Μην μπερδεύεις τις αυθεντικές κατασκοπικές ταινίες με τα action films, τύπουJames Bond και Mission Impossible. Μία πραγματική κατασκοπική ιστορία, είναι όπως μας την έμαθαν οι Λε Καρέ, Λάντλαμ, Γκριν, Φόλετ και Κλάνσι. Λιγότερη δράση, περισσότερη πλοκή. Πολλή έρευνα και ακόμη περισσότερες ανατροπές. Αυτά είναι που κάνουν την διαφορά και δίνουν στην κατασκοπία όλο το σασπένς του Ψυχρού Πολέμου - και όχι μόνο.
Ακολουθούν 5 κατασκοπικά φιλμ που καταφέρνουν να ανταποκριθούν στις προσδοκίες των αληθινών φανς του espionage. Που θα σε βάλουν στον σκοτεινό κόσμο των μυστικών υπηρεσιών.
Ταινίες όπως αυτές στο παρακάτω άλμπουμ:
Three Days of the Condor (1976)
Αν υπήρχε κάτι στα 70s, ήταν μπόλικες θεωρίες συνομωσίας – εξαιτίας του σκανδάλου Γουότεργκεϊτ. Η ταινία που βασίστηκε στο βιβλίο του Τζέιμς Γκρέιντι, παρουσίαζε το χαοτικό κατασκοπικό περιβάλλον της CIA. Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ υποδύεται τον πράκτορα Τζο Τέρνερ, ο οποίος μετά την επιστροφή του από ένα γεύμα, βρίσκει νεκρούς τους συναδέλφους του. Ξεκινάει ένα μοναδικό ανθρωποκυνηγητό, που οδηγεί στα πιο σκοτεινά μονοπάτια των παράλληλων υπηρεσιών μέσα στην CIA, με τον Μαξ φον Σίντοου και την Φαίυ Ντάναγουεϊ να πλασιώνουν το καστ. Από τις καλύτερες ταινίες που κυκλοφόρησαν την δεκαετία του ’70.
Spy Game (2001)
Ακόμη και αν ήταν από τις νεώτερες ταινίες, απέδωσε μέγιστα όλα εκείνο το σκοτεινό σκηνικό και τα πισώπλατα μαχαιρώματα, που φανταζόμαστε ότι θα συμβαίνουν μέσα σε μία υπηρεσία όπως η CIA. Μπραντ Πιτ και Ρόμπερτ Ρέντφορντ βρίσκονται στους κεντρικούς ρόλους, με τον τελευταίο να μαθαίνει μερικές μέρες πριν την συνταξιοδότηση, πως ο προστατευόμενος του έχει συλληφθεί στην Κίνα. Παρότι έχει όλο το κυνήγι και όλα τα κλισέ που μπορεί να φανταστεί κανείς σε μία τέτοια ταινία, το Παιχνίδι Κατασκόπων είναι μία από τις πιο τίμιες δουλειές που έχει παρουσιάσει ο κινηματογράφος και που ξεχωρίζει για την υποκριτική και των δύο πρωταγωνιστών. Και μπράβο της.
The Good Sheperd (2006)
Η ήττα των στον κόλπο των Χοίρων από τον Φιντέλ Κάστρο είναι ένα από τα πιο βαθιά τραύματα στο αμερικανικό συλλογικό ασυνείδητο, ενδεχομένως πιο βαθύ και από το Βιετνάμ. Η CIA είχε πιαστεί στον ύπνο. Με αφορμή αυτή την κομβική στιγμή, ο Ντε Νίρο πιάνει το θέμα ανθρωποκεντρικά και παρακολουθούμε την ζωή του Έντουαρντ Ουίλσον (Ματ Ντέιμον) από τα φοιτητικά του χρόνια μέχρι την αναρρίχηση στα υψηλότερα κλιμάκια της Υπηρεσίας, ενώ παράλληλα βλέπουμε και όλη την ακατανόητη για τους έξω, αλλά εντελώς «κανονικοποιημένη» καθημερινότητα όλων αυτών των τύπων. Στην πραγματικότητα, παρακολουθούμε τον Ντέιμον να παρασύρεται σε ένα καθοδικό σπιράλ φιλοδοξίας, κυνισμού και αποκτήνωσης. Ο Ντέιμον άνοιξε μια πόρτα που οδηγούσε σε ένα σκοτεινό λαβύρινθο διαβαθμισμένων πληροφοριών, υπαρκτών και δυνάμει απειλών για το έθνος και μυστικοπάθειας. Για να επιβιώσει όφειλε να θυσιάσει στην είσοδο κάθε τι που θα τον εμπόδιζε να γίνει ο άριστος πράκτορας. Κάθε τι ανθρώπινο δηλαδή.
Tinker, Tailor, Soldier, Spy (2011)
Εμπνευσμένο από το πιο κλασικό βιβλίο του Τζον Λε Καρέ, ‘‘Tinker, Tailor, Soldier, Spy’’, είχαμε την τύχη να αντικρίσουμε όλο το κατασκοπικό θρίλερ στο μεγαλείο του μέσα από ένα καστ γιγάντων. Ο Γκάρι Όλντμαν στον ρόλο του Τζορτζ Σμάιλι, του Νο.2 ισχυρότερου άντρα στην Βρετανική Αντικατασκοπεία, που μετά από μία «στραβή» αποστολή αναγκάζεται να παραιτηθεί μαζί με τον διευθυντή της (Τζον Χαρτ). Από εκείνο το σημείο και μετά, ο Σμάιλι πρέπει να βρει ποιος είναι ο προδότης που μαρτύρησε την αποστολή, ανάμεσα σε 4 διακεκριμένους αξιωματούχους. Από τον Κόλιν Φερθ, τον Τζον Χαρτ και τον Κιέραν Χιντς μέχρι τον Μπένεντικτ Κάμπερμπατς και τον Τομ Χάρντι, ξεκινάει μία υπέροχη κατασκοπική ιστορία που θεωρείται μέχρι και σήμερα μία από τις πιο κλασσικές στην κατασκοπική μυθιστοριογραφία. Η ταινία προτάθηκε για 12 BAFTA και κέρδισε τα 2. Καλύτερου Βρετανικού Φιλμ και Διασκευασμένου Σεναρίου.
The Man from U.N.C.L.E. (2015)
Πολλοί ενδεχομένως να την κατατάσσουν σε κατηγορία action movie, ωστόσο το remake του Guy Ritchie που δημιουργήθηκε από τον Ian Fleming το 1964 και έκανε θραύση ως τηλεοπτική σειρά το 1964, επανήλθε το 2015 σε ταινία και απογειώθηκε με το υπέρτατο ντέρμπι των Napoleon Solo (Henry Cavill) και Illya Kuryakin (Armie Hammer). Δύο πράκτορες από δύο εντελώς διαφορετικές σχολές, CIA και KGB αντίστοιχα, που από τις συνεχόμενες μάχες και το κυνήγι θα φτάσουν στο σημείο να συνεργαστούν προκειμένου να ξεσκεπάσουν μια διεθνή εγκληματική οργάνωση που απειλεί τον κόσμο με πυρηνική καταστροφή. Η συνεργασία χωρίς καμία εμπιστοσύνη δεν είναι ποτέ εύκολη υπόθεση, την ίδια ώρα που αμφότεροι δεν έχουν ιδέα ποιος είναι σύμμαχος και ποιος εχθρός.
Πρόκειται για το φιλμ που εξύψωσε τον Armie Hammer στα μάτια μας πριν καταστραφεί από τις μαρτυρίες για κανιβαλισμό, ενώ ταυτόχρονα ήταν το φιλμ που μας έκανε να νιώσουμε ότι ο Henry Cavill έχει τα φόντα να υποδυθεί τον James Bond.
