Με όλο μου το σεβασμό και όλη μου την αγάπη στον Μάτζικ, τον Μπερντ, τον Τσάμπερλεϊν, τον «Dr J», το Λεμπρόν, τον συγχωρεμένο τον Κόμπε και όλους τους άλλους σπουδαίους του μπάσκετ, ο Μάικλ Τζόρνταν δεν είναι απλά ο καλύτερος όλων, δεν είναι απλά ο G.O.A.T., αλλά είναι το μπάσκετ το ίδιο. Όχι απλά ο σπουδαιότερος μπασκετμπολίστας που πάτησε ποτέ παρκέ, αλλά αυτός που μας «έμαθε» μπάσκετ, που μας έκανε να το αγαπήσουμε. Όχι απλά τρομερός σε επίθεση και άμυνα, αλλά γεννημένος νικητής, αρχηγός, αυτός που δεν κρύφτηκε ποτέ, που πάντα αναλάμβανε την κρίσιμη επίθεση, που ενέπνεε τους συμπαίκτες, που σκορπούσε τρόμο στους αντιπάλους. Γνωστά λίγο - πολύ όλα αυτά σε όσους τον έχουν προλάβει να παίζει, στους 40άρηδες και λίγο πιο πάνω ή λίγο πιο κάτω, ενδεχομένως λιγότερο γνωστά στους μικρότερους, που κάπου τον έχουν δει στο Youtube, κάτι έχουν διαβάσει γι' αυτόν, αλλά δυσκολεύονται να καταλάβουν γιατί είναι τόσο σημαντικός.
Το «Last Dance» θα βοηθήσει όλους αυτούς που δεν τον «γνώρισαν» να τον μάθουν. Και όλους εμάς που τον λατρέψαμε να θυμηθούμε τους λόγους που αγαπήσαμε το μπάσκετ. Το ντοκιμαντέρ του ESPN, που πολύ ευγενικά παραχώρησε και στο Netfilx, για να έχουμε κάτι ωραίο να κάνουμε εν μέσω καραντίνας, έχει δυο νέα επεισόδια κάθε εβδομάδα. Και ο τίτλος του, το «Last Dance», είναι αυτό που έγραψε στο πινακάκι του ο Φιλ Τζάκσον, όταν υποδέχτηκε τους παίκτες του για το ξεκίνημα μιας χρονιάς που έμελλε να φέρει το έκτο πρωτάθλημα στους Μπουλς, αλλά να είναι και η τελευταία αυτής της σπουδαίας ομάδας - πιθανότατα της σπουδαιότερης που είδαμε ποτέ.
Και έρχεται να φωτίσει τη μεγάλη απορία που είχαμε όλοι εμείς οι φίλοι του μπάσκετ εκείνη την περίοδο και ποτέ δεν λύθηκε: γιατί διαλύθηκε εκείνη η ομάδα, η παρέα του Τζόρνταν και του Πίπεν, του Κούκοτς και του Ρόντμαν, του Κερ και του Χάρπερ, που διαδέχθηκε την ομάδα του των δύο πρώτων, του Χόρας Γκραντ και του Πάξον, που όλες μαζί κατέκτησαν 3+3=6 πρωταθλήματα; Πώς γκρεμίζεις κάτι τόσο πετυχημένο, τόσο φτιαγμένο να ξεπερνάει κάθε δυσκολία, τόσο ισορροπημένο, όπως οι Σικάγο Μπουλς εκείνης της εποχής; Πώς αποφασίζεις, αντί να μπολιάσεις την ομάδα με «νέο αίμα», να ψάξεις να βρεις τους επόμενους καλούς παίκτες που θα γίνουν παγκόσμιας κλάσης πλάι στον Τζόρνταν, να προχωρήσεις σε χτίσιμο από την αρχή;
Όλα αυτά θα απαντηθούν στα δέκα επεισόδια - ήδη από τα δυο πρώτα, άνοιξαν κάποιες σελίδες που γράφουν για τον General Manager Τζέρι Κράους και την κόντρα του με τον Πίπεν, για τη δυσαρέσκεια του «Ινδιάνου» για το συμβόλαιό του και άλλα διάφορα και πολύ ενδιαφέροντα.
Διάβασέ εδώ αφιέρωμα που είχαμε γράψει για τον Σκότι Πίπεν.
Αλλά είδαμε επίσης ποιος ήταν ο Μάικλ Τζόρνταν και ο Σκότι Πίπεν στο σχολείο και μετά στο κολλέγιο, πώς και πόσο δούλεψαν για να φτάσουν εκεί που έφτασαν, τι θυσίες έκαναν και τι αποφάσεις πήραν για να καταφέρουν να γράψουν με χρυσά γράμματα ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας του μπάσκετ. Σύμφωνα με όσα έχουμε διαβάσει και ακούσει, θα μάθουμε για κόντρες, αγάπες, πάθη και λάθη. Για αστρονομικά συμβόλαια και τσακωμούς. Θα μάθουμε όλα αυτά που καθόρισαν την ιστορία των Μπουλς, του ΝΒΑ και του μπάσκετ συνολικά.
Είναι σίγουρο ότι θα δούμε τρομερά πράγματα στα επεισόδια που έπονται. Γεμάτα νοσταλγία, αναμνήσεις, ιστορίες, νίκες, ήττες, σαμπάνιες επιτυχίας και δάκρυα. Οι αθλητικές ιστορίες, όταν τις φτιάχνουν οι άνθρωποι που ξέρουν να τις φτιάχνουν καλά, είναι από τα καλύτερα πράγματα που μπορείς να βρεις.
Και οι Αμερικανοί, είναι «μανούλες» σε αυτού του είδους τις παραγωγές. Αλλά ειδικά όταν η πρώτη ύλη, το κεντρικό πρόσωπο, ο μεγάλος πρωταγωνιστής, είναι ένας άνθρωπος σαν τον Μάικλ Τζόρνταν, ένας παίκτης τέτοιας αξίας και βεληνεκούς, με τόσο μεγάλο αντίκτυπο σε τόσο πολλούς ανθρώπους, τότε αποκτά ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Και αυτό ακριβώς είναι το χάρισμα ενός ανθρώπου σαν τον Τζόρνταν - και ελάχιστων ακόμα αθλητών στην παγκόσμια ιστορία του αθλητισμού: ότι μπορεί να «μιλήσει» σε άντρες, γυναίκες, φίλους του μπάσκετ και ανθρώπους που δεν ξέρουν ούτε τι χρώμα έχει η μπάλα, νέους, γέρους, Αμερικανούς αλλά και ανθρώπους στην τελευταία γωνιά του πλανήτη.
