H ιστορία του χρώματος στην τέχνη

CULTURE | 21/01/2020

H ιστορία του χρώματος στην τέχνη

Ratpack

Το χρώμα συνόδευσε τις εξελίξεις των μεγαλύτερων κινημάτων στην ιστορία της τέχνης.

Τα πρώτα χρώματα που εφευρέθηκαν από τους καλλιτέχνες πριν 40.000 χρόνια, ήταν ένας συνδυασμός χώματος, ζωικού λίπους, καμένου άνθρακα και κιμωλίας.

Έτσι, δημιούργησαν μια βασική παλέτα πέντε χρωμάτων: κόκκινο, κίτρινο, καφέ, μαύρο και λευκό. Έκτοτε, η ιστορία του χρώματος υπήρξε μια διαρκής ανακάλυψη.

Και οι μεγάλοι καλλιτέχνες λένε ψέμματα.

Η εφεύρεση νέων χρωστικών συνόδευσε τις εξελίξεις των μεγαλύτερων κινημάτων της ιστορίας της τέχνης, από την Αναγέννηση μέχρι τον Ιμπρεσιονισμό καθώς οι καλλιτέχνες πειραματίστηκαν με χρώματα που δεν είχε δει ποτέ η ιστορία της ζωγραφικής.

Δες το παρακάτω άλμπουμ για να διαβάσεις την ιστορία του κάθε χρώματος στην τέχνη:

PHOTO GALLERY

ΛΕΥΚΟ: Από όλες τις χρωστικές ουσίες που έχουν απαγορευτεί κατά τη διάρκεια των αιώνων, το χρώμα που έλειψε μάλλον περισσότερο στους ζωγράφους, είναι το λευκό. Αν και το λευκό μπορεί να αντικατοπτρίσει μια λάμψη φωτός όπως κανένα άλλο χρώμα, η παραγωγή του ήταν κάθε άλλο παρά γοητευτική.

ΜΩΒ: «Ανακάλυψα τελικά το πραγματικό χρώμα της ατμόσφαιρας», είχε πει ο Claude Monet. «Είναι βιολετί. Ο φρέσκος αέρας είναι βιολετί». Οι ιμπρεσιονιστές λάτρευαν τόσο αυτή τη νέα απόχρωση που οι κριτικοί κατηγόρησαν τους ζωγράφους ότι είχαν «βιολετομανία». Οι μοβ σκιές και οι λεβάντες που ζωντανεύουν τα τοπία του Monet, οφείλουν πολλά στον Αμερικανό ζωγράφο, John Goffe Rand.

ΠΡΑΣΙΝΟ: Ενώ το πράσινο χρώμα σηματοδοτεί τη φύση και την ανανέωση, οι χρωστικές του είναι μερικές από τις πιο δηλητηριώδεις στην ιστορία. Το 1775, ο σουηδός χημικός Carl Wilhelm Scheele εφηύρε μια θανατηφόρα απόχρωση: το πράσινο του Scheele, μια λαμπρή χρωστική γεμάτη με το τοξικό χημικό αρσενικό. Φθηνό στην παραγωγή, το πράσινο του Scheele έκανε αίσθηση στην βικτοριανή εποχή, παρόλο που πολλοί υποψιάζονταν πως το χρώμα ήταν επικίνδυνο.

ΜΑΥΡΟ: Η πιο σκοτεινή χρωστική ουσία, παραγόταν από την καύση οστών ζώων σε έναν θάλαμο χωρίς αέρα. Κι ενώ οι ιμπρεσιονιστές απέφυγαν τις «μαύρες περιοχές» και βασίζονταν σε άλλα χρώματα για να αποδώσουν το σκοτάδι, αμερικανοί καλλιτέχνες στη δεκαετία του '50 και '60 έδωσαν έμφαση στο μαύρο.

ΚΟΚΚΙΝΟ: Η κόκκινη ώχρα είναι μία από τις παλαιότερες χρωστικές που χρησιμοποιούνται ακόμη. Βρίσκεται σε έδαφος πλούσιο σε σίδηρο και πρωτοχρησιμοποιήθηκε ως καλλιτεχνικό υλικό την προϊστορική εποχή. Τον 16ο και 17ο αιώνα, η πιο δημοφιλής κόκκινη χρωστική προερχόταν από ένα έντομο που μπορούσε να βρεθεί μόνο σε φραγκοσυκιές του Μεξικό. Αυτά τα έντομα παρήγαγαν μια έντονη κόκκινη χρωστική ουσία τόσο περιζήτητη από τους καλλιτέχνες, που γρήγορα έγινε η τρίτη μεγαλύτερη εισαγωγή από τον «Νέο Κόσμο» μετά το χρυσό και το ασήμι

ΜΠΛΕ: Από τη Μεσαιωνική εποχή, οι ζωγράφοι απεικόνιζαν την Παναγία με μια λαμπερή μπλε ρόμπα, επιλέγοντας το χρώμα όχι για τον θρησκευτικό συμβολισμό του, αλλά για την μεγάλη του αξία. Η απόχρωση Ultramarine blue προέρχεται από το lapis lazuli, έναν πολύτιμο λίθο που για αιώνες μπορούσε να βρεθεί μόνο σε μια οροσειρά στο Αφγανιστάν. Για εκατοντάδες χρόνια, το κόστος του lapis lazuli ανταγωνίστηκε ακόμη και την τιμή του χρυσού.

ΚΙΤΡΙΝΟ: Λίγοι καλλιτέχνες στην ιστορία είναι γνωστοί για τη χρήση του κίτρινου, αν και οι Joseph Mallord William Turner και Vincent van Gogh είναι οι πιο αξιοσημείωτες εξαιρέσεις. Ο Turner αγάπησε τόσο αυτό το χρώμα που οι κριτικοί χλεύαζαν τον Βρετανό ζωγράφο, γράφοντας ότι οι εικόνες του «έπασχαν από ίκτερο» και ότι ο καλλιτέχνης μπορεί να έχει κάποια διαταραχή της όρασης.

Ακολούθησε το Ratpack.gr στο Instagram.

Newsbomb.gr

Onsports.gr

Queen.gr

Onmed.gr

Astrology.gr

Mothersblog.gr

Gossip-tv.gr

Monetized by DPG Digital Media Group

©2016-2024 Ratpack.gr - All rights reserved