Μεγαλώνοντας με ξωτικά, νεράιδες και αρχαίους θεούς

Ένας συντάκτης γράφει για την μυθολογία της Σκωτίας που επιδρά στη ζωή του μέχρι σήμερα.

Η πρώτη φορά που η μυθολογία μπήκε στη ζωή μου, ήταν όταν ο πατέρας μου μου αγόρασε βιβλία της Σοφίας Ζαραμπούκα. Η Ελληνική Μυθολογία από την Κοσμογονία του Ησιόδου μέχρι τον πόλεμο των θεών με τους Τιτάνες και τις περιπέτειες των πρώτων με τους θνητούς, ήταν ένας μαγικός κόσμος που έδειχνε όχι μόνο την φαντασία των αρχαίων προγόνων, αλλά το πόσο εύκολα μπορούσες να χαθείς από την μια ιστορία στην άλλη. Ήταν λες και κάποτε, υπήρχε μία άλλη Γη από εκείνη που γνώριζες, με κάθε λεπτομέρεια των ιστοριών να έχει αφήσει μία δόση της στην πραγματικότητα. Όμως αυτός ο κόσμος δεν υπήρχε πια. Οι αρχαίοι θεοί ήταν νεκροί. Κανείς δεν τους μνημονεύεται παρά μόνο μέσα από ιστορικά βιβλία, μυθιστορήματα και φυσικά την αρχαία ελληνική γραμματεία.

Ένα ταξίδι στο Unst, την σκωτσέζικη άκρη της Γης.

Στη Σκωτία από την άλλη, το ότι ο κόσμος έχει ασπαστεί τον Προτεσταντισμό  δεν τον εμποδίζει να μοιράζεται ήθη, έθιμα ή ακόμη και παγανιστικά τελετουργικά που στην Ελλάδα τα συναντάμε στην λαογραφία. Πολλά από αυτά τα έζησα χωρίς να γνωρίζω για ποιο λόγο γίνονται ή αν ο κόσμος πραγματικά πιστεύει σε μία σειρά από έθιμα, απλά γιατί θέλει να πιστέψει. Γνώρισα όμως κόσμο που έβαζε κλωστές στα παράθυρα για να αιχμαλωτίσει νεράιδες και να κλέψει την τύχη τους. Όταν βλέπαμε κέρματα στο πάτωμα, μας έλεγαν να μην τα σηκώνουμε γιατί τα χρειάζονται οι νάνοι για να φτιάξουν ασημικά και χρυσαφικά. Αντιθέτως να κρύψουμε κι άλλα νομίσματα στα παπούτσια μας και αν είμαστε αρκετά τυχεροί, θα βρούμε κάποιο δώρο από εκείνους. Είδα γιαγιάδες να βάζουν αβγά κάτω από τα κρεβάτια νέων κοριτσιών για να κυοφορήσουν γρήγορα, αλλά και κούτσουρα από την Πρωτοχρονιά να έχουν γίνει κάρβουνο στα τζάκια και να μην βγαίνουν από εκεί για να φέρουν καλοτυχία.

 

Dl1VO4RVsAEt8RN                                                                                To Tigh Nam Bodach θεωρείται μία από τις παλαιότερες τοποθεσίες παγανιστικών τελετών.

Στη Σκωτία, οι αρχαίοι θεοί είναι ακόμη ζωντανοί γιατί ο κόσμος τους κράτησε ζωντανούς. Είναι μία σκέψη που θυμίζει αρκετά το American Gods του Neil Gaiman, αλλά έζησα τον παππού μου να πετάει αλάτι πίσω του πριν ξεκινήσει τον απογευματινό του περίπατο, έτσι ώστε να μην τον ακολουθήσουν ξωτικά που να θέλουν να κλέψουν την ψυχή του. Αυτά και άλλα τόσα θα κάνουν και σήμερα που είναι η Ostara, η πρώτη γιορτή της άνοιξης με την ημέρα να έχει κερδίσει το όνομα της από την θεά της γονιμότητας. Οι Προτεστάντες γνωρίζουν από εκεί το έθιμο με τα αβγά και τα κουνέλια, παρότι και εμείς τα συμπεριλαμβάνουμε στο δικό μας Πάσχα. Κάθε τι ωστόσο που είχε να κάνει με τις θεότητες της παλιάς θρησκείας, οι Σκωτσέζοι τα γνωρίζουν και τα διηγούνται πλέον σαν παραμύθια, λέγοντας ιστορίες και ερμηνεύοντας όνειρα.

 

 

Το πάνθεο των σκωτσέζων θεών άλλωστε είναι εξίσου γοητευτικό – παρότι των Κελτών είναι πιο γνωστοί στους ιστορικούς. Οι παππούδες ελπίζουν να δουν την Arduinna, την θέα των δασών που ιππεύοντας πάνω σε μία αρκούδα προστατεύει την άγρια πανίδα. Κάποιες φορές κοιτάζουν τα θαλασσοπούλια ψάχνοντας για την Cliodhna που περιμένει να κουβαλήσει τις ψυχές των νεκρών στην επόμενη ζωή. Οι κοπέλες δένουν κόκκινες κορδέλες στα χέρια τους μήπως και η Creiddylad, θεά των λουλουδιών και του έρωτα, τους φανερώσει την μεγάλη αγάπη της ζωής τους. Όλα αυτά φυσικά με έναν μεγάλο αριθμό από νέους και ηλικιωμένους, οι οποίοι συνεχίζουν και παραβρίσκονται σε φεστιβάλ όπως την Beltane, την μεγάλη γιορτή της άνοιξης.

Οι Σκωτσέζοι ντύνονται κάθε χρόνο Βίκινγκς για το Up Helly Aa

Είναι αυτοί οι άνθρωποι παγανιστές; Η απάντηση για μένα είναι όχι. Για την ακρίβεια, ήταν όσοι βρίσκονται κοντά στην θρησκεία που θεώρησαν καθήκον τους να κρατήσουν τις παραδόσεις, όχι μόνο επειδή βρίσκουν μία διέξοδο από την καθημερινότητα, αλλά επειδή θεωρούν όλα τα παραπάνω πολιτιστική τους κληρονομιά. Έχουν μάθει να την σέβονται, να την διδάσκουν στις νεότερες γενιές χωρίς να την επιβάλλουν και να διηγούνται όλες εκείνες τις ιστορίες που συνεχίζουν να είναι γοητευτικές, με τους ίδιους να έχουν ένα μικρό ρόλο στην καθημερινότητα.

Winter Solstice 1080x600                                                                                                                 Tα Calanish Standing Stones έχουν ηλικία 5.000 ετών

Οι αρχαίοι θεοί δεν πέθαναν ποτέ στη Σκωτία. Είναι εκεί και βρίσκονται στα όνειρα και στα έθιμα, στις πρωτομαγιές και στις μεγάλες φωτιές που γιορτάζουν την άνοιξη.  



©2016-2024 Ratpack.gr - All rights reserved