Οι ηγεμονικές του τάσεις, η γενικότερη δίψα του για εξουσία και η αγάπη του για προσοχή, τον έκανα τον πιο μισητό πολιτικό αλλά και τον πιο αγαπητό διπλωμάτη του πολιτικού χώρου. Δεν χαρακτηρίζεται, τυχαία, άλλωστε, ως πατέρας της πολιτικής επιστήμης. Τα αντίπαλα στρατόπεδα μάχονται στο όνομά του για χρόνια χωρίς ακόμα να έχουν καταλήξει στη μέση λύση και απάντηση που θα εξηγήσει σε εμάς τους υπόλοιπους, αν τελικά ο Νικολό Μακιεβέλι, ήταν ένας άνθρωπιστής ή ένα πονηρό πνεύμα.
Αν για κάτι είμαστε σίγουροι, όλοι εμείς που στεκόμαστε έξω από τον πολιτικό χορό, είναι πως όσοι πολιτικοί έχουμε διαβάσει ή ακούσει, έχουν χρησιμοποιήσει ή παραποιήσει από μια γνωστή φράση του. Θα μπορούσε εύκολα μια συζήτηση μεταξύ δύο πολιτικών να αρχίσει και να τελειώσει με τις ατάκες του Μακιαβέλι. Προς το τέλος της ζωής του, ήταν απογοητευμένος από τη συνολική του πορεία. Ίσως, αν ήξερε πως έχει αφήσει το στίγμα του στη σύγχρονη πολιτική, παγκόσμια και όχι μόνο στην αγαπημένη του Ιταλία, να ένιωθε λίγο καλύτερα. Ακολουθούν κάποιες γνωστές και κάποιες λιγότερο γνωστές ατάκες του Νικολό Μακιαβέλι, της πιο παρεξηγημένης πολιτικής φιγούρας που γνώρισε ποτέ ο κόσμος.
