«Δεν παίρνω ποτέ πλευρές, είμαι πάντα με το ανθρώπινο πνεύμα, που καμιά φορά μπορεί να είναι πολύ ρηχό, αλλά αν δεν είμαι αληθινά ζωντανός πως είναι δυνατόν να δω μέσα μου;».
Ο Graham Greene και η κατασκοπεία.
Αυτά μας λέει ο Charles Bukowski στο Notes Of a Dirty Old Man κι έχει τα δίκια του.
Έγινε ο φιλόσοφος του καθημερινού ανθρώπου της πόλης, απέδειξε μέσα από τα γραπτά του πως όντως τελικά διαλέγει πλευρές, τουλάχιστον όταν είχε να κάνει με τη λογοτεχνία.
Γούσταρε Louis Ferdinand Celine, Camus, και Dostoevsky αλλά πάντα τα έβαζε με τον Faulkner και τον George Bernard Shaw που τον αποκαλεί τον «μεγαλύτερο φαντασιόπληκτο του εικοστού αιώνα».
Ο Bukowski ήταν πάντα ακραίος και σιχαινόταν την «χλιαρότητα» της mainstream λογοτεχνίας. Γι’ αυτόν η ζωή ήταν αγάπη και μίσος. Ζωή, ποτό, έρωτας και φυσικά…γράψιμο.
Στο βίντεο που ακολουθεί τον ρωτάνε αν φοβάται το θάνατο. Αυτό που απαντάει σε αφήνει άφωνο:
«Όχι, καθόλου. Αισθάνομαι υπέροχα με τον θάνατο».
Ο Bukowski έκανε διαλογισμό με το θάνατο. Υποστήριζε πως ο θάνατος μας καθαρίζει από τις κοινοτυπίες και τις αδιάκοπες ρουτίνες της ζωής που σου ξεζουμίζουν την ψυχή.
«Όταν έχεις ζήσει τόσα χρόνια τα πράγματα επαναλαμβάνονται, βλέπεις και σκέφτεσαι τα ίδια και τα ίδια πράγματα. Η ζωή σε κουράζει. Όταν λοιπόν ο θάνατος έρχεται τον καλωσορίζεις σαν παλιό εραστή, του λες, μωρό μου, καλώς ήρθες, σε περίμενα πως και πως».
Μια τέτοια άποψη μπορεί να σε ανατριχιάζει αλλά αν το σκεφτείς ο Bukowski ήταν απόλυτα σωστός.
Ήταν στην ουσία ένας ένθερμος υποστηρικτής της καλής ζωής.
Το καλό γράψιμο, έλεγε, είναι σαν την καλή ζωή, έχει ρυθμό, φως, ζεστασιά, κάθε γραμμή πρέπει να έχει «ζουμί», «ουσία». Πρέπει να τους κάνεις να θέλουν να γυρίσουν τις σελίδες σου, δεν πρέπει να ξεγελάς τους αναγνώστες, πρέπει να είσαι ειλικρινής.
Οι περισσότεροι συγγραφείς τον έκαναν να βαριέται αφόρητα. «Όταν φτάνουν στο φινάλε είναι σαν μία φούσκα που ξεφούσκωσε ξαφνικά».
Και όποιος έχει διαβάσει μόνο τα πεζά του, πρέπει οπωσδήποτε να εντρυφήσει στα ποιήματα του μιας κι εκεί ο Bukowski τα έδωσε όλα. Από τις πρώτες σελίδες διακρίνεις μία ηλεκτρισμένη ζωντάνια στη σελίδα.
Τα θέματα του πάντα ήταν αυτοβιογραφικά, μιλούσε για τα ευτράπελα της ζωής του, τα αστεία αλλά και τα όχι αστεία περιστατικά της ζωής του στο Λος Άντζελες του ’50 και του ’60.
«Το γράψιμο δεν πρέπει να είναι ποτέ βαρετό» έλεγε. Αν είσαι συγγραφέας ή αν θέλεις να γίνεις, δεν χρειάζεται να ζήσεις την τρελή ζωή του Bukowski για να γράψεις καλά. Απλά ακολούθησε τη φλόγα μέσα σου και θα βρεις τη δική σου φωνή
Η ζωή δεν πρέπει ποτέ να είναι ανιαρή.
