Την κατάπιαμε κυριολεκτικά τη νέα σεζόν του Black Mirror και πολύ μας είχε λείψει από τις ζωές μας. Επειδή ωστόσο δεν θέλουμε να κάνουμε σπόιλερ και να σχολιάσουμε τα επεισόδια, με αφορμή την κυκλοφορία του έκτου κύκλου της σειράς θυμηθήκαμε ένα από τα επεισόδια που, ακόμη και αν δεν είναι το καλύτερο που έγραψε ποτέ ο Charlie Broker, κερδίζει τόσο επάξια μια θέση στο δυστοπικό τοπίο και ειδικά εδώ που έχουμε φτάσει με το AI στις ημέρες μας. Και αυτό το επεισόδιο δεν είναι άλλο από το Metalhead.
Ναι, σίγουρα μπορούμε να σκεφτούμε 20 διαφορετικά παραδείγματα στο Black Mirror, όπου το ΑΙ όχι μόνο κερδίζει κατά κόρον τους ανθρώπους στις μελλοντικές κοινωνίες, εφ αλλά τους εγκλωβίζει με τέτοιο τρόπο στα δίχτυα του που τις περισσότερες φορές δεν το καταλαβαίνουν καν. Απλά ακολουθούν. Το Metalhead ωστόσο είναι διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Και αυτό γιατί είναι από τα λίγα επεισόδια όπου δεν υπάρχει κάποιο μήνυμα, κάποιο twist, κάποια απειλή software από το μέλλον που πλησιάζει. Βασικά στο τελευταίο γράψτε λάθος. Γιατί αν υπάρχει κάτι το οποίο είναι απειλή, είναι τα άμορφα μεταλλικά ρομπότ που είδαμε στο Metalhead.
Ενδεχομένως ο λόγος που έκαναν τόσο μεγάλη εντύπωση στο κοινό, γιατί έκαναν και το συγκεκριμένο επεισόδιο είναι ένα από τα υψηλότερα στη βαθμολογία, είναι ότι φέρνει μνήμες Terminator. Σίγουρα η Maxine Peake που υποδύεται την πρωταγωνίστρια, μπορεί να μην έχει το σουλούπι της Sarah Connor, αλλά στην πορεία ανακαλύπτεις ότι αποκτά έναν ετοιμοπόλεμο χαρακτήρα. Πιθανότατα γιατί το παρόν το οποίο βιώνει είναι το ίδιο δυστοπικό με τις μηχανές που κυνηγούν τους ανθρώπους στα μετέπειτα Terminators. Επίσης η ιδέα της κατασκευής των ρομπότ που δεν αφήνουν τίποτα όρθιο στο πέρασμά τους, περιέχει στοιχεία που ο James Cameron δεν μπορούσε τότε να φανταστεί. Δηλαδή θυμάμαι χαρακτηριστικά το τετράποδο μεταλλικό σκυλί, γιατί αυτό θύμιζε, να μπορεί να κάνει τα πάντα. Από το να πυροβολήσει μέχρι να ξεκινήσει τη μηχανή ενός αυτοκινήτου, μέχρι να αποκτήσει πρόσβαση σε μια ηλεκτρονικά κλειδωμένη πόρτα. Δεν υπάρχει σωτηρία και στην προκειμένη περίπτωση δεν περπατάει αργά σαν τους Terminators. Έχει τον ίδιο τρόμο που νιώσαμε όταν πρωτοαντικρίσαμε τον Τ-1000. Και ο τελευταίος είναι μια κατηγορία μόνος του.
Απλά σε αντίθεση με τα υπόλοιπα επεισόδια όπως τα γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, το Metalhead είναι ξεκάθαρα ένα sci-fi survival επεισόδιο. Υπόλοιπα επεισόδια μας προετοιμάζουν για ένα κόσμο που οι άνθρωποι έχουν χάσει την ελεύθερη βούληση, την σκέψη και την ελευθερία, το Metalhead είναι το ζοφερό μέλλον που επιτέλους βρίσκεται εδώ. Είναι το τέλος της διαδρομής, είναι η ήττα ανθρωπότητας, είναι η υπαρκτή απόδειξη ότι οι οργανικές μορφές ζωής δεν έχουν καμία ελπίδα απέναντι στις σκεπτόμενες μηχανές. Σε έναν κόσμο μάλιστα που βλέπουμε ότι η τεχνητή νοημοσύνη αρχίζει να κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος και που ουσιαστικά οι μηχανές δεν ευθύνονται πλέον μόνο για την καλυτέρευση των αναγκών μας αλλά επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό και τον τρόπο με τον οποίο αποφασίζουμε και σκεφτόμαστε, το να κερδίσουν έδαφος είναι απλά η επόμενη λογική κίνηση.
Δεν γίνεται ξεκάθαρο αν τα metalheads δουλεύουν για κάποιους δικτάτορες ή απλά για τις ίδιες τις μηχανές. Σημασία όμως έχει πως έχουν την ικανότητα να σκεφτούν και μάλιστα να προκαλέσουν κακό και σωματική βλάβη με τέτοιο τρόπο ώστε το θύμα να μην έχει καμία ελπίδα – θυμηθείτε τι γίνεται όταν το metalhead χρησιμοποιεί το κουζινομάχαιρο για να κυνηγήσει το θύμα του σε μία τελείως Shining σκηνή.
Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία στο Black Mirror αλλά γι΄ αυτό ακριβώς αγαπήσαμε το Metahead. Γιατί δεν υπήρχε ελπίδα εξαρχής.
