Μπορεί ο Quentin Tarantino να έκανε πολλές και καλές ταινίες μέχρι σήμερα, καμία όμως από αυτές δεν είναι τόσο influential όσο το Pulp Fiction. Αυτό το παραδέχεται ο κάθε ένας σινεφίλ εκεί έξω. Ποιος δεν έχει δει αυτό το αριστούργημα της σύγχρονης κινηματογραφίας; Ποιος δεν έχει μείνει κάγκελο την πρώτη φορά που το είδε. Ένα εντελώς νέο σινεμά.
Η σπονδυλωτή ταινία του 1994 ξεχωρίζει καθώς μπορεί να μην ακολουθεί πιστά τους κανόνες του σινεμά, εμπνέεται, όμως, από πολλές ταινίες (και όχι μόνο) δημιουργώντας έτσι ένα μοναδικό αποτέλεσμα και αποδεικνύοντας πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει μια ανεξάρτητη παραγωγή.
Σε συνέντευξη του στο American Film Institute είπε ο μεγάλος σκηνοθέτης: «Η ιδέα ήταν να πάρω όλο το είδος του φιλμ νουάρ και του κόμικ, όλου εκείνου του pulp συρφετού που είχαμε μάθει να διαβάζουμε στα νιάτα μας και να το κάνω μία ταινία».
Στις 23 Μαίου του 1994 κερδίζει τον Χρυσό Φοίνικα στο 47ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, μια από τις πιο εμβληματικές ταινίες της δεκαετίας του ’90. Το ότι η κύρια ιδέα της ταινίας ήταν η pulp θεματολογία από κόμικ και αστυνομικά τρίτης διαλογής, αυτό δεν την εμπόδισε να σαρώσει τα πάντα στο πέρασμα της.
Η πλοκή της ταινίας αφορά τις διασταυρούμενες ιστορίες συμμοριτών, ατόμων του υποκόσμου, μικροεγκληματιών και ενός μυστηριώδους χαρτοφύλακα. Ο τίτλος της ταινία αναφέρεται στα περιοδικά pulp και τις hardboiled crime νουβέλες, που ήταν δημοφιλείς στα μέσα του 20ού αιώνα, γνωστά για την εικονογραφημένη βία και τους δυναμικούς διαλόγους.
Η έμπνευση λοιπόν για την ταινία είναι καθαρά από τα παιδικά του χρόνια που πήγαινε μόνος του στα σινεμά της γειτονιάς του κι έβλεπε παλιές ταινίες με πολύ αίμα και πιστολίδι. Ταινίες που παιζόντουσαν μία φορά και μετά όλος ο κόσμος τις ξεχνούσε. Ο Ταραντίνο όμως ποτέ δεν τις έβγαλε από το μυαλό του.
Δες εδώ σκηνές από την ταινία:
