Μπορεί όλος ο κόσμος να κράζει τον Woody Allen αλλά όταν πρόκειται για κινηματογράφο ο τύπος απλά δεν μπορεί να κάνει μία άσχημη ταινία. Πραγματικά την τελευταία του ταινία την απόλαυσα τόσο που με έκανε να γελάσω με την καρδιά μου αλλά και να λατρέψω τις πολλές αναφορές του σε κλασικές ταινίες του σινεμά.
H νέα ταινία του Γούντι Αλεν γυρισμένη στο Σαν Σεμπαστιάν, μετά την «εξορία» του από την Αμερική, είναι ένα κλείσιμο του ματιού προς όλους τους υποχόνδριους σινεφίλ εκεί έξω.
Ο Μορτ Ρίφκιν (ο Γουάλας Σον στο ρόλο του alter ego του σκηνοθέτη), είναι ένας κυνικός θεωρητικός του κινηματογράφου κι ανέκδοτος συγγραφέας. O τύπος μόνο με τις εκφράσεις του προσώπου του σε κάνει να γελάς. Πραγματικά εξαιρετική επιλογή στο ρόλο.
Η σύζυγός του, Σου (Τζίνα Γκέρσον), είναι υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων για την ταινία του νεαρού, επιτηδευμένου Γάλλου «auteur», Φιλίπ (ο Λουί Γκαρέλ σε μια σατιρική ενσάρκωση του ναρκισσισμού των Γάλλων δημιουργών γενικώς). Η σχέση τους θα εξελιχθεί σε ερωτική φυσικά και ο κακόμοιρος ο Μορτ θα αναζητήσει κι αυτός τον έρωτα στα μάτια της καρδιολόγου του.
Το ζευγάρι ταξιδεύει στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν για την πρεμιέρα της ταινίας, αλλά ο Μορτ αρχίζει να υποψιάζεται ότι η Σου είναι ερωτευμένη με τον Φιλίπ - αυτό θα του δώσει το πολυπόθητο άλλοθι, όχι μόνο για να επαναθεωρήσει τη δική του ζωή και να ταξιδέψει στις αγαπημένες του (κινηματογραφικές, φυσικά), φαντασιώσεις, αλλά και να γνωρίσει μια όμορφη Ισπανίδα γιατρό.
Το όλο σκηνικό φυσικά παίζεται μέσα στο κεφάλι του Woody Allen, όπως πάντα. Ο ίδιος βρίσκεται παντού στην ταινία αλλά αυτό δεν με ενοχλεί, ίσα ίσα έχει πλάκα και σε κάνει να χαμογελάς με τις ατάκες σχετικά με το θάνατο και την υποχονδρία.
Αυτό που έχει τεράστιο ενδιαφέρον στην όλη υπόθεση είναι οι αναφορές που κάνει ανάμεσα από τις σκηνές της ταινίας, αναφορές στον κλασικό κινηματογράφο της δεκαετίας του ’50 κυρίως. Τις παρουσιάζει πολύ έξυπνα σαν όνειρα του ίδιου του Μορτ. Βρίσκουμε αναπαραστάσεις ταινιών όπως ο Άγγελος Εξολοθρευτής, το Persona, ο Πολίτης Κέην και πολλές άλλες.
Αυτό ήταν ένα πολύ ευχάριστο πράγμα μέσα στην ταινία το οποίο στην αρχή λίγο σε ξενίζει αλλά στην συνέχεια καταλαβαίνεις γιατί το κάνει ο Woody Allen και μπαίνεις στον χιουμοριστικό του κόσμο χωρίς κανένα δισταγμό.
Οπότε αν θέλεις να δεις μία ανάλαφρη αλλά και με νόημα ταινία σε κάποιο θερινό νομίζω αξίζει να τη δοκιμάσεις.
Δες εδώ στιγμές από την καριέρα του Woody Allen:
