Αυτός είναι λοιπόν ένας από τους πιο σημαντικούς σκηνοθέτες που έχουν ηγηθεί τον κόσμο του τρόμου με το μοναδικό καλλιτεχνικό του όραμα. Ο Wes Craven εμφανίζονται τακτικά στις περισσότερες λίστες που φτιάχνονται από οπαδούς του είδους, συμπεριλαμβανομένης της δικής μας.
Ωστόσο, το αριστούργημα του Scream του 1996 είναι συχνά αυτό που επαινείται από τους κριτικούς για τη διαρκή επίδρασή του στις αμέτρητες ταινίες τρόμου που το ακολούθησαν. Τοποθετημένο στην ήσυχη πόλη Woodsboro, το Scream διεξάγει μια τρομακτική, ξεκαρδιστική και αυτό-αντανακλαστική εξέταση των συμβάσεων του τρόμου.
Τι είναι αυτό που κάνει το Scream μία τόσο σπουδαία ταινία;
Είναι ένα πραγματικό έργο τέχνης που έθεσε νέα όρια που διέπουν πλέον το είδος, υπονομεύοντας διαρκώς τον φόβο με την κοροϊδία. Σε μια συνέντευξή του, ο Craven εξήγησε τη φύση της ταινίας, «Τα περισσότερα από τα σενάρια που συναντάτε στο γραφείο σας είναι βαρετά. Είναι κοινότοπα, είναι αργά και απλά έχουν ξαναγίνει... Το βρήκα πολύ ελκυστικό σενάριο γι’ αυτό το έκανα», πρόσθεσε ο σκηνοθέτης. «Είναι πραγματικά υπέροχα γραμμένο, είναι πολύ αστείο. Είναι τρομακτικό όταν πρέπει να είναι τρομακτικό, εξαιρετικά καλό σενάριο».
Η αποδόμηση που έκανε το Scream
Για αρχή, το Scream επαναπροσδιόρισε τον όρο των ταινιών slasher. Οι προκάτοχοί του, όπως η ταινία του 1974 Black Christmas του Bob Clark και το αριστούργημα του John Carpenter, το Halloween, τελειοποίησαν τα στοιχεία τρόμου, εξερευνώντας πώς εκδηλώνεται ο τρόμος μέσα από εμβληματικούς ψυχοπαθείς όπως ο Michael Myers.
Το Scream απομακρύνθηκε από αυτή την παράδοση, επιλέγοντας να οικοδομήσει την αφήγησή του σε μια δυσλειτουργική οικογένεια που βοήθησε στη γείωση της φαντασίας του κινηματογραφικού τρόμου στην πραγματικότητα των ψυχολογικών προβλημάτων. Επίσης, αποδόμησε τη φιγούρα του σοβαρού δολοφόνου, οπλίζοντας τον κύριο ανταγωνιστή Ghostface με μια σκληρή αίσθηση του χιούμορ.
Ενώ παρέκκλινε από τους διδακτικούς κανόνες του είδους, το Scream έθεσε ένα περίγραμμα για τα διάφορα τροπάρια και τα κλισέ που υπάρχουν σε άλλες ταινίες τρόμου. Το λαμπρό σενάριο του Kevin Williamson καταφέρνει να επιτύχει μια φανταστική ισορροπία ανάμεσα στις ξεκαρδιστικές ανατροπές και τις τρομακτικές στιγμές κινηματογραφικού μυστηρίου και βίας.
Η μεγαλοφυία του σεναρίου και η πρώτη γυναίκα πρωταγωνίστρια
Ο τρόπος με τον οποίο το κάνει αυτό είναι αναγνωρίζοντας πώς λειτουργούν άλλες ταινίες τρόμου, χρησιμοποιώντας τον χαρακτήρα του Randy Meeks, ο οποίος είναι φανατικός θαυμαστής του τρόμου και δουλεύει σε βίντεο κλαμπ (όχι τυχαία!), για να διαμορφώσει έναν οδηγό επιβίωσης μη επαναλαμβάνοντας τα λάθη των θυμάτων από άλλες ταινίες που θα σκοτωθούν κάθε φορά που χώριζαν από την ομάδα για να επιδοθούν σε ναρκωτικά, σεξ και αλκοόλ.
Περισσότερο από οποιονδήποτε από αυτούς τους παράγοντες, ωστόσο, η μεγαλύτερη συμβολή του Scream στην αντίληψη του είδους του τρόμου στη λαϊκή κουλτούρα είναι η αναθεώρηση της γυναίκας πρωταγωνίστριας. Σε αντίθεση με το Halloween's Scream Queen, η Sidney Prescott είναι μια γυναίκα που έχει το δικό της ταμπεραμέντο και δεν βασίζεται σε μισογυνιστικές προκαταλήψεις για να αποκτήσει υποκειμενικότητα.
Είναι δυναμική και θαρραλέα, αντιμετωπίζοντας τις προσδοκίες του κοινού για ένα συνεσταλμένο κορίτσι σε μπελάδες. Η ταινία επίσης δεν επιχειρεί να δυσφημήσει το τραύμα της αγνοώντας τη μόνιμη επίδραση που μπορεί να έχει μια δοκιμασία όπως αυτή σε οποιοδήποτε άτομο. Στις επόμενες ταινίες του franchise Scream, την βλέπουμε να διαμορφώνει την ταυτότητά της με βάση το ανησυχητικό παρελθόν της που τοποθετεί τη μοναδική της ιστορία σε ένα πλαίσιο ρεαλισμού.
Ο meta-τρόμος που έφερε το Scream
Με τον αναζωογονητικό επαναπροσδιορισμό του είδους, η επιτυχία του Scream σηματοδότησε την αναβίωση των ταινιών τρόμου που βρίσκονταν σε παρακμή τη στιγμή της κυκλοφορίας τους και άνοιξε το δρόμο για μια εποχή «μετά-Scream» όπου άλλες ταινίες άρχισαν να μιμούνται την απολαυστική αυτο-ανακλαστικότητα του Wes Craven. Έργα όπως το I Know What You Did Last Summer και το Urban Legend επηρεάστηκαν σε μεγάλο βαθμό από τον meta-τρόμο του Scream, υποδεικνύοντας ότι οι ευαισθησίες του είδους είχαν αλλάξει για τα καλά.
