Ήταν αναμενόμενο πως θα συμβεί. Όταν ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης αποκάλυψε πως επιστρέφει με νέα σειρά, όλοι γυρίσαμε την κλεψύδρα και αναμέναμε την πρώτη προβολή. Ο ταλαντούχος σκηνοθέτης αποτελεί από μόνος του βαρόμετρο. Έναν πόλο έλξης ώστε να δούμε πώς θα καταφέρει να διευρύνει τους ορίζοντές μας και ενίοτε να προκαλέσει το κοινό αίσθημα. Αυτή τη φορά καταπιάστηκε μ’ ένα love story ανάμεσα σ’ έναν μεσήλικα δάσκαλο μουσικής και μία 18χρονη κοπέλα. Ο Ορέστης και η Κλέλια. Η επιτυχία ήταν προδιαγεγραμμένη. Το Maestro γνώρισε την αποθέωση και προβιβάστηκε στην πλατφόρμα του Netflix. Η πρώτη ελληνική παραγωγή που το καταφέρνει. Αυτό από μόνο του συνιστά επιτυχία και παράσημο για τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη.
Αλλά τώρα που η σκόνη έπεσε και η κρίση μας είναι πιο καθαρή, μήπως να αναρωτηθούμε αν τελικά άξιζε αυτό το hype;
Κάποια στιγμή θα έκανε και ο Maestro «κοιλιά»
Το δίδυμο Μαρία Καβογιάννη – Γιάννη Τσορτέκη ήταν μαγικό. Ένας συνδυασμός που ταίριαξε απόλυτα και θύμιζε αυτοματισμούς Τσάβι – Ινιέστα. Από κοντά τους ο Φάνης Μουρατίδης και η έκπληξη που άκουσε στο όνομα Χάρις Αλεξίου. Ωστόσο από εκεί και πέρα έρχεται το χάος. Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης είναι εξαιρετικός ως σκηνοθέτης. Έχει τρομερή αισθητική, ξέρει να μεταφέρει τις εικόνες που δεν ξέρουμε ότι έχουμε ανάγκη και να μας ταξιδεύει σε μέρη και εποχές που πάντα θα θέλαμε να ζήσουμε. Ωστόσο ως ηθοποιός, δεν τα κατάφερε και τόσο καλά στο Maestro. Δίπλα του η Κλέλια Ανδριολάτου που έδειχνε να παλεύει να τον «κουβαλήσει» αλλά δεν μπορούσε. Το πρωταγωνιστικό δίδυμο δεν είχε την ίδια μαγεία μ’ εκείνο των Καβογιάννη – Τσορτέκη και αυτό έβγαινε προς το γυαλί. Το love story τους μετά από ένα σημείο έκανε κοιλιά και άρχισε να φαντάζει αδιάφορο.
Ήταν όντως αντιγραφή κύριε Χριστόφορέ μου;
Δεν μπορεί όλοι να κάνουμε την ίδια σκέψη και όλοι να κάνουμε λάθος. Κάτι συμβαίνει εδώ. Κάτι υπάρχει. Ο ρόλος του Φάνη Μουρατίδη ως διεφθαρμένου επιχειρηματία και υποψήφιου δημάρχου που ξεπλένει χρήματα θύμιζε λίγο Ozark. Όλοι το είδαμε, όλοι το φανταστήκαμε. Η ρετρό αισθητική του Χριστόφορου από τους Παξούς θύμισε λίγο σκηνικό από Call Me by Your Name. Δεν το διαβάζεις πρώτη φορά εδώ, το έχεις δει σίγουρα και σε κριτικές στα social media. Πλέον δε ζούμε στο 1980 ώστε να μην έχουμε επαφή με τον έξω κόσμο. Ο Χριστόφορος θα μπορούσε να το δουλέψει περισσότερο και να παραλείψει τις τυχόν ομοιότητες.
Αξίζει την προσοχή μας;
Φυσικά. Δε θα πω ψέματα. Αν δεν μου το είχαν προτείνει και δεν ήταν ελληνική παραγωγή, δε θα το έβλεπα ολόκληρο μέχρι το τέλος. Θα το είχα σταματήσει στα πρώτα δύο επεισόδια. Ωστόσο βλέποντας όλη τη σειρά, άνετα θα περίμενα και τον δεύτερο κύκλο. Έχει αφήσει κάποιες ιστορίες ανεκπλήρωτες και σίγουρα το κοινό περιμένει ένα διαφορετικό τέλος. Θα μας το δώσει; Ελπίζω πως ναι. Θα στεναχωρήθουμε αν δεν το κάνει πράξη; Ξεκάθαρα όχι.
