Εάν όλοι οι κινηματογράφοι ήταν ανοιχτοί δίχως τον Covid 19 να παραμονεύει, κανείς δεν θα έβλεπε το «Godzilla vs Kong» στο σπίτι αλλά στις κινηματογραφικές αίθουσες. Εκεί όπου η μεγάλη οθόνη και τα εφέ θα έκαναν ακόμα πιο διασκεδαστική την εμπειρία τους. Ακόμα και κορονοϊού παρόντος, ο κόσμος έδειξε ανοιχτά τις προτιμήσεις του και σε όσες χώρες ήταν επιτρεπτό, σπεύδοντας προς τις αίθουσες για να παρακολουθήσει όπως του αξίζει την απόλυτη Τιτανομαχία της χρονιάς. Το εντυπωσιακό άνοιγμά του στις αγορές και τα 132 εκατομμύρια δολάρια που συγκέντρωσε τις πρώτες μέρες του (ποσό ρεκόρ για τα δεδομένα της εποχής) του δίνουν και δίκαια τον χαρακτήρα της μπλοκμπαστεριάς που «επικράτησε» της πανδημίας.
Πέραν του ενθουσιασμού του κόσμου από μια ταινία που τα ειδικά εφέ της διαθέτουν την απαραίτητη έλξη για να φέρουν τον κόσμο στο σινεμά, το «Godzilla vs Kong» είχε από μόνο του ένα ειδικό πρεστίζ για πολλούς και διάφορους λόγους, με τον μεγαλύτερο όλων να είναι το τελικό αποτέλεσμα της μάχης τους. Άλλωστε δεν μιλάμε για ένα φιλμ που αποφάσισαν απλώς στην Αμερική να βάλουν ρίξουν στο ρινγκ δύο μυθικά τέρατα, όπως ο Jason Vorhees και Freddy Krueger, ή το Alien με τον Predator αλλά βασιζόταν στην ομώνυμη ιαπωνική ταινία του 1962 ανάμεσα στους δύο τιτάνες από την Toho Films.
Ακολουθούν (λίγα) spoilers
Στην Legendary έκαναν σπουδαία δουλειά, αποπροσανατολίζοντας το κοινό ως προς το βασικό θέμα της ταινίας, δίνοντας από τα τρέιλερ την εντύπωση ότι ο Godzilla είναι ο κακός και ο Kong ο κυνηγημένος πρόσφυγας που όμως έχει τον τρόπο να υπερασπίζεται τον εαυτό του. Το να βλέπεις τον Βασιλιά των Τεράτων ως επί τω πλείστων να τις «τρώει» από Βασιλιά Πίθηκο ήταν κάτι που δεν περιμέναμε και κυρίως δεν θέλαμε.
Λίγες μέρες όμως πριν την προβολή της ταινίας φάνηκε πως κάτι άλλο συμβαίνει και πως η μάχη των δύο τιτάνων δεν θα ήταν τελικά το επίκεντρο της υπόθεσης. Τα trailer έβγαζαν easter eggs από ένα άλλο, μυθικό τέρας, που στην Ιαπωνία έχει διαγράψει τη δική του έχθρα και ιστορία στα Godzilla Series και στην Κίνα δεν άντεξαν, φανερώνοντάς το στο τελευταίο trailer. Μιλάμε για τον Mechagodzilla.
Είχε κάτι από Pacific Rim και Terminator
Η αποκάλυψη του Mechagodzilla, ενός τεραστίου διαστάσεων ρομπότ αλά Pacific Rim, που το χειρίζονται άνθρωποι για να υπερασπιστεί την ανθρωπότητα απέναντι στον Godzilla και τον Kong ήταν αυτό που όλοι περιμέναμε αλλά θέλαμε να το δούμε μονάχα κατά τη διάρκεια της ταινίας. Αυτό το τελευταίο τρέιλερ ουσιαστικά έπαιρνε το συναίσθημα του αιφνιδιασμού και μετά από αυτό απλώς περιμέναμε να δούμε τους δύο πρωταγωνιστές να ενώνονται απέναντι στον μεγάλο εχθρό που τον χειρίζονται άνθρωποι. Τελικώς οι σεναριογράφοι, Eric Pearson και Max Borenstein μαζί με τον σκηνοθέτη, Adam Wingard είχαν ένα μεγάλο άσσο στο μανίκι.
Μπορεί οι κριτικοί να τους κατηγόρησαν έντονα για τους ελλειπείς χαρακτήρες τον ανθρώπων οι οποίοι απλώς έπαιρναν αρκετή ώρα στην οθόνη χωρίς να προσφέρουν κάτι ουσιαστικό, ωστόσο σε τελική ανάλυση ακόμα και αυτοί ήταν αναγκαίοι προκειμένου να προετοιμάζουν το έδαφος για τις μάχες που είδαμε. Γιατί κάθε φορά που βλέπαμε ξυλίκι ανάμεσα στα δύο τέρατα, το δέρμα μας ανατρίχιαζε από τα χτυπήματα και τις καταστροφές, τις κραυγές και τη μανία τους να επιβληθούν το ένα στο άλλο. Δεν ήταν απλά μια μάχη για το ποιος θα επικρατήσει, αλλά για το ποιος θα επιζήσει.
Με το πέρασμα της ταινίας όμως και τη συνεχή προσμονή μας να μάθουμε τι είναι αυτό που κάνει τον Godzilla να φαίνεται κακός, καθώς πέραν από τον Kong επιτίθετο και σε ανθρώπους, ο Wingard ξετυλίγει σταδιακά το πέπλο μυστηρίου πίσω από την υπόθεση, αποκαλύπτει σχετικά σύντομα ότι στο τέλος θα γίνει «χαμός» ανάμεσα τρία υπερ-θηρία, ωστόσο η πρώτη μιάμιση καταιγιστική ώρα της ταινίας είναι απλώς ένα ζέσταμα για το μεγάλο φινάλε.
Την ώρα που Godzilla και Kong μετατρέπουν το Hong Kong σε αρένα, ο ανθρώπινος παράγοντας και η μεγαλομανία του να μετατραπεί σε «θεό» γυρνάει μπούμερανγκ την πιο ακατάλληλη στιγμή. Όταν μάλιστα στηρίζεσαι σε μηχανές, υπάρχει πάντα ο φόβος να μην έχεις πάντα τον έλεγχο. Και στην περίπτωση του Mechagodzilla, άμα δεν έχει ο άνθρωπος τον έλεγχο, τότε τα πράγματα μοιάζουν αρκετά δυσοίωνα.
Το «Godzilla vs Kong» μπορεί να είναι μια ταινία που κυριαρχούν τα ειδικά εφέ και λίγο, έως καθόλου, οι ερμηνείες, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να πει ότι πέρασε την ώρα του χωρίς να την απολαύσει. Με αυτή την ταινία η Legendary μπορεί να έκανε το απόλυτο «μπαμ» μέσα στην πανδημία, ωστόσο έδειξε πως το franchise έχει ζωή και πέρα από τέσσερις ταινίες.
Για τον Kong όλοι γνωρίζουμε πως το τέλος του έρχεται με μαρτυρικό τρόπο στην κορυφή του Empire State Building, ωστόσο μέχρι να συμβεί αυτό ενδέχεται να μας κρατάει αρκετή συντροφιά με τους επόμενους αντιπάλους του. Όσο για τον Godzilla, ακόμα και αν φαινομενικά δείχνει να έχει μειονέκτημα, αποδεικνύει στο φινάλε γιατί θεωρείται ο Βασιλιάς των Τεράτων.
Δεν πρόκειται για κάποιο οσκαρικό φιλμ, αλλά για μια ταινία που θα αποζημειώσει κάθε λεπτό που θα κάτσεις να την παρακολουθήσεις. «Μπορεί να την ξεχάσεις μόλις τελειώσει, αλλά θα σε κάνει να ξεχάσεις τα πάντα στη ζωή σου όσο την παρακολουθείς». Η κριτική από την Chicago Sun-Times τα λέει όλα.
