Λένε ότι ο πόλεμος αλλάζει τον άνθρωπο και αυτό μπορεί να το καταλάβει κανείς, με τόσα ντοκιμαντέρ και ταινίες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Ένας από τους πολέμους που χαρακτήρισε τον κόσμο και άλλαξε τις ζωές πολλών ανθρώπων είναι εκείνος μεταξύ ΗΠΑ και Βιετνάμ. Ένας πόλεμος που αν ρωτήσεις τον περισσότερο κόσμο, κανείς δεν ξέρει την κατάληξή του, ίσως και γιατί όλες οι πλευρές έχασαν. Η φρίκη του πολέμου του Βιετνάμ έχει αποτυπωθεί σε πολλά φιλμ, όπως το Platoon, το Deer Hunter ή και το Apocalyse Now, καμία όμως εξ αυτών των Αμερικανικών παραγωγών δεν ζήτησε τόσο έντονα συγνώμη, όσο το έκανε ο Όλιβερ Στόουν μέσω της ζωής του real life ακτιβιστή, Ρον Κόβιτς.
Ο Τομ Κρουζ σε μια περίοδο που ακόμα δεν είχε γνωρίσει τον Ίθαν Χαντ στις Επικίνδυνες Αποστολές και έχοντας «προϋπηρεσία» από τον Αμερικανικό Στρατό στο πρώτο Top Gun, έγινε γνωστός ως Γεννημένος την 4η Ιουλίου, στον πλέον βαρύ αλλά σημαντικό ρόλο της καριέρας του.
Εσύ μπορείς να φανταστείς ποια ήταν η πιο δύσκολη σκηνή στο Top Gun: Maverick;
Σύμφωνα με το story
Ο νεαρός Ρον έχοντας μεγαλώσει σε μια οικογένεια της συντηρητικής κοινωνίας της Αμερικής αφήνει τον έρωτά του και μια ζωή γεμάτη όνειρα στη μέση, καθώς θεωρεί καθήκον του να υπερασπιστεί τις ΗΠΑ στον πόλεμο του Βιετνάμ.
Εκεί παίρνει μέρος σε πολλές μάχες, θα γίνει μάρτυρας πολλών θανάτων αλλά θα επιζήσει των κακουχιών και θα επιστρέψει στην πατρίδα. Με ένα μεγάλο όμως τίμημα. Ο τελευταίος του τραυματισμός θα τον καθηλώσει σε αναπηρικό καροτσάκι για ολόκληρη τη ζωή του, και τότε είναι που θα συνειδητοποιήσει ότι βρίσκεται σε μια δοκιμασία μεγαλύτερη, και από την επιβίωση στο Βιετνάμ. Μεγάλος του αντίπαλος δεν είναι η αναπηρία του, αλλά η ίδια του η χώρα.
Δέκα παραδοσιακά φαγητά που τρώνε οι Αμερικανοί, ειδικά την 4η Ιουλίου.
Κατά την επιστροφή του στην πατρίδα θα συνειδητοποιήσει ότι ο κρατικός μηχανισμός δεν νοιάζεται για τους βετεράνους πολέμου, ενώ η μεγάλη ιδέα με την οποία είχε μεγαλώσει και τον οδήγησε να υπερασπιστεί την πατρίδα του είναι ένα τεράστιο ψέμα βλέποντας τους συμπατριώτες του να τον αποδοκιμάζουν για τη συμμετοχή του στον πόλεμο του Βιετνάμ.
Από την απόγνωση και την κατρακύλα του στα ναρκωτικά, το ποτό και τον πληρωμένο έρωτα, ο Ρον θα βρει τη φωνή του συμμετέχοντας σε μια οργάνωση κατά του πολέμου, εκεί που θα κάνει δημόσιες δηλώσεις υπέρ του τερματισμού του, γράφοντας στο τέλος την αυτοβιογραφία του.
Η αυτοβιογραφία του Ρον Κόβιτς δεν είναι άλλη μια ιστορία γύρω από έναν πόλεμο που ποτέ κανείς δεν κατάλαβε τη σημασία του, αλλά μια γερή γροθιά στον λόγο που χάθηκε τόσος κόσμος κυριολεκτικά για το τίποτα. Είναι μια υπενθύμιση ότι ο Τομ Κρουζ δεν είναι απλώς ένας τύπος που αρέσκεται να ρισκάρει στα γυρίσματα action ταινιών, αλλά άξιζε κάλλιστα να συγκαταλέγεται ανάμεσα στους κορυφαίους του είδους.
Το καθημερινό δράμα του Ρον Κόβιτς, από το μετατραυματικό στρες και την απογοήτευση γύρω από τα όνειρα που έχασε πιστεύοντας ένα ψέμα, αλλά την προσπάθειά του να βρει τον εαυτό του δημιουργούν ένα story πολύ δυνατό και πραγματικά επώδυνο. Μια συγνώμη για έναν πόλεμο χωρίς κανένα νόημα και αιτία, και μια ματιά για όλους εκείνους τους ανθρώπους που πήγαν στο Βιετνάμ και «έχασαν» τη ζωή τους από την μέρα που πάτησαν ξανά το πόδι τους στην πατρίδα. Μια πατρίδα που τους έστειλε να «φαγωθούν» και που ποτέ δεν νοιάστηκε αν θα επιστρέψουν.
Ο Τομ Κρουζ μπορεί να μην είναι Γεννημένος την 4η Ιουλίου (αλλά μια μέρα πριν, στις 3 Ιουλίου του 1962), ήταν όμως γεννημένος για αυτόν τον ρόλο.
