To 2011, η τηλεόραση άρχισε να γράφει ιστορία χωρίς καν να το ξέρει. Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος τι ανταπόκριση θα έχει ένα concept, όση και να είναι η πίστη των δημιουργών σε αυτό. Ακόμα κι αν υπάρχει ένα βιβλίο πίσω του που αποτελεί τεράστια εισπρακτική επιτυχία για τον εμπνευστή του. Η 17η μέρη του Απριλίου εκείνης της χρονιάς έδειξε πως τα πράγματα σε κάποιες περιπτώσεις είναι πολύ απλά, γιατί τότε εμφανίστηκε το Game of Thrones.
Ο συγγραφέας του, George R. R. Martin ήταν άγνωστος σε όσους δεν είχαν ασχοληθεί με τη βιβλιογραφία του. Για τους γνώστες, ήταν για πολλές δεκαετίες το είδωλο που τους έκανε να ξημεροβραδιάζονται πάνω από τις σελίδες που, πριν εκδοθούν, ο εκδοτικός οίκος HarperCollins, που τις ανέλαβε, νόμιζε ότι θα πουλούσαν «βαριά» 5.000 αντίτυπα. Είκοσι χρόνια μετά και με 70 εκατομμύρια κόπιες στο βιογραφικό τους, τα βιβλία αποτελούν υποδείγματα του genre της επιστημονικής φαντασίας και ο δημιουργός τους ένας από τους πιο επιτυχημένους εμπνευστές που υπήρξαν ποτέ.
«Δεν μπορείς να γράφεις για πόλεμο και βία χωρίς να έχεις θάνατο. Αν θες να είσαι ειλικρινής, αυτό πρέπει να επηρεάζει τους βασικούς σου χαρακτήρες. Όλοι έχουμε διαβάσει αυτήν την ιστορία εκατομμύρια φορές στην οποία ένα μάτσο ήρωες ξεκινάνε για μία περιπέτεια και είναι ο ήρωας και ο κολλητός του και η κοπέλα του και περνάνε από απίστευτες, εξωφρενικές περιπέτειες και κανείς τους δεν πεθαίνει. Οι μόνοι που πεθαίνουν είναι οι extras. Αυτό είναι κλεψιά. Δε συμβαίνει έτσι. Πηγαίνουν στη μάχη και ο κολλητός πεθαίνει ή τραυματίζεται σοβαρά. Χάνουν το πόδι τους ή ο θάνατος τους βρίσκει χωρίς να το περιμένουν» - Time 2016
Ο Martin ποτέ δεν ήταν ο άνθρωπος που ήθελε να ωραιοποιήσει καταστάσεις. Δεν έκρυβε τους θανάτους, τα αιματοκυλίσματα, τις ανθρώπινες διαστροφές, την ωμότητα της ζωής. Δεν ήταν του δικού του στιλ. Οι χαρακτήρες που έφτιαχνε μπορεί ενίοτε να κρύβονταν από τους εαυτούς τους, αλλά ποτέ από το κοινό. Εκείνο πάντα ήταν θεατής όλο του ψυχικού τους κόσμου. Απογυμνωμένου από τα προστατευτικά της κοινωνίας. Ο καθένας μπορούσε να ταυτιστεί γιατί ακόμα κι αν ο ήρωας ήταν βασιλιάς ή καβαλάρης δράκων, παρέμενε άνθρωπος με όλες τους τις αδυναμίες και έρμαιο στα γυρίσματα της τύχης.
Ο ίδιος ο συγγραφέας έμαθε από μικρή ηλικία τι παιχνίδια μπορεί να σου παίξει η τύχη. Η οικογένειά του δεν ήταν φτωχή. Ίσα ίσα. Η οικοδομική επιχείρηση που βρισκόταν στην ιδιοκτησία της ήταν αρκετή για να πληροί τις προδιαγραφές μίας πλούσιας ζωής. Ώσπου ήρθε η παγκόσμια οικονομική ύφεση της δεκαετίας του 30 και τους έκανε να χάσουν τα πάντα. Οι γονείς του μάλλον μην μπορώντας να αποδεχτούν την κατάσταση έλεγαν και ξαναέλεγαν στον μικρό τότε George από πού ξεκίνησαν και πού είχαν καταπέσει. Πολύ εύλογα, όταν άρχισε να γράφει, ο βασικός πυλώνας της ζωής του έγινε κοινόχρηστος χώρος με αυτόν των χαρακτήρων του.
«Ζούσαμε με ένα πρόγραμμα δημόσιων κατοικιών. Δεν πηγαίναμε πουθενά. Ο κόσμος μου ήταν πέντε τετράγωνα και υπήρχε πάντα σε μένα αυτή η ανάγκη να δω τα θαύματα του κόσμου και, φυσικά, τα θαύματα άλλων κόσμων» - The Irish Times 2019
Το δημιουργικό μυαλό του Martin δεν μπορούσε να ικανοποιηθεί από τα περιορισμένα όρια του Bayonne στο New Jersey, όπου έμενε με την οικογένειά του. Ο μοναδικός κόσμος που γνώριζε ήταν ό,τι περιλαμβανόταν στη διαδρομή από το σπίτι του μέχρι το σχολείο. Και δεν ήταν αρκετό. Το inception της ιδέας που αφορούσε στο προηγούμενο μεγαλείο της οικογένειας που τους στερήθηκε, σε συνδυασμό με τις περιορισμένες επιλογές της πραγματικότητας φούντωνε την επιθυμία. Για άλλα. Για καλύτερα. Για περισσότερα. Άρχισε να διαβάζει φανατικά και οι πρώτες του συγγραφικές απόπειρες (σ.σ. ιστορίες με τέρατα και δραματικά stories) βρέθηκαν στα χέρια των παιδιών της γειτονιάς που τις αγόραζαν για εξευτελιστικά ποσά.
Ποιος να φανταστεί τότε ότι θα έφτανε το 1970 να δημοσιεύει την πρώτη του ιστορία, The Hero, στο περιοδικό Galaxy που θα οδηγούσε σε μία σειρά από βραβεία και τα επίσημα άλματα που έδωσαν μορφή στο sci-fi. Sandkings, Nightflyers, Fevre Dream, The Armageddon Rag, Portraits of His Children, και αρκετές άλλες νουβέλες και σύντομες ιστορίες ήταν οι προκάτοχοι και οι ορμητήριες δυνάμεις που οδήγησαν στη δημιουργία του επικού σύμπαντος που σημάδεψε τη λογοτεχνία και την τηλεόραση όπως κανένα.
«Από τότε, εβδομάδες και μήνες περνούν που δε φεύγω από το ξυλόσπιτο, ούτε βλέπω άλλον άνθρωπο εκτός από όποιον είναι σε υπηρεσία εκείνη την εβδομάδα. Ο χρόνος μοιάζει να περνάει πολύ γρήγορα. Τώρα είναι Αύγουστος και δεν ξέρω τι έγινε τον Ιούλιο. Αλλά, είναι καλό για το γράψιμο. {…} Η ζωή μου είναι στο σπίτι, σε αναμονή, και περνάω αυτές τις μέρες στο Westeros με τα φιλαράκια μου. Και αυτό το κορίτσι χωρίς όνομα, εκεί στο Bravos» - Not A Blog, Αύγουστος 2020
Το 1996, ήταν η χρονιά που οι 1088 σελίδες του A Game of Thrones βρέθηκαν τυπωμένες στο χαρτί και, μετά, κατευθείαν στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Οι δεκάδες εκατομμύρια πωλήσεις αποτελούσαν ένα εξαιρετικά θελκτικό πακέτο για την HBO και τον David Benioff με τον D. B. Weiss που ανέλαβαν το εύκολο -γιατί ήταν δοκιμασμένο- και δύσκολο -εξαιτίας των μεγάλων απαιτήσεων και προσδοκιών- έργο του να μεταφέρουν το Westeros και το Essos στο γυαλί. Αφήνοντας πίσω τους έναν πιλότο-ναυάγιο που κανείς δε θέλει να ξαναδεί, έκαναν την απόλυτη ανατροπή. Έφτιαξαν την κατά πολλούς καλύτερη σειρά που κυκλοφόρησε ποτέ με τις ευλογίες και την επίβλεψη του ίδιου του Martin. Ώσπου εκεί που όλα κυλούσαν στο ίδιο αριστουργηματικό επίπεδο, έρχεται η πολυαναμενόμενη τελευταία σεζόν για να αφήσει την πιο πικρή επίγευση στον ουρανίσκο των τηλεθεατών. Χαρακτήρες στα όρια της παντελούς απουσίας ανάπτυξης, ιστορία χωρίς επίπεδα και βάθος και αντικατάσταση του επικού από το mainstream ρομαντικό.
Το ξέραμε από ένα σημείο και μετά ότι το δημιουργικό δίδυμο θα ακολουθούσε διαφορετικούς δρόμους. Ο Martin δεν έδειχνε να τελειώνει άμεσα το δικό του συγγραφικό κομμάτι, οπότε δεν υπήρχε κι άλλος δρόμος. Συμβουλές για βασικές εξελίξεις υποτίθεται ότι είχαν δοθεί, αλλά δεν είχαν το ασφαλές εγχειρίδιο που όριζε το καλούπι. Κατά πλανητική ομολογία, το έχασαν και έμειναν όλα ξεκρέμαστα, περιμένοντας, τώρα, τον δημιουργό να γίνει ο ήρωας των ηρώων του. Η μόνη λύση για να μη λήξει τόσο άδοξα αυτό το αριστούργημα της επιστημονικής φαντασίας. Εκείνος ανέκαθεν έπαιρνε τον χρόνο του στη συγγραφή και δεν έχεις τίποτα να του προσάψεις. Γιατί τελικά ο τρόπος με τον οποίο δουλεύει είναι κι αυτός που έδωσε το Game of Thrones. Σχεδόν με μαθηματική ακρίβεια. Το τραπέζι τώρα, όμως, έχει αναστραφεί κι εκεί που η τηλεόραση έπρεπε αποδώσει τίμια αυτό που διάβαζε, είναι ο συγγραφέας που καλείται να διορθώσει το ατόπημα που έγινε εις βάρος του δημιουργήματός του. Ο δάσκαλος που θα βάλει τους μαθητές του στον ίσιο δρόμο.
Δεν ξέρουμε το μέγεθος της αναμονής που θα πρέπει να υπομείνουμε ούτε και μπορούν να υπάρχουν πιστοποιήσεις για το αποτέλεσμα. Το σίγουρο είναι ότι η μοίρα μίας από τις πιο σπουδαίες ιστορίες επιστημονικής φαντασίας και η δικαίωση του κόσμου είναι μαζί του, περισσότερο από ποτέ.
