Μόνο που ακούς ότι σε μια ταινία πρωταγωνιστής είναι ο Ηρακλής Πουαρό αυτό σίγουρα σε παρακινεί να πας στον κινηματογράφο. Όπως και να το κάνουμε, κάποια πράγματα μένουν σταθερά μέσα στον χρόνο, αφού τα εγκλήματα και το μυστήριο είναι συνυφασμένα με τον θρυλικό ντετέκτιβ. Κάπως έτσι, λοιπόν, Παρασκευή βράδυ πήγαμε σινεμά για να δούμε τον αγαπημένο ντετέκτιβ σε ενεργό δράση να προσπαθεί να λύσει ένα ακόμη μυστήριο, το οποίο αυτή τη φορά είχε μεταφυσικά στοιχεία. Κάπως μας κέρδισε, γιατί η αλήθεια είναι ότι πάντα παραμένουν γοητευτικές όλες αυτές οι ατμοσφαιρικές ταινίες μυστηρίου. Για την ιστορία να πούμε ότι η ταινία είναι βασισμένη στο αστυνομικό μυθιστόρημα «Το Πάρτυ» (Hallowe’en Party) της Άγκαθα Κρίστι, με σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή τον βραβευμένο με Oscar Κένεθ Μπράνα (Kenneth Branagh) στον ρόλο του διάσημου Ηρακλή Πουαρό.
«Γυρίσματα της τύχης», η light εκδοχή του «Match Point»
Η ιστορία έχει ως εξής: Ο Ηρακλής Πουαρό έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση και ζει στην μεταπολεμική Βενετία. Η εικόνα της Βενετίας είναι απόκοσμη και από τα πρώτα κιόλας πλάνα παρουσιάζεται ως το ιδανικό σκηνικό για να δραματιστεί μία υπόθεση εγκλήματος και μάλιστα προδιαθέτει σε μεταφυσικά στοιχεία, όπου η χρονική τοποθέτηση στον εορτασμό του Halloween δεν γίνεται καθόλου τυχαία. Ο Πουαρό συνεχίζει να είναι διάσημος για τις υποθέσεις του, ωστόσο η απόφασή του για απόσυρση παραμένει σταθερή μέχρι που τον επισκέπτεται η Αριάδνη Όλιβερ, η πιο διάσημη συγγραφέας μυστηρίου, που ισχυρίζεται ότι έχει κάτι να μοιραστεί μαζί του και του υπόσχεται ότι δεν πρόκειται για έγκλημα. Ο Πουαρό καταλήγει σε στοιχειωμένο παλάτι, που ανήκει στη διάσημη τραγουδίστρια όπερας Ροουίνα Ντρέικ, η κόρη της οποίας λέγεται ότι είχε αυτοκτονήσει εξαιτίας μεταφυσικών φαινομένων. Όταν ένας από τους συμμετέχοντες βρεθεί δολοφονημένος, όλοι θεωρούνται ύποπτοι και ο Βέλγος ντετέκτιβ βυθίζεται σε έναν νοσηρό κόσμο που κρύβει πολλά μυστικά.
Ορθολογισμός και μεταφυσική
Ένα από τα πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία, που θίγονται στην ταινία είναι η εσωτερική πάλη του Πουαρό να πιστέψει στο μεταφυσικό. Στο γεγονός, δηλαδή, ότι υπάρχει κάτι πέρα από αυτό που βλέπουμε μπροστά μας, καθώς δεν μπορεί η απόλυτη λογική σκέψη του να δεχτεί τίποτα άλλο. Όμως, καλείται να εξετάσει «το άλλο», χωρίς να το πιστεύει σε αυτό και να προσπαθήσει να καταλάβει, αν υπάρχει κάτι πέρα από τον «κόσμο του απτού». Τελικά, πόσο εύκολο είναι να αποδεχτείς την ύπαρξη του εξωπραγματικού, ακόμη και αν όλα τα στοιχεία οδηγούν σε αυτό;
Όλοι οι πρωταγωνιστές της ιστορίας καλούνται να «αποκαλύψουν» τον εαυτό τους κάτω από το πέπλο μυστηρίου, το οποίο κρατάει τον θεατή σε εγρήγορση και παράλληλα τον αφήνει να συμμετέχει στα υπερρεαλιστικά και μη σκηνικά, μέσα από ένα έξυπνο παιχνίδι παρατήρησης. Όλα αυτά δοσμένα έντεχνα μέσα από ατμοσφαιρικές σκηνές με γοτθικά στοιχεία και μικρές δόσεις χιούμορ. Εξομολογήσεις, ψυχικά τραύματα, όλα αρχίσουν να ξεδιπλώνονται μέσα από τη σκηνοθεσία του Κένεθ Μπράνα. Στην εξέλιξη της ταινίας, ναι, υπάρχουν κάποιες παραλείψεις, όμως το «παιχνίδι» που κάνει η ταινία αφήνει μία διασκεδαστική διάθεση-παρά το βαρύ κλίμα.
