Υπάρχουν φορές που η τέλεια καταιγίδα αργεί να κάνει την εμφάνισή της. Νομίζεις ότι θα σε βρει επειδή βλέπεις τα σύννεφα και επειδή σηκώνει ξαφνικά απότομα αέρα, αλλά κάτι συμβαίνει και δεν είναι αυτή που περίμενες. Κάπως έτσι λειτούργησε για πολλά χρόνια η καριέρα του Pierce Brosnan, του Ιρλανδού που κατάφερε να κερδίσει τον τίτλο του Ladie’s Man όχι από τις ταινίες James Bond, αλλά από τα διαφημιστικά του και πολύ περισσότερο από ταινίες του τύπου Thomas Crown Affair.
Όμως καλώς ή κακώς, ο Pierce Brosnan υπήρξε για τους 35αρηδες ότι και ο Sean Connery για τους μπαμπάδες μας. Ήταν ο 007 της γενιάς μας.Ένας ηθοποιός που ο Albert Broccoli είχε βάλει στο μάτι από την εποχή που η πρώτη γυναίκα του Brosnan, Cassandra Harris, έκανε την ερωμένη του Milos Columbo. Όμως τα πράγματα δεν έκατσαν στην καταιγίδα που περίμενε ο Ιρλανδός. Ο άνθρωπος που τελικά σήκωσε το λάβαρο του 007 στα early 90s, ήταν ένας αυστηρός James Bond, χωρίς διάθεση για χιούμορ και αστεία και αρκετά φονικός στα χτυπήματά του. Ο Timothy Dalton. Και παρότι μιλάμε για έναν εξαιρετικό ηθοποιό, η αλήθεια είναι πώς η παραγωγή και οι σεναριογράφοι τα έκαναν κάπως μαντάρα με τις ταινίες. Υπάρχουν ενστάσεις που λένε πως ο Dalton θα είχε μεγαλουργήσει σε ταινίες Bond του Brosnan, αλλά αυτό είναι κάτι που δεν θα το μάθουμε ποτέ και δεν έχει καμία σημασία.
Το βάπτισμα του πυρός έγινε με το GoldenEye, την πιο επιτυχημένη ταινία James Bond εισπρακτικά, από την εποχή του Moonraker. Και ήταν μία καλή ευκαιρία για τον Pierce Brosnan που οδηγούσε τον 007 σε μία νέα περίοδο με την τεχνολογία να αποκτά πιο ενεργό ρόλο, τις πολεμικές χορογραφίες να γίνονται πλέον καλομελετημένα και όσο το δυνατόν κοντά στην πραγματικότητα και τα ειδικά εφέ να κάνουν πολύ σπουδαιότερη δουλειά. «Δεν θα γίνω ζεν πρεμιέ. Θα είμαι ένας ικανός πράκτορας που θα έχει χώρο στη ζωή του για τις γυναίκες». Αυτή η ατάκα του Brosnan στην παραγωγή, τον χαρακτήρισε στις ταινίες του κάνοντας τον πιο προσιτό από τον απόμακρο Dalton αλλά και συνάμα όχι τόσο γλυκανάλατο σαν τον Roger Moore που έφτασε να θυμίζει τον Hugh Hefner με σμόκιν. Ο Brosnan είδε σοβαρά τον ρόλο. Ήταν ερωτευμένος με τις ταινίες του 007 από τότε που είδε το Goldfinger στον κινηματογράφο σε ηλικία 11 χρονών. Ήταν όμως και τυχερός.
Καλό το GoldenEye, αλλά το Goldfinger είναι η κορυφαία ταινία.
Πέραν του GoldenEye που μέχρι σήμερα ξεχωρίζει, οι ταινίες Bond -με εξαίρεση το Tomorrow Never Dies- δεν ήταν κακές ταινίες μιας και σίγουρα έχουμε να θυμόμαστε πολύ χειρότερες. Άλλωστε ταινίες του τύπου The World is Not Enough και Die Another Day έκαναν ένα σημαντικό βήμα. Ξέφυγαν από τον άλλοτε μυστικοπαθή κόσμο των μυστικών υπηρεσιών που είχαν ακόμη μία ξεπερασμένη 50s χροιά και έκαναν την όλη διαδικασία πιο μοντέρνα, μακριά από κινηματογραφικές αφηγήσεις που θα θύμιζαν μυθιστόρημα του Le Carre και προσεγγίζοντας την αυθεντική περιπέτεια. Ήταν αυτό κακό; Έγινε ο 007 ξαφνικά action hero; Ίσως αλλά αν δεν είχε γίνει αυτό το εκσυχγρονιστικό βήμα, να είχαν ήδη ξεφτίσει οι ταινίες του 007, να είχαν γίνει βαρετές, προβλέψιμες και επαναλαμβανόμενες. Ο Brosnan είχε φυσική γοητεία, ικανή σωματοδομή και παρότι δεν θύμιζε Σκωτσέζο όπως η αυθεντική ταυτότητα του 007, την ίδια στιγμή δεν έμοιαζε και με Πολωνό μπετατζή που τον έβαλες ξαφνικά στην ΜΙ6 - και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
Παράλληλα, ο Brosnan ήταν τυχερός και με τις γυναίκες συμπρωταγωνίστριές του. Για να λέμε την αλήθεια, η παραγωγή πάντα κοίταζε ποιες celebrities είναι αρκετά mainstream για να στηρίξουν έναν James Bond και εδώ που τα λέμε ο τίτλος Bond Girl δεν ήταν ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε μία καριέρα. Είχε την Rosamund Pike και την Halle Berry στα καλύτερά της. Την υπέροχη Sophie Marceau, την γυναίκα-σύμβολο των 90s Denise Richards και φυσικά την Famke Janssen. Κακά τα ψέματα, όλα γίνονται καλύτερα όταν τα κορίτσια μπορούν να υποστηρίξουν τέτοιους ρόλους. Άλλωστε οι περισσότερες από αυτές, είχαν τα καλύτερα να πουν για τον Brosnan και σίγουρα θα τους έκανε μεγαλύτερη εντύπωση από την αρχική ιδέα της παραγωγής, που ήθελε να στρατολογήσει στον ρόλο του 007 τον Liam Neeson – με τον ίδιο να αρνείται επειδή δεν ήθελε να μετατραπεί σε action hero.
Το κληροδότημα ωστόσο του Brosnan, είναι πως έδωσε στον 007 μία πιο προηγμένη ταυτότητα. Τον έκανε σύγχρονο, τον έβαλε ξανά στο πάνθεο των περιπετειών και θύμισε στον κόσμο πως για να περάσεις καλά με μία ταινία James Bond, δεν χρειάζεται σώνει και ντε να ανατρέξεις στο Dr. No και στο Diamonds Are Forever. Δεν ξέρουμε αν ήταν ο καλύτερος Bond όλων των εποχών -πιθανότατα όχι- αλλά με συγκεκριμένες του ενέργειες, όπως το promo του πράκτορα μέσω διαφημίσεων ή δανείζοντας την φωνή του στα αντίστοιχα video games, παρέτειναν την ζωή του 007 σε μία περίοδο που το σινεμά των 90s ήταν πιο σκοτεινό, είχε κουραστεί από τους πάλαι ποτέ ήρωες των μυθιστορημάτων και έψαχνε για μία σύγχρονη φιγούρα που μπορούσε να υποστηρίξει τον ρόλο.
Και συν τοις άλλοις, μέχρι σήμερα που πλησιάζει τα 70, είναι και πολύ ωραίος τύπος.
