Είχε πολύ πλάκα που κάποιοι πίστεψαν πως η πρωθυπουργός Λιζ Τρας θα έμπαινε, έστω και στη διαδικασία, να δεχθεί ή να αντιπροτείνει μία συμβιβαστική λύση γύρω από τα γλυπτά του Παρθενώνα. Αρκέστηκε απλά να δηλώσει στο GB News ότι δεν είναι υπέρ της επιστροφής τους στην Ελλάδα, αφήνοντας ένα σωρό υποστηρικτές απογοητευμένους και μπερδεμένους μετά την γραμμή Μπόρις Τζόνσον για την επιστροφή.
H κρυάδα στο 4'25''
Το πραγματικά αστείο όμως, είναι πως τόσα χρόνια βαράμε σε λάθος πόρτα. Σε περίπτωση που δεν το γνωρίζατε, δεν το είχατε ψάξει ή δεν ασχοληθήκατε, αυτό το μαυσωλείο με μπόλικα κλεμμένα έργα τέχνης που ονομάζεται Βρετανικό Μουσείο -και όχι μόνο από την Ελλάδα αλλά και από άλλες χώρες ανά τον κόσμο- δεν υπάγεται στην κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου, ενεργεί αυτοβούλως και δεν επηρεάζεται από πολιτικές πιέσεις. Παρότι είναι λίγο αστείο πως η εκάστοτε κυβέρνηση δεν μπορεί να ασκήσει πίεση, το πρόβλημα είναι ακριβώς αυτό: το Βρετανικό Μουσείο. Και λογικό το βρίσκουμε καθότι αν έκαναν την αρχή με τα γλυπτά του Παρθενώνα, με τόσο κλοπιμαίο που έχει μαζευτεί εκεί μέσα, το μουσείο θα έπρεπε να αδειάσει.
Για το στόρι και για τους νεότερους που δεν έχουν -κακώς- ασχοληθεί με την ιστορία, ο λόρδος του Έλγιν, Τόμας Μπρους, με χαρτιά που είχε από την Πύλη του σουλτάνου, ξερίζωσε κυριολεκτικά 253 γλυπτά από τον Παρθενώνα κάνοντας ουσιαστικά «συμφωνία» με μία ξένη δύναμη που είχε κατακτήσει τότε την χώρα. Όπως το είχε θέσει πολύ σωστά ο καλλιτέχνης και ηθοποιός Στίβεν Φράι, ήταν σαν να έκαναν συμφωνία οι Ναζί την εποχή που είχαν κατακτήσει τη Γαλλία και πουλούσαν σε κάποιο μουσείο του Βερολίνου τη Μόνα Λίζα. Όμως και πάλι όλα αυτά έχουν να κάνουν με τα μουσεία και τις απίστευτες δηλώσεις των ανθρώπων τους, που προσπαθούν να δικαιολογήσουν τη μοναδική λέξη που περιέγραφε όλες αυτές τις αρχαιολογικές επιχειρήσεις τον 19ο αιώνα. Πλιάτσικο. Αυτό ακριβώς γινόταν. Από τις χώρες τις Αφρικής μέχρι την Ινδία, την Ελλάδα, την Καμπότζη και πολλές ακόμη, το πλιάτσικο των δυτικών χωρών δεν περιορίζεται μόνο στο γεγονός ότι άρπαξαν έργα τέχνης-σύμβολα για την χώρα, αλλά κατέστρεψαν και πολλά από αυτά «ακρωτηριάζοντάς« τα, έτσι ώστε να μπορέσουν να πουλήσουν το κάθε κομμάτι ξεχωριστά. Πρόκειται για πολιτιστικό έγκλημα και θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Γιατί; Γιατί υπάρχουν, υπήρξαν και θα υπάρχουν άνθρωποι που δεν θα τους δοθεί ποτέ η ευκαιρία να ταξιδέψουν και να δουν στο Βρετανικό Μουσείο, εκθέματα που θα έπρεπε εξαρχής να προβάλλονται στη χώρα τους. Τόσο απλά.
Το πρόβλημα λοιπόν είναι ότι, μπορεί εμείς να επικαλούμαστε τον Φειδία, τον Αλκαμένη, τον Αγοράκριτο και όλα αυτά τα αρχαία για να στηρίξουμε τη θέση μας, αλλά ένας μεγάλος αριθμός μουσείων ανά τον κόσμο, έχει στηρίξει την επισκεψιμότητα του σε αυτό το πλιάτσικο από το οποίο γέμισε τα ράφια του. Πολλά από αυτά τα μουσεία γνωρίζουν ακριβώς πως έχουν φτάσει τα έργα εκεί και γι’ αυτό δεν έχουν πάρει ποτέ επίσημη θέση.
Όλα τα παραπάνω που διαβάσατε, αναφέρονται στο επεισόδιο Last Week Tonight που παρουσιάζει ο θρυλικός Τζον Όλιβερ και που αποδεικνύει κάτι που ήδη γνωρίζαμε, αλλά με αποδείξεις και θέσεις. Πως ακόμη και στο θέμα της κουλτούρας και του πολιτισμού, υπάρχει αυτό που λέγεται καλοστημένη μπίζνα. Και αυτό, ξέρετε, πολύ δύσκολα χαλάει.
