Όταν ακούς τη λέξη «Μαφία» το μόνο που σου έρχεται στο μυαλό –πέρα από την ανατριχίλα και τον φόβο- είναι η λέξη έγκλημα. Και στο έγκλημα δεν υπάρχουν περιορισμοί, ούτε αρχές, ούτε κανόνες. Και όμως, όσο και να ξενίζει τον κόσμο, το οργανωμένο έγκλημα έχει κάποιες αρχές που θεωρούνται απαράβατες. Για να ζεις στον κόσμο του πρέπει να τους ακολουθείς, να τους σέβεσαι και να τους έχεις στο αίμα σου. Άπαξ και τους καταπατήσεις δε, είσαι χαμένος από χέρι.
Στην περίπτωση του John Gotti ωστόσο οι νόμοι αυτοί και οι κυρώσεις τους φαίνεται πως ήταν πιο ευνοϊκοί σε αντίθεση με άλλους συναδέλφους του. Σε μια περίοδο που το αφεντικό του Paul Castellano είχε απαγορέψει οποιαδήποτε ενασχόληση της φαμίλιας με το εμπόριο ναρκωτικών, ο Gotti έλεγχε όλο το δίκτυο του εμπορίου ηρωίνης στη Νέα Υόρκη. Αποτέλεσμα; Λίγο αργότερα (1986) με τη βοήθεια του hitman Sam Gravano, ο Gotti θα έβγαζε τον Castellano μια και καλή από τη μέση και η ώρα του τελευταίου μεγάλου «Νονού» επιτέλους ξεκινούσε.
Τα πρώτα χρόνια
Όπως συνηθίζεται στους κύκλους της Μαφίας και ιδιαίτερα στα αφεντικά που έγραψαν ιστορία, το background του Gotti δεν διέφερε και πολύ από εκείνα του Al Capone, του Charles «Lucky» Luciano, του Bugsy Siegel ή του Sam Giancana. Προερχόταν από φτωχή οικογένεια μεταναστών, με πολλά αδέρφια και από μικρή ηλικία είχε καταλάβει ότι η κλίση του δεν είναι προς τα βιβλία, αλλά προς κάποια τοπική συμμορία. Εγκατέλειψε το σχολείο όταν ήταν 16 ετών και δημιούργησε τους Fulton-Rockaway Boys, μια συμμορία που έκανε κουμάντο στο Queens της Νέας Υόρκης και σύντομα θα είχε τα πρώτα του μπλεξίματα με το νόμο. Λίγο μετά τα 30 του οδηγήθηκε μαζί με τον αδερφό του Jean και τον μετέπειτα μαφιόζο Angelo Ruggiero οδηγήθηκαν στη στενή, όπου εξέτισαν ποινή τριών ετών καθώς κατηγορήθηκαν από το FBI για τρεις κλοπές φορτίων κοντά στο διεθνές αεροδρόμιο JFK.
Το 1977 ο Gotti αποφυλακίζεται και υπό την προστασία του Aniello Dellacroce, αρχίζει να ανεβαίνει γρήγορα τα σκαλιά της ιεραρχίας στη φαμίλιας Gambino, της οποίας είχε αναλάβει μόλις τα ηνία ο Paul Castellano. Ο Gotti πλέον είχε αυτό που επιθυμούσε πάντα. Εξουσία και δεν είχε κανένα σκοπό να την αφήσει να του ξεφύγει. Στα μάτια του κόσμου θα μπορούσε κανείς να πει, ότι ήταν ο ιδεατός Capo έχοντας ως κύρια χαρακτηριστικά τη σκληρότητα, το επιλεκτικό ντύσιμο και την αθυροστομία.
Μεγαλομανία, αυτή η μάστιγα
Είναι αλήθεια πως οι φιλοδοξίες των ανθρώπων όταν παίρνουν εξουσία στα χέρια τους ξεπερνά τον ουρανό με τα άστρα. Ο Gotti ήταν ένα αξιοσέβαστο μέλος της φαμίλιας Gambino και ένα όνομα που δεν περνούσε αδιάφορα σε καμία από τις υπόλοιπες τέσσερις φαμίλιες της Μαφίας. Ο Teflon Don ωστόσο –παρατσούκλι που του δόθηκε λόγω του ότι κατάφερνε να βρίσκει τρόπο να ξεφεύγει από τις Αρχές- είχε χαράξει μια διαφορετική πορεία στο μυαλό του και οι σαφείς οδηγίες του Paul Castellano για μη ενασχόληση με το εμπόριο ναρκωτικών ήταν κάτι που τον άφηνε παγερά αδιάφορο.
Όπως είπαμε στην αρχή, η Μαφία έχει κανόνες και όταν δεν τους ακολουθείς θα τους βρεις μπροστά σου. Ο Gotti ωστόσο ήταν τόσο αδίστακτος που επέβαλε τον νόμο ακόμα και στο ίδιο το αφεντικό του. Γνωρίζοντας ότι σύντομα θα έρθει η ώρα του, έδωσε συμβόλαιο θανάτου στον Sam Gravano (ή Sam «The Bull») και εκείνος μαζί με την ομάδα του εκτέλεσαν εν ψυχρώ τον Castellano έξω από ένα εστιατόριο της Νέας Υόρκης τον Δεκέμβριο του 1985.
Μετά από αυτό οι δυο τους έγιναν τα νέα μεγάλα κεφάλια της φαμίλιας. Ο John Gotti έγινε Don και δεξί του χέρι χρίστηκε ο Gravano. Η δολοφονία όμως του Castellano προκάλεσε πολλές αντιδράσεις από τις υπόλοιπες 4 φαμίλιες και πλέον ήταν δεδομένο ότι δεν ήταν απλώς στο επίκεντρο. Ήταν στόχος. Όχι όμως μόνο από τους αντιπάλους του.
Ο «ταύρος» που έγινε… αρουραίος
Δεν ήταν μυστικό ότι ο Gotti βρισκόταν πίσω από τη δολοφονία του Castellano και αυτό το γνώριζαν ακόμα και οι πέτρες. Ωστόσο η φαμίλια άνθισε υπό τις οδηγίες του και κάθε χρόνο έβαζε στα ταμεία πάνω από 500 εκατομμύρια δολάρια. Βλέποντας τον Gravano να του αποφέρει από μόνος του πάνω από 10 εκατομμύρια τον προβίβασε σε consigliere –εκείνον δηλαδή που συμβουλεύει τον don- ωστόσο συνέχισε να τον χρησιμοποιεί για τις «βρώμικες» δουλειές παρά ως σύμβουλό του.
Ο Gotti είχε τα πάντα πλέον, αλλά προκειμένου να διώξει το πέπλο του «κακού παιδιού» άλλαξε εντελώς ρότα στη ζωή του κάνοντας φαντεζί πράγματα και δημόσιες εμφανίσεις. Πλέον δεν ήταν ένας απλησίαστος κακοποιός αλλά ένας σταρ των δρόμων, φορώντας πανάκριβα ρούχα, περιποιόταν συνεχώς το μαλλί του, έδινε συνεντεύξεις και έκανε συνεχώς αισθητή την παρουσία του. Ήταν ο μαφιόζος που δεν κρυβόταν από τον Τύπο και δεν δίσταζε σε συνομιλίες με ανθρώπους να του ξεφεύγουν πράγματα που δεν έπρεπε να ειπωθούν. Αυτή ήταν και η καταδίκη του.
Το FBI που είχε τοποθετήσει κοριούς σε πολλούς συνεργάτες αλλά και όσους είχε τακτικές επαφές, κατάφερε να τον συλλάβει μαζί με τον Gravano και τον LoCascio. Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης έκλεισαν τον Gravano σε ένα δωμάτιο όπου τον έβαλαν να ακούσει ηχογραφημένες συνομιλίες του Don με άλλους μαφιόζους. Όταν άκουσε λοιπόν «ο Gravano προσπαθεί να στήσει δική του οικογένεια μέσα στην φαμίλια, συμπεριφέρεται σαν τρελός σκύλος που του άρεσε να σκοτώνει και ότι στην πρώτη ευκαιρία θα τον έβγαζε έξω από το παιχνίδι....» ο μαινόμενος ταύρος έγινε χαφιές.
Το 1992 κατέθεσε κατά του Gotti και των συνεργατών του, με αποτέλεσμα το FBI να τον κλείσει στη φυλακή μαζί με 36 από τους μεγαλύτερους μαφιόζους και να δώσει ένα τρομαχτικό χτύπημα στα θεμέλια του οργανωμένου εγκλήματος. Ο Gotti κατηγορήθηκε για εκβιασμούς και πέντε δολοφονίες, συμπεριλαμβανομένης της οργάνωσης και δολοφονίας του Paul Castellano, του παράνομου τζόγου, της τοκογλυφίας, της δωροδοκίας, της παρεμπόδισης της δικαιοσύνης και της φοροδιαφυγής. O Teflon Don δεν μπορούσε αυτή τη φορά να ξεφύγει.
Τα τελευταία χρόνια
Ο Gotti συνέχισε να διευθύνει την οικογένεια ακόμα και μέσα από τη φυλακή και με την υποστήριξη της Αδελφότητας των Αρίων συνέχισε να είναι ο Capo των Gambino μέχρι τις αρχές του 2000. Το 1998 όμως διαγνώστηκε με καρκίνο, κάτι που οδήγησε στη προσωρινή αποφυλάκισή του για να υποβληθεί σε θεραπεία, αλλά επέστρεψε και πάλι στις ομοσπονδιακές φυλακές στο Springfield στο Missouri, όπου και πέθανε το 2002 σε ηλικία 61 ετών.
Τον Gotti έχουν υποδυθεί πολλοί σε επίπεδο τηλεοπτικών σειρών ή κινηματογράφου, με πιο πρόσφατη αυτή του John Travolta στην ταινία «Gotti». Ωστόσο υπάρχει μεγάλη περίπτωση η περσόνα του να έχει δώσει έμπνευση στον χαρακτήρα του Joey Zasa, τον οποίο υποδύθηκε ο Joe Mantegna στο «Godfather: Part 3», όπως και σε πολλούς ακόμη μέχρι σήμερα.
