Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια το σινεμά μας έχει δώσει αρκετά «διαμάντια» από τον χώρο της επιστημονικής φαντασίας. Πέρα από τις επικές διαστημικές μάχες και τους σαρκοφάγους εξωγήινους, πολλές ταινίες προσπάθησαν να προσεγγίσουν το μέλλον από μια διαφορετική σκοπιά: να σκαλίσουν όλα αυτά τα τρομερά λάθη που κάνουμε στο σήμερα και θα πληρώσουμε ακριβά στο αύριο.
Μιλάμε για φιλμ που βασίζουν την ύπαρξή τους στις προσωπικές και κοινωνικές μας ατέλειες. Κάνουν μια προβολή στον χρόνο, λαμβάνοντας υπόψη τους τα στραβά που βιώνουμε καθημερινά. Και μας παρουσιάζουν το αποτέλεσμα αυτής της τόσο λάθος εξίσωσης.
Διαλέξαμε 6 πρόσφατα sci-fi διαμάντια που μας κάνουν να βλέπουμε το μέλλον με «άλλο μάτι».
1. District 9 (2009)
Οι εξωγήινοι έρχονται στη γη για πρώτη φορά. Δεν είναι εχθρικοί, είναι πρόσφυγες κατατρεγμένοι. Κι εμείς κάνουμε αυτό που ξέρουμε καλά: τους στοιβάζουμε σε γκέτο σα να είναι ζώα –γιατί τον «ξένο» τον φοβόμαστε περισσότερο από τον Διάολο τον ίδιο. Έλα όμως που η τύχη μας παίζει ένα άσχημο παιχνίδι. Γιατί πόσο τρομακτικό είναι τελικά, να βρίσκεσαι από θύτης στον ρόλο των θυμάτων σου;
Ο κόσμος πάει κατά διαόλου: Διότι ο ρατσισμός είναι ένα δίκοπο δηλητηριώδες μαχαίρι.
2. Minority Report (2002)
Ένας κόσμος χωρίς φόνους ακούγεται σαν ένας ιδανικός κόσμος τελικά. Και τι πιο ιδανικό από το να έχει στη διάθεσή του ένα κράτος ανθρώπους που μπορούν να προβλέψουν πότε ακριβώς θα γίνει η επόμενη δολοφονία. Πόσο καλή πρακτική όμως είναι να αποτρέπεις τη μοίρα την ίδια; Κάτι είναι σάπιο σε αυτό το μελλοντικό «Βασίλειο». Κι ο «Άμλετ» του από κυνηγός βρίσκεται κυνηγημένος.
Ο κόσμος πάει κατά διαόλου: Διότι τα φαινόμενα, ως συνήθως, απατούν με πολύ άσχημο τρόπο.
3. Her (2013)
Μερικά χρόνια μόνο μας χωρίζουν από έναν κόσμο που τα bots δε υπακούν σε εντολές απλά. Αντίθετα συζητήσεις κάνουν ολόκληρες, λύσεις μας βρίσκουν λες και είναι φίλοι κολλητοί, μας κρατάνε συντροφιά πραγματική όταν δεν είναι κανείς εκεί. Ένας κόσμος γεμάτος από ηχηρή μοναξιά, λέιζερ οράματα και ανθρώπινες σχέσεις κενές σαν άγραφο γράμμα.
Ο κόσμος πάει κατά διαόλου: Διότι τα apps γίνονται τα αντικείμενα ενός άρρωστο πόθου.
4. Children of Men (2006)
Βρισκόμαστε στο κοντινό μέλλον και η ανθρωπότητα εδώ και 18 χρόνια δε μπορεί να κάνει παιδιά. Εκτός από αυτό ο πόλεμος, η φτώχεια και το χάος μαστίζουν τον τρίτο –κι όχι μόνο- κόσμο. Όπως πάντα δηλαδή, η πραγματικότητα είναι αυτό που λέμε ζοφερή και θεοσκότεινη. Κι αν υπάρχει έστω μία ελπίδα, έστω ένα παιδί, πρέπει να γλυτώσει από το μέλλον που έφτιαξαν οι λάθος άνθρωποι στα λάθος μέτρα.
Ο κόσμος πάει κατά διαόλου: Διότι ένας κόσμος χωρίς παιδιά είναι ένας νεκρός κόσμος.
5. Snowpiercer (2014)
Μια νέα εποχή παγετώνων έχει ανατείλει. Τα κάναμε σαλάτα με τον καιρό μετά από ένα τρομερά αποτυχημένο πείραμα. Βάλαμε τα χεράκια μας και βγάλαμε τα ματάκια μας. Όσοι μείναμε ζωντανοί ταξιδεύουμε στις καταψυγμένες εσχατιές της γης μέσα σε ένα τρένο. Μπροστά οι πλούσιοι, πίσω οι φτωχοί. Ξυπνήσαν όμως οι πληβείοι και όπως λέει ένα παλιό τραγούδι: τρομάξαν οι αστοί.
Ο κόσμος πάει κατά διαόλου: Διότι έχει παλιόκαιρο στο μέλλον που σε γνώρισα.
6. Under the skin (2013)
Το μέλλον από την ανάποδη σκοπιά. Είναι το παρόν το δικό μας όπως το βιώνει ένας εξωγήινος χωρίς αισθήματα. Που μπαίνει στο πετσί μιας γυναίκας και ζει στην σκληρή πλευρά της ζωής. Εκεί όπου, τελικά, όλοι σε βλέπουν σαν ένα κομμάτι κρέας. Κι εσύ το ίδιο κυριολεκτικά. Πόσο πολύ θα σε πονούσε από ένα άγριο τίποτα να γινόσουν άνθρωπος σιγά σιγά;
Ο κόσμος πάει κατά διαόλου: Διότι το να καταλαβαίνεις τον «ανθρώπινο» εαυτό σου, με όλες του τις αδυναμίες, είναι ίσως το πιο σκληρό μάθημα που μπορεί να σου δώσει η ζωή.
