Από πιτσιρικάδες περιμέναμε πάντα τις καινούργιες ταινίες που βγαίνουν κάθε εβδομάδα –λες και είναι κάποιο δέμα που μας στέλνει η θεια μας από την Αμερική. Σίγουρα παλιότερα, τότε που δεν υπήρχαν τόσες επιλογές (dvd, streaming, downloading), η ατάκα «πάω κινηματογράφο» ήταν πιο πωρωτική. Τον τελευταίο καιρό όμως, κι επειδή χορτάσαμε κλεισούρα στο σπίτι, λέμε να ξεχυθούμε ξανά στα σινεμά φανατικά.
Έτσι αποφασίσαμε να μοιραζόμαστε κάθε εβδομάδα τις σκέψεις μας μαζί σου, για το ποιες ταινίες θα τρέξουμε να δούμε και ποιες θα αποφύγουμε όπως ο Διάολος το λιβάνι. Αγαπητέ ταινιοφάγε έλα εδώ να τσεκάρουμε παρέα τι καλό (και τι κακό) θα παίξει στις αίθουσες σε πρώτη προβολή από σήμερα Πέμπτη 10 Αυγούστου.
ΚΛΕΙΣΑΜΕ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ
Μεταξύ μας, αν οι διανομείς δεν μας μπούκωναν κάθε καλοκαίρι με ισπανικές παραγωγές, τα δικαιώματα των οποίων εξασφαλίζουν με το κιλό, θα είχαμε μια πολύ καλύτερη εικόνα για τα ωραία πραγματάκια που συμβαίνουν εις την Ιβηρικήν. Διότι, κακά τα ψέματα, στο θέμα αστυνομικό και ατμόσφαιρα, οι Ισπανοί είναι μάστορες σε όλη την Ευρώπη. Θυμήσου το «Μικρό Νησί» ή το φετινό «Η οργή ενός υπομονετικού ανθρώπου» ή το Magical Girl που ερωτοτροπεί με το «παράλογο».
Η λίστα είναι μεγάλη. Όπως μεγάλη είναι και η στιγμή του Σορογκογέν στο «Κανείς δεν μπορεί να μας σώσει». Καυτό καλοκαίρι στη Μαδρίτη, το 2011 στο περιθώριο της επίσκεψης του Πάπα Βενέδικτου, και δύο αταίριαστοι ντέτεκτιβ έχουν αναλάβει να βρουν έναν βιαστή και Serial Killer που δείχνει ιδιαίτερη προτίμηση στην Τρίτη ηλικία. Εκδίκηση, τιμωρία, οργή και πολύς ιδρώτας. Σου θυμίζει κάτι από Se7en; Και εμάς! Βαριά η σκιά, αλλά ο Σορογκογέν αναμετράται στα ίσα με το αριστούργημα του Νόλαν.
ΙΣΩΣ ΠΑΜΕ
Αν δεν γνωρίζεις τον Μαξ Φρις, μπορείς να του αφιερώσεις λίγο χρόνο τώρα που θα έχεις περισσότερο χρόνο για διάβασμα. Μην περιμένεις όμως καλοκαιρινό ανάγνωσμα. Απαιτεί την προσοχή σου. Το «Επιστροφή στο Μοντοκ» βασίζεται σε ένα από τα πιο γνωστά έργα του Ελβετού συγγραφέα, στο αυτοβιογραφικό «Μακρύ Σαββατοκύριακο στο Λονγκ Άιλαντ» (εκδ. Μελάνι) και ουσιαστικά πρόκειται για τον απολογισμό ζωής του πετυχημένου συγγραφέα. Κατά μία έννοια, βαθιά ανδρική ταινία, αφού ανατέμνει τις έννοιες της φιλίας, της επιτυχίας, τη ζήλιας, της οικογένειας και όλα αυτά δοσμένα μέσα από την αναπόφευκτη αντίθεση ανάμεσα σε άνδρα και γυναίκα.
ΙΣΩΣ ΠΑΜΕ #2
Η γυναίκα του Φράνσις Φορντ Κόπολα γυρίζει την πρώτη της ταινία μυθοπλασίας. Ναι, ίσως να μην πρόκειται για την καλύτερη εισαγωγή στο θέμα. Όπως αναμενόταν, η ταινία περιστρέφεται γύρω από το σινεμά και τους ανθρώπους του. Γυναίκα πρωτοκλασσάτου κινηματογραφικού παραγωγού σε αποτυχημένο γάμο κάνει ένα γαστριμαργικό και άκρως ρομαντικό road trip λίγο πριν/λίγο μετά την κλιμακτήριο με στενό συνεργάτη του άνδρα της, διασχίζοντας τη Γαλλία από τις Κάννες μέχρι το Παρίσι. Αν έχεις ξεμείνει αυτή την εβδομάδα στην Αθήνα και θες να πας μαζί της θερινό, αυτή την ταινία θα σου προτείνει. «Το Παρίσι μπορεί να περιμένει», όπως και εσύ μέχρι να πάτε διακοπές.
ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ!
Ο τίτλος «Και ο Θεός να βάλει το χέρι του» θα μπορούσε να είναι ο τίτλος για καμιά ακόμα 100ή ιταλικές/γαλλικές/ισπανικές κωμωδίες του σωρού που κάνουν απόβαση στα ελληνικά σινεμά κάθε καλοκαίρι. Δεν θα μου κάνει καμία έκπληξη αν ο συγκεκριμένος έχει όντως χρησιμοποιηθεί και σε άλλα φίλμ και όχι μόνο σε αυτό του Νιουνζιάντε, στο οποίο περιγράφονται οι «σουρεαλιστικές» περιπέτειες του Κέκο Τζαλόνε και του γιού οι οποίοι σκαρώνουν διακοπές στην Ιταλική επαρχία χωρίς να έχουν φράγκο στην τσέπη.
