Δεν υπάρχει κάποιος συμπαντικός κανόνας για τα σίκουελς, αν δηλαδή είναι πάντα καλύτερα ή χειρότερα, αλλά το κοινό έχει πάντα στο νου του πως μέσα από τις επόμενες ταινίες, μπορούν να διορθωθούν πράγματα που δεν συνέβησαν στην πρώτη. Αστοχίες, ατέλειες, διορθώσεις και, φυσικά, μία γερή αυτοκριτική στο τι πήγε καλά και τι όχι. Δυστυχώς όλα τα παραπάνω δεν συνέβησαν στο Venom: Let There Be Carnage που τόσο περιμέναμε να βάλει στη θέση τους την δεύτερη ταινία.
Η σχέση Venom – Eddie Brock
Στα κόμιξ της Marvel, η σχέση του Eddie με τον Venom είναι μία σχέση ανάγκης-μίσους. Ο Eddie πασχίζει να μείνει στη γραμμή, δεν βρίσκεται σχεδόν ποτέ στον έλεγχο και τον οδηγούν τα συναισθήματα του στο να καταστρέφει αδιακρίτως – κάτι που χρησιμοποιεί και ο Venom για να τραφεί και, τελικά, για να επιβιώσει. Τόσο στην πρώτη όσο και στη δεύτερη ταινία, ο Eddie είναι λες και έχει μαζί του ένα τεράστιο ατίθασο ντόπερμαν. Οι κωμικές σκηνές μεταξύ τους είναι τόσες πολλές που καταλύει όλη την ατμόσφαιρα που θα έπρεπε να έχει ο anti-hero της Marvel με αποτέλεσμα η κατάληξη στη σχέση τους να είναι πολύ πιο κωμική από την πρώτη. Ειδικά στο σημείο που ο Venom καταλήγει σε πάρτι μασκέ, θες να φωνάξεις στον μοτέρ να σταματήσει την ταινία. Αν στη Marvel σκέφτηκαν πως αυτή η χημεία θα ήταν πετυχημένη, κάποιος πρέπει να τους πει να διαβάσουν τα κόμιξ.
Το προβλέψιμο σενάριο
Παρότι ο Carnage (σ.σ.: ή κανονικά θα έπρεπε να λέμε η Carnage γιατί ο συγκεκριμένος συμβιωτής είναι γένους θηλυκού) είναι από τα δυνατά χαρτιά στο σύμπαν της Marvel, η ιστορία ανάμεσα στον συμβιωτή και στον χαρακτήρα του Cletus δεν έχει καθόλου βάθος. Η μάχη ανάμεσα στους δύο συμβιωτές είναι μικρή, οι σκηνές είναι μικρές και πολύ συγκεκριμένες ανάμεσα στους υπόλοιπους χαρακτήρες και το μισό στόρι της ταινίας, εξελίσσεται γύρω από την προβληματική σχέση Eddie-Venom σε σημείο που πιστεύεις ότι πρέπει να δουν σύμβουλο γάμου. Από εκεί και πέρα δεν υπάρχει απολύτως τίποτα που να τινάξει τον θεατή από την καρέκλα του. Προφανώς και περιμέναμε ότι το φινάλε θα ήταν μία μάχη ανάμεσα σε Carnage και Venom, αλλά όλα όσα οδηγούν εκεί είναι τελικά τόσο προβλέψιμα σε σενάριο -όπως η αρπαγή της Anne για να εκβιάσουν τον Eddie- που δεν υπάρχει τίποτα να προκαλεί έκπληξη.
Το τέλος ενός σπουδαίου antihero
Σε τελική ανάλυση, δυστυχώς την ταινία δεν την σώζει ούτε ο Tom Hardy. Είναι μία ταινία που έγινε «απλά για να βγει», που κατάφερε να δείχνει χειρότερη από την πρώτη και που ουσιαστικά ισοπέδωσε τα λίγα αλλά καλά στοιχεία της, που είχαν πρόσφορο έδαφος να αναπτυχθούν. Κάτι που δεν έγινε. Ο Venom παρέμεινε ένας PG-16 anti-hero που δεν μπήκε κανείς στην διαδικασία να εξερευνήσει την σκοτεινή του πλευρά αγνοώντας το πόσο βίαιος ή αιματηρός μπορεί να δείξει και μάλιστα να πετύχει – την συνταγή την έχουμε δει με τον Punisher παρότι η Sony δεν είναι παρούσα στο συγκεκριμένο. Δυστυχώς, μετά το στόρι του Carnage δεν υπάρχει κανένας λόγος για τρίτη ταινία και θα είναι λιγοστοί αυτοί που θα δώσουν ακόμη μία ευκαιρία.
Το Venom franchise κατάφερε να καταλήξει να χρειάζεται reboot, πριν πραγματοποιήσει καν τα πρώτα του βήματα. Και όχι, μία καλή post-credit σκηνή, δεν αλλάζει το πόσο καλή ή κακή ήταν μία ταινία που βγήκε στους κινηματογράφους. Στην προκειμένη περίπτωση, την βλέπει ο Spiderman και γελάει.
