Πότε πρέπει να τελειώσει μια σειρά; Το αιώνιο δίλημμα κάθε σειράς που έχει γνωρίσει τρομερή επιτυχία καθώς μπαίνει στο ζύγι ο αρχικός σχεδιασμός των δημιουργών και η απληστία των παραγωγών που δεν μπορούν να αντισταθούν σε ένα ακόμα χρυσό αυγό από την αγαπημένη τους κότα.
Ακόμα και κατα τεκμήριο σπουδαίες σειρές μπήκαν στο κρεβάτι του Προκρούστη για να βγάλουν μερικά επεισόδια ή ακόμα και σεζόν ακόμα και όσες δεν το έκαναν μένοντας πιστές στον αρχικό σχεδιασμό, κερδίζουν λίγο περισσότερο την αγάπη μας. Ο αρχικός σχεδιασμός περιλαμβάνει ένα σενάριο με αρχή, μέση και τέλος, όμως τι γίνεται όταν μια ιστορία δεν έχει ακριβώς τέλος;
Μια τέτοια είναι και η ιστορία των μεξικάνικων καρτέλ τα οποία διαδέχθηκαν τα αντίστοιχα κολομβιανά στην αιχμή του δόρατος στο παγκόσμιο εμπόριο ναρκωτικών. Το δέκατο επεισόδιο της τρίτης σεζόν του Narcos Mexico είναι το τελευταίο της σεζόν, του Narcos Mexico και γενικά όλου του franchise Narcos. Το τέλος του αφήνει πάρα πολλά αναπάντητα ερωτήματα, ίσως περισσότερα από όσα άφησε το τέλος της δεύτερης σεζόν. Όπως ήταν λογικό, η φημολογία για μια τέταρτη και πραγματικά τελευταία σεζόν φούντωσε από τις πρώτες μέρες που βγήκε στον αέρα του Netflix.
Ένα ενδεχόμενο που ναυάγησε πριν καν αποκτήσει στέρεα θεμέλια, μιας οι οι δημιουργοί του απέκλεισαν κάθε ενδεχόμενο. Το Narcos Mexico τελείωσε, όχι γιατί είπε όλα όσα είχε να πει, αλλά γιατί η ιστορία που αφηγείται δεν τελείωσε ακόμα.
Όπως και στην προσέγγιση που επιφύλαξε για τα καρτέλ της Κολομβίας, έτσι και σε αυτά του Μεξικού, το Narcos διατήρησε την αμερικάνικη ματιά του μέσω της οπτικής γωνίας της DEA, όμως φρόντισε να επισημάνει και τις ευθύνες που είχαν διαχρονικά οι αμερικανικές κυβερνήσεις μέσω της εξωτερικής πολιτικής που εφάρμοσαν στην «πίσω αυλή» τους. Υπάρχει ένας μικρός αστερίσκος όμως στην τρίτη σεζόν του μεξικάνικου Narcos, μάλλον δύο μικροί αστερίσκοι. Ένας καλός κι ένας κακός, ένας έμμεσος κι ένας άμεσος.
Οι δημιουργοί του Narcos ήθελαν να δείξουν πως αυτή η τελευταία σεζόν είναι τα γεννητούρια της εποχής που ζούμε, έτσι δικαιολογείται με έναν ακόμα τρόπο ότι δεν υπάρχει πραγματικό τέλος με κάθαρση κλπ. Μια νέα εποχή τόσο στο νόμιμο όσο και παράνομο εμπόριο που συμπτωματικά (;) ξεκίνησαν μαζί στις αρχές της δεκαετίας του ‘90. Θυμόμαστε από την προηγούμενη σεζόν τον Felix Gallardo να συλλαμβάνεται και λέει στον πράκτορα της DEA ότι τα προβλήματά του τώρα μόλις αρχίζουν γιατί αυτός ήταν ο μοναδικός εξισορροπητικός παράγοντας, πράγματι ήταν.
Λένε πως αν υπάρχει κάτι χειρότερο από το οργανωμένο έγκλημα, αυτό είναι το ανοργάνωτο. Όταν κατακερματίστηκε το μεξικάνικο καρτέλ με τη σύλληψη του Gallardo, η κατάσταση έγινε εντελώς χαοτική. Χωρίς τον πατερναλιστικό έλεγχο ενός και μόνο ισχυρού ανθρώπου, η κούρσα για τον έλεγχο των της γραμμής εμπορίου και των συνόρων με τις ΗΠΑ έγινε ένας αιματηρός αγώνας μεταξύ φατριών από την Sinaloa, την Tijuana και τη Juarez.
Αυτή τη πλήρης απελευθέρωση του ναρκοεμπορίου και η ανάπτυξη του ανταγωνισμού, συνέπεσε χρονικά με την εισαγωγή της διαβόητης NAFTA. Σε γενικές γραμμές ήταν μια συμφωνία, η οποία σε μεγάλο βαθμό υπάρχει ακόμα με κάποιες τροποποιήσεις, μεταξύ των τριών μεγάλων χωρών της βόρειας Αμερικής, ναι το Μεξικό τυπικά δεν ανήκει στην κεντρική Αμερική. Η NAFTA ήταν μια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου παρόμοια σε φιλοσοφία με το ελεύθερο εμπόριο που έχουν τα κράτη μέλη της ΕΕ, μόνο στη συγκεκριμένη περίπτωση αφορούσε μόνο το Μεξικό, τις ΗΠΑ και τον Καναδά.
Η NAFTA θεωρητικά ήταν το τέλειο μοντέλο ανταγωνισμού και ελεύθερης οικονομίας που θα άνοιγε τις αγορές, θα έριχνε τις τιμές σε πρώτες ύλες και τελικά προϊόντα και θα ζούσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Μόνο που δεν έγινε ακριβώς έτσι. Οι Αμερικανοί και οι Καναδοί απέκτησαν πρόσβαση σε φτηνά εργοστάσια και μια τεράστια ανερχόμενη αγορά και οι Μεξικάνοι απέκτησαν μια εφήμερη ευημερία που σύντομα έγινε εφιάλτης. Αν σας θυμίζει την ιστορία μιας χώρας στο νότιο άκρο της βαλκανικής, καλά σας τη θυμίζει.
NAFTA και καρτέλ πήγαν χέρι-χέρι, ακόμα κι αν η σειρά δεν θέλει να το θίξει όσο έπρεπε, τουλάχιστον για τις ευθύνες των ΗΠΑ. Για να υπογραφεί η NAFTA οι ΗΠΑ έκαναν για ακόμα μία φορά τα στραβά μάτια στη διαφθορά των μεξικάνικων κυβερνήσεων και αυτό δεν μπορούσε να αποκλείσει τους εμπόρους ναρκωτικών και τους πολιτικούς τους προστάτες. Στη σειρά μπορεί να φαίνεται ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ ήθελε να τελειώσει με τα καρτέλ, αλλά αυτό που την ένοιαζε ήταν να μην της χαλάνε την εικόνα. Όσο έμεναν στο παρασκήνιο δεν τους ενοχλούσαν και χάρη στη NAFTA η αξία τους μεγάλωσε. Η υποτίμηση του μεξικάνικο πέσο ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου που διπλασίασε εν μία νυκτί τα χρήματά τους.
Από την άλλη η παράλληλη ιστορία των γυναικοκτονιών της Juarez είναι φαινομενικά άσχετη με το αντικείμενο της σειράς και για κάποιος απλά μια ιστορία που γέμισε με τηλεοπτικό χρόνο τη σειρά, όμως μόνο αυτό δεν ήταν. Το χάος που έφερε η NAFTA και το εμπόριο ναρκωτικών στις περιοχές που συνορεύουν με τις ΗΠΑ είναι το νήμα που ενώνει όλες αυτές τις τελείες για να επιτευχθεί η τέλεια καταιγίδα.
Στη Juarez δεν μαζεύτηκαν μόνο οι έμποροι ναρκωτικών, αλλά και οι βιομήχανοι εκατέρωθεν των συνόρων. Οι μακιλαδόρες ήταν το νέο μοντέλο βιομηχανίας της περιοχής που συνδύαζαν όλα όσα ήθελε να πετύχει η συμφωνία του ελεύθερου εμπορίου. Εργοστάσια σε απόσταση δεκάδων μέτρων από τις ΗΠΑ, ανάπτυξη στο Μεξικό, μείωση της ανεργίας μέσω της μεταφοράς εργατικού δυναμικού από τις αγροτικές περιοχές και φυσικά πάρα πολύ ανταγωνιστικούς (βλ. χαμηλούς) μισθούς. Χιλιάδες γυναίκες βρέθηκαν ξαφνικά πολύ μακριά από τις οικογενειακές τους εστίες, πολλές από αυτές ανήλικες, στην πιο επικίνδυνη πόλη του κόσμου. Όταν άρχισαν να δολοφονούνται άγρια και τα πτώματα τους να ανακαλύπτονται στην έρημο, κανείς δεν ασχολήθηκε. 400 και πλέον νεκρές φτωχές γυναίκες δεν ήταν αρκετές για να ασχοληθεί κανείς σε καμία πλευρά των συνόρων.
Για πάρα πολλά χρόνια η Juarez έγινε επίτηδες μια Disneyland για κάθε απόβρασμα όλης της Αμερικής και κανείς δεν το πήρε στα σοβαρά γιατί δεν έβρισκαν κανέναν λόγο να το κάνουν αυτό. To Narcos Mexico διάλεξε να συσχετίσει τις μαζικές γυναικοκτονίες με το εμπόριο ναρκωτικών γιατί οι δημιουργοί του ξέρουν ότι είναι κοινή η μήτρα που γέννησε αυτά τα δύο φαινόμενα.
Η φτώχεια, η διαφθορά και το έγκλημα συνδέονται και φυτρώνουν τυχαία. Φυτρώνουν μόνο εκεί που οι έχοντες την εξουσία επιλέγουν να ποτίσουν και να οριοθετήσουν αυτά τα φαινόμενα.
