύνδεση με το πρώτο φιλμ του franchise, εκπληκτικά σκηνικά και τρομερές χορογραφίες μάχης. Και τι δεν είχε.
Μας δικαίωσε τελικά; Μάλλον όχι. Ίσως και να είχαμε πολύ υψηλές προσδοκίες για ένα ακόμα φιλμ του Riddley Scott που δείχνει να έχει χάσει το magic touch που είχε στις ταινίες του.
Προσοχή, δεν λέμε ότι το Gladiator II είναι κακό. Δεν βγαίνεις από την αίθουσα και λες «δεν πέρασα ωραία», ειδικά αν έχεις βρεθεί στο σινεμά για να απολαύσεις το σινεμά στο έπακρό του. Μόνο που ατάκες όπως «καλύτερο από το πρώτο» είναι μάλλον ιδιαίτερα ενθαρρυντικές για ένα φιλμ που, όπως γράψαμε στην αρχή, είχε όλα τα φόντα να το καταφέρει αλλά μάλλον κάπου χάθηκε στην πορεία του.
Μας νοιάζουν όντως οι ιστορικές ανακρίβειες στο Gladiator II;
Βρήκε όμως έναν σπουδαίο Μονομάχο
Για να μην τα μηδενίζουμε όλα, το Gladiator II μας είχε προϊδεάσει ότι θα δούμε τον Denzel Washington να κλέβει την παράσταση ως Macrinus, όμως, δεν είναι ότι δεν τον έχουμε δει και σε καλύτερες παραστάσεις. Καλός μεν, φιλότιμος αλλά δεν είναι και το απόλυτo highlight του φιλμ.
Καιρός να εκτιμήσουμε πραγματικά τον Denzel Washington
Το μεγάλο ατού της ταινίας, είναι ξεκάθαρα ο πρωταγωνιστής του, αυτός ο τύπος που όλοι είχαμε για ομορφόπαιδο, αλλά τον είδαμε να γιγαντώνεται ακόμα περισσότερο με το πέρας του φιλμ.
Ο Paul Mescal, o Lucius Verus Aurelius ή Hanno, είχε ίσως να σηκώσει το μεγαλύτερο βάρος από όλους, καθώς έπρεπε να αποδείξει ότι είναι τουλάχιστον ισάξιος μονομάχος με τον ανεπανάληπτο, Maximus Decimus Meridius του Russell Crow. Μόνο που δεν θα είχε νόημα να βλέπαμε τον Maximus, απλώς σε μια νεότερη έκδοσή του.
O Riddley Scott προπόνησε ολόκληρη στρατιά για το Gladiator II
Σαφώς και είδαμε στοιχεία του στον Lucius -άλλωστε υπάρχει σύνδεση- μόνο που ο «διάδοχος» επιλέγει έναν διαφορετικό δρόμο από εκείνον του αυθεντικού Gladiator. Δεν είναι άτρωτος, ούτε και έχει ηγετικό παρελθόν, δεν είναι όμως αυτός ο σκοπός του. Δεν ξέρει ποιος είναι, μέσα από τις σκηνές μάχης και τα κατορθώματά του στην αρένα καταφέρνει να αποτελεί έμπνευση, τόσο για τους θεατές του Κολλοσαίου, όσο και για εσένα που τον παρακολουθείς.
Θα δώσει τις μάχες του, θα φάει το ξύλο του, αλλά θα επιστρέψει με ακόμα μεγαλύτερη όρεξη για αίμα γιατί απλώς έχει αρχίσει να ανακαλύπτει το φως μέσα στο σκότος της ψυχής του. Στο ξεκίνημα του φιλμ, κίνητρό του είναι να ανταμώσει με τον «εχθρό» στρατηγό Akacius, στην πορεία όμως αυτό το κίνητρο μεταλλάσσεται. Δεν υπάρχει πια μίσος στην καρδιά του, παρά μόνο η ελπίδα να μονομαχήσει για ένα καλύτερο «αύριο».
Αυτό που θα κάνει τη Ρώμη καλύτερο μέρος, και όχι μια πόλη που η ματαιοδοξία φλερτάρει συνέχεια με την απληστία και το ψέμα.
Σε μια ταινία που περισσότερο σε μπερδεύει με το story και τις ανατροπές, παρά σε κάνει να αναφωνείς «ουάου», ο Riddley Scott δημιούργησε τον Lucius. Έναν νέο πρωταγωνιστή που ξεπετάχθηκε μέσα από το αίμα και την ηρωική καρδιά του, για να εξυπηρετήσει έναν διαφορετικό σκοπό από εκείνον του Maximus.
Στα 148 λεπτά της ταινίας, βλέπουμε έναν hero in the making, όχι έναν έτοιμο ηγέτη όπως ο Maximus. Έναν Gladiator στον οποίο μπορούμε να πιστέψουμε πλέον ότι μπορεί να τα βάλει με οποιονδήποτε εχθρό, είτε αυτός λέγεται Αυτοκράτορας της Ρώμης (στην περίπτωση της ταινίας οι Αυτοκράτορες Καρακάλλας και Γέτας), είτε μια λεγεώνα μονομάχων μέσα στο Κολοσσαίο.
Η παγκόσμια πρεμιέρα του “Gladiator II” ήταν μία μονομαχία της ανδρικής μόδας
Μάλλον το Gladiator II δεν είχε σκοπό να καταλήξει κάπου, αλλά να λειτουργήσει ως Origin Story του νέου μονομάχου. Αν ισχύει ότι ένα τρίτο φιλμ είναι in development, τότε ίσως και να είμαστε αυστηροί που δεν εκτιμήσαμε τη νέα ταινία όπως της έπρεπε. Αυτό όμως θα το ξέρουμε όταν θα δούμε ξανά τον Lucius Verus του εμφατικού Paul Mescal να φοράει ξανά την πανοπλία του Gladiator.
Όταν γίνει αυτό...
