Σε αντίθεση με το πρώτο Terminator που ήμασταν αγέννητοι όταν βγήκε, το δεύτερο μας έμεινε χαραγμένο στη μνήμη για πολλούς λόγους. Κάποιοι από εμάς το είδαν με τους μπαμπάδες τους στα σινεμά, ενώ όλοι οι πιτσιρικάδες που μεγαλώσαμε με την αφιλτράριστη βία και βωμολοχία των 80s, δεν είχαμε κανένα πρόβλημα να βλέπουμε τον εαυτό μας στη θέση του Edward Furlong. Αυτή τη φορά επίσης, ο Arnold ήταν με τους καλούς και τα πράγματα γινόντουσαν ακόμη πιο ενδιαφέροντα. Και κάπως έτσι γεννήθηκε το sci-fi έπος, που άκουγε στο όνομα Terminator 2: Judgment Day.
Αρχικά η υπόθεση
Το plot δεν ήταν πολύ διαφορετικό από την πρώτη ταινία. Όπου ένας υπερυπολογιστής αποκτά νοημοσύνη και εκτοξεύει πυρηνικά για να καταστρέψει τον κόσμο. Εδώ όμως τα πράγματα είναι πιο ζόρικα. Ξεκινάμε με σκηνές μάχης και τον John Connor να αγωνίζεται να κρατήσει την ανθρωπότητα ζωντανή. Όσο οι άνθρωποι πεθαίνουν σαν μύγες, στέλνει έναν Terminator T-800 να προστατέψει τον πιτσιρικά εαυτό του και να επιβεβαιώσει ότι θα επιζήσει για να γίνει ηγέτης της Αντίστασης. Άρα έχουμε ταξίδια στο χρόνο, ΑΙ που τρελαίνονται και θέλουν να μας καταστρέψουν και φυσικά ένα ανθρωποκυνηγητό που περιλαμβάνει μπόλικα όπλα και κορυφαίες ατάκες.
Ο παράγοντας Schwarzenegger
Να υπενθυμίσουμε ότι ζούμε σε μία εποχή που ο Arnold κάνει κυριολεκτικά πάταγο. Αλλά όλα είναι τόσο ζόρικα όσον αφορά αυτή την εμφάνιση. Ένας Εξολοθρευτής με biker ρούχα και επαναληπτική καραμπίνα. Κυκλοφόρησαν φιγούρες του στα καταστήματα που πατούσες κουμπιά και έλεγε «Asta la vista baby» και κάθε παιδί τον είχε στα παιχνίδια του. Ήταν έτσι η εποχή που δεν αναρωτιόταν κάποιος γονιός αν η ταινία μας καταστρέφει ως παιδιά ή όχι. Ήταν απλά άλλο ένα κομμάτι του σινεμά. Ο Arnold με αυτή την ταινία πέρασε στο στρατόπεδο των καλών και έγινε ακόμη πιο διάσημος στο νεανικό κοινό – μία πολύ ωραία ιδέα του Cameron. Αλλά το αλατοπίπερο ήταν ο Edward Furlong.
O καλύτερος John Connor
To περιοδικό Empire τα είχε πει καλύτερα στο αφιέρωμά του στα Terminator. Ότι όποια ταινία και αν πιάσεις, κανένας ηθοποιός δεν έκανε καλύτερη δουλειά ως John Connor. O Furlong που ήταν 14 ετών όταν έπαιξε στην ταινία που ήταν και η πρώτη του, ήταν το σήμα-κατατεθέν του cool πιτσιρικά της εποχής. Grunge ντύσιμο, μαλλί καπελάκι, βρισίδια και κατάρες χωρίς να τρελαίνονται τα αντίστοιχα ΕΣΡ της εποχής και σε γενικές γραμμές, έβλεπες κοινά. Η προσθήκη στην υπόθεση του ότι ο πιτσιρικάς που βλέπεις θα γίνει ο μελλοντικός αρχηγός, ήταν μία -έστω και ηθελημένα- κίνηση που έφερε και όλους εμάς πιο κοντά στην υπόθεση. Αν δεν μπορούσες να γίνεις ο John Connor, ήθελες σίγουρα να γίνεις ο κολλητός του.
Η μεταμόρφωση της Sarah Connor
Aυτά τα damsel in distress της πρώτης ταινίας να τα ξεχάσετε. Η Sarah Connor της δεύτερης ταινίας δεν έχει καμία σχέση με εκείνη της πρώτης. Ειδικά σε μία γενιά σινεμά που οι περισσότερες πρωταγωνίστριες περίμεναν από τον ήρωα να της σώσει, η Sarah Connor έσφαζε Terminators για πρωινό. Καλά, υπερβολές, αλλά σε καμία περίπτωση δεν κώλωσε. Ετοιμοπόλεμη, έχει δει το Χάρο με τα μάτια της πάνω από πενήντα φορές και δεν έχει κάνει ποτέ πίσω. Αντιθέτως, δηλώνει πως όταν είσαι και πολεμίστρια και μάνα, δεν υπάρχει καμία εξολόθρευση.
Η κυριαρχία του Τ-1000
Παιδιά, ας είμαστε ειλικρινείς. Μπορεί τα γραφικά να φαίνονται πλέον ξεπερασμένα, αλλά ο Τ-1000 του Robert Patrick ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να συμβεί σε αυτή την ταινία. Υγρό μέταλλο που παίρνει οποιαδήποτε μορφή και βγάζει λεπίδες από τα χέρια; Που δεν παθαίνει τίποτα; Που το γεμίζεις σφαίρες και συνεχίζει να προχωρά; Κάθε κίνηση του Τ-1000 σε επιβεβαίωνε ότι δεν υπάρχει ελπίδα. Το νέο μοντέλο Εξολοθρευτή που γνωρίσαμε στη δεύτερη ταινία, δεν ήταν απλά ένας τίμιος κακός, αλλά πιθανότατα ένας από τους καλύτερους κακούς χαρακτήρες στην ιστορία του σινεμά. Οτιδήποτε άλλο ήρθε μετά έμοιαζε δεύτερο.
Για εμάς που μεγαλώσαμε με αυτή την ταινία, τα Terminators τελείωσαν με το δεύτερο μέρος. Και για καλό λόγο αν σκεφτεί κανείς τι επακολούθησε…
