Πίσω στα χρόνια του Dark Knight όταν ακόμη ο Heath Ledger φόρεσε το make up και έκανε τον Joker πραγματικότητα, οι κριτικοί κινηματογράφου συμφωνούσαν σε δύο πράγματα: Πως ήταν ο μοναδικός που κατάφερε να ξεπεράσει τον Jack Nicholson και ότι πολύ δύσκολα θα δούμε σύντομα έναν άλλο Joker του ίδιου βεληνεκούς. Και δεν έπεσαν έξω. Έπρεπε να περιμένουμε περισσότερο από μία δεκαετία για να δούμε τον Joaquin Phoenix να δίνει μία αριστοτεχνική χροιά στον Arthur Fleck, δίνοντάς του ένα μεγαλύτερο μένος μέσα στην ψυχοπάθεια που ήταν εγκλωβισμένος. Και πέτυχε.
Για την ακρίβεια πέτυχε τόσο άριστα, που ήδη είχαμε τις πρώτες απορίες για το τι άλλο θα δούμε από τον Joaquin Phoenix. Θα υπάρξουν νέες ταινίες; Και αν υπάρξουν νέες ταινίες θα καταφέρουμε να βρούμε έναν εξίσου αντάξιο Batman που ο Joker δεν θα καλύψει με την εμφάνισή του όπως συνέβη με τον Christian Bale και τον Heath Ledger; Πολύ περισσότερο, μπορεί αυτός ο διαφορετικός τρόπος που εξερευνήθηκε ο χαρακτήρας του Jocker, να καταφέρει να μπει σε ένα σύμπαν τύπου Marvel και να αποτελέσει ένα μεγάλο νέο ξεκίνημα για τον χαρακτήρα του Bob Kane; Όποια και αν είναι η απάντηση, το σίγουρο είναι ένα: για μεγάλες κινήσεις, χρειάζεσαι τεράστιες υποκριτικές ικανότητες.
Θυμάσαι την πρώτη φορά που είδες τον Joaquin Phoenix στο ρόλο του Joker;
Ο νέος Batman ίσως να μην κέρδισε τις εντυπώσεις στο 100%, αλλά σίγουρα τα πήγε καλύτερα από τον Ben Affleck. Η πιο grunge και υπαρξιακή ματιά του Bruce Wayne μέσα από τον Robert Pattinson, του Πρίγκιπα της Gotham που μετά την δολοφονία των γονιών του ψάχνει την θέση του στον κόσμο, ήταν ανανεωτική και δεν κούρασε παρότι είχε να παρουσιάσει το ίδιο στόρι. Ας τα βάλουμε κάτω λοιπόν να δούμε τι έχουμε. Μία νέα οπτική του ανθρώπου-νυχτερίδα στο σημείο που ξεκινάει να γίνεται θρύλος, με την κατάλληλη ατμόσφαιρα και σκηνοθετική σκοπιά και την ίδια στιγμή -αν αφήσουμε την εξαιρετική υποκριτική του Jared Leto για λίγο στην άκρη- ένα νέο Joker που κάνει ήδη τα πρώτα του βήματα στον υπόκοσμο, ανακαλύπτοντας το δικό του σκοτεινό είναι.
Το ιδανικό για το οποίο θα μπορούσε να ελπίζει κανείς, θα ήταν αυτοί οι δύο να μπορέσουν να βρεθούν στο ίδιο σύμπαν, στο ίδιο πλατό, στο ίδιο σενάριο. Δεν είναι μόνο πως και οι δύο είναι εκπληκτικοί ηθοποιοί, αλλά πως και οι χαρακτήρες που καλέστηκαν να ενσαρκώσουν βρισκόντουσαν στην ίδια ατμόσφαιρα. Σε μία φάση προσωπικής αναζήτησης, που τα σενάρια εστίαζαν περισσότερο στο ανθρώπινο στοιχείο, στον ψυχικό τους κόσμο και τις φωνές μέσα στο κεφάλι τους, παρά σε άλλη μία μάχη καλού και κακού. Για την ακρίβεια, οι Robert Pattinson και Joaquin Phoenix απέδειξαν πως για να παλέψεις το Καλό ή το Κακό, πρέπει πρώτα να τα κερδίσεις μέσα σου.
Σε κάθε περίπτωση, ο πήχης από δω και πέρα ανεβαίνει και αυτό είναι καλό. Γιατί θα αργήσουμε πολύ να δούμε έναν σκηνοθέτη να ξεπετάει μία ταινία Batman ή Joker. O Christopher Nolan είχε πάντα τον Jack Nicholson στο μυαλό του και πώς θα τον ξεπεράσει, οπότε θέλουμε να πιστεύουμε πως η επόμενη γενιά σκηνοθετών και ηθοποιών θα προσπαθήσει να κάνει ακριβώς το ίδιο. Όχι να φτιάξει μία ταινία απλά για να βγει αυτή στους κινηματογράφους, αλλά για να γεμίσει -με μεγάλη δυσκολία- τα παπούτσια των προηγουμένων που έχτισαν ένα νέο θρύλο με την υποκριτική τους. Και αυτό θα έπρεπε να είναι το ζητούμενο για κάθε χαρακτήρα, μικρό ή μεγάλο, όπως ακριβώς έγινε και με τον Penguin του Colin Farrell. Κανείς δεν θέλει να ξεχάσει τον Jack Nicholson, τον Danny DeVito, την Michelle Pfeiffer, τον Michael Keaton και τους Heath Ledger και Christian Bale. Αυτό όμως που θέλουμε, είναι να μεγαλώσει ο χάρτης των ανθρώπων που τίμησαν αυτούς τους χαρακτήρες.
Προφανώς έχουμε γράψει για τον μέγιστο Michael Keaton
Οπότε ας κλείσουμε με αυτό. Αντί να λέμε κάθε φορά ποιον θα θέλαμε να δούμε σε κάποιο ρόλο (σ.σ.: τι να κάνουμε, μάλλον δεν προλαβαίνει λόγω ηλικίας ο Willem Dafoe), ας έχουμε στο νου μας ότι αυτό που θέλουμε είναι να τιμήσουν τους ρόλους που αναλαμβάνουν. Για να μην φεύγουμε με τα μάτια μας να πονάνε από ταινίες τύπου Batman vs Superman. Μέχρι τότε υπάρχει καιρός και για περισυλλογή και για σωστές αποφάσεις. Ακόμη και αν δεν βρεθεί ποτέ στο ίδιο πλατό ο Robert Pattinson με τον Joaquin Phoenix, προτιμούμε χίλιες φορές να έχουμε δύο και τρεις ταινίες, που να μαλώνουμε για το ποια ήταν η καλύτερη.
