Θα μπορούσε να είναι μία σκηνή από τη δική σου καθημερινότητα στο κέντρο της Αθήνας. Θα μπορούσε να είναι μία εικόνα από τον ασφυκτικό Δεκαπενταύγουστο στην πόλη, από ένα μεσημέρι που αντί για μία παραλία, σε βρίσκει να καλείσαι να κάνεις το καθήκον σου στο άδειο σου γραφείο.
Η αλήθεια είναι όμως, ότι όσα περιγράφω παραπάνω λαμβάνουν χώρα στην Τοσκάνη και δεν αφορούν στη δική μου ζωή, αλλά σε εκείνη του αστυνόμου Καζαμπόνα, ο οποίος αναγκάστηκε να διακόψει τις καλοκαιρινές του διακοπές και να επιστρέψει στο καθήκον του για να ερευνήσει μια παλιά, σκοτεινή ιστορία. Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο που μία και μόνο ερώτηση «τριβέλιζε» διαρκώς το μυαλό του αστυνόμου: «Για ποιον λόγο, διάολε, έπρεπε κάποιος να σκοτώσει ανήμερα Δεκαπενταύγουστο;».
Αυτό διερωτήθηκα και εγώ το περασμένο Σαββατοκύριακο και αποφάσισα να μάθω περισσότερα για την «Υπόθεση 178». Ήθελα να ξέρω τι ήταν αυτό που έφερε τον Καζαμπόνα στο σημείο να βλαστημήσει ανήμερα Δεκαπενταύγουστο και για να λύσω τις απορίες μου, έπρεπε να κλείσω την τηλεόραση και να κάνω μία «βουτιά» στον κόσμο της ιταλικής μαφίας.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου διάβαζα. Ό,τι βιβλίο έπεφτε στα χέρια μου το «καταβρόχθιζα» με λαιμαργία. Ωστόσο, μεγαλώνοντας, διαπίστωσα πως τα γούστα μου άρχισαν να περιορίζονται σε ένα είδος. Ήταν το αστυνομικό μυθιστόρημα που με έκανε να χάνομαι με τις ώρες στις σελίδες ενός βιβλίου και να «ταξιδεύω» σε μέρη σκοτεινά. Όπως οι περισσότεροι όμως, έτσι και εγώ άφησα την καθημερινότητα να με κρατήσει μακριά από το διάβασμα. Από τη μία οι πολλές ώρες στο γραφείο και από την άλλη, οι «μαραθώνιοι» σειρών. Όταν, λοιπόν, την περασμένη εβδομάδα διαπίστωσα πως είχε περάσει ένας χρόνος από τότε που άνοιξα το τελευταίο μου μυθιστόρημα, έκρινα πως είχε έρθει ώρα να βάλω ξανά την απόλαυση του διαβάσματος στην καθημερινότητά μου.
Το βράδυ της περασμένης Παρασκευής, λοιπόν, αντί περάσω τις ώρες μου μπροστά από την οθόνη του laptop μου ή να χαθώ σε κάποιο μπαρ στο κέντρο της πόλης, αποφάσισα να κάνω ένα «ταξίδι» στην Τοσκάνη. Κάθισα στον καναπέ μου, έβαλα το αγαπημένο μου ποτό στο αγαπημένο μου ποτήρι και προσπάθησα να μάθω τα πάντα για την «Υπόθεση 178».
Είχαν περάσει περίπου δύο χρόνια από τότε που είχα διαβάσει τις «Πέντε μικρές αδικίες» του Αντόνιο Φούσκο, ένα θρίλερ με στοιχεία νουάρ που αποτελεί ανατομία της ανθρώπινης ψυχής. Όταν, λοιπόν, έμαθα για το νέο του βιβλίο, την «Υπόθεση 178», ήξερα τι θα ακολουθούσε μόλις το έπιανα στα χέρια μου. Και έγινε ακριβώς αυτό που φανταζόμουν: «Καταβρόχθισα» το νέο του ιστορικό, πολιτικό και αστυνομικό θρίλερ μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο.
Τα τηλέφωνα στο κινητό και τα μηνύματα στο Messenger ήταν πολλά. Όμως, δεν μπορούσα -και κυρίως δεν ήθελα- να σταματήσω. Διότι αν υπάρχει ένας συγγραφέας ο οποίος ξέρει από πάθη και εγκλήματα, τότε αυτός είναι ο Φούσκο. Ας αναφέρω αρχικά πως ο άνθρωπος γεννήθηκε στη Νάπολη το 1964 (σου λένε κάτι οι λέξεις Καμόρα και μαφία;) καθώς και ότι υπήρξε υψηλόβαθμο στέλεχος της ιταλικής αστυνομίας και δικαστικός εγκληματολόγος! Συν τοις άλλοις, από το 2000 ασχολείται με την εγκληματολογική έρευνα στην ιταλική δικαιοσύνη.
Με λίγα λόγια, ο Αντόνιο Φούσκο είναι ο άνθρωπος με τον οποίο κάθε λάτρης του αστυνομικού μυθιστορήματος, του θρίλερ και του μυστήριου θέλει να καθίσει και να πιει ένα πότο και να περάσει ένα βράδυ ακούγοντας τρελές ιστορίες και προσπαθώντας να λύσει μαζί του σκοτεινές υποθέσεις που μπορούν να σου «κάψουν» το μυαλό.
Ένα βιβλίο για εκείνους που έκαναν σκοπό ζωής την αναζήτηση της αλήθειας
Σε μετάφραση της Γιάννας Σκαρβέλη, η «Υπόθεση 178» από τις εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα» θα σε κάνει να χαθείς -ξανά- στον συναρπαστικό κόσμο των βιβλίων. Τουλάχιστον αυτό συνέβη στη δική μου περίπτωση.
Ναι, είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που κρατά το ενδιαφέρον σου, ένα ιστορικό και πολιτικό θρίλερ με εξαιρετικές στιγμές στοχασμού γύρω από την ανθρώπινη φύση και τη ζωή που δεν σε αφήνει να ηρεμήσεις -με τον ωραίο πάντα τρόπο. Το πλέον σημαντικό στοιχείο για εμένα, βέβαια, είναι ότι πρόκειται για την ιστορία ενός σπουδαίου αστυνομικού ο οποίος επιστράτευσε το θάρρος, το ήθος και την ανυποχώρητη επιμονή του για να αποδείξει ότι, όσα χρόνια κι αν περάσουν, η αλήθεια πρέπει πάντα να αποκαλύπτεται και η δικαιοσύνη πρέπει πάντα να αποδίδεται. Και αυτό σημαίνει πως πρόκειται για ένα βιβλίο το οποίο, μεταξύ άλλων, περνάει ένα δυνατό μήνυμα.
Το γεγονός δε πως το βιβλίο είναι αφιερωμένο «σε όλους εκείνους που έκαναν την αναζήτηση της αλήθειας σκοπό της ζωής τους» αλλά και στους αμάχους που έχουν πέσει θύματα των πολέμων -όπως ακριβώς ο παππούς του συγγραφέα- σίγουρα «κάτι λέει». Το ίδιο και ότι στις πρώτες σελίδες του βιβλίου, θα διαβάσεις κάτι που πίστευε ο Ηράκλειτος, πως «για τις ψυχές θάνατος είναι να γίνουν νερό, για το νερό θάνατος είναι να γίνει γη, από τη γη γίνεται νερό, κι απ’ το νερό ψυχή».
Αν ψάχνεις ένα βιβλίο για τις πασχαλινές ή τις καλοκαιρινές σου διακοπές, σίγουρα είναι αυτό.
Λίγα ακόμη λόγια για την υπόθεση του βιβλίου
Όπως έγραψα, βρισκόμαστε στην καρδιά του Αυγούστου, με έναν φρικτό καύσωνα να ταλαιπωρεί ολόκληρη την Ιταλία. Όλα αλλάζουν όμως, όταν στους λόφους της Τοσκάνης ανακαλύπτεται το πτώμα ενός δολοφονημένου άντρα. Πρόκειται για ξεκάθαρη εκτέλεση, όπως γίνεται αμέσως αντιληπτό από τον έμπειρο Καζαμπόνα, που αναγκάζεται να σπεύσει ολοταχώς. Δεν προλαβαίνει όμως να ξεκινήσει τις έρευνες και την υπόθεση αναλαμβάνει η Διεύθυνση Ερευνών κατά της Μαφίας. Παράξενο... όπως παράξενη είναι και η ατμόσφαιρα σε εκείνα τα μέρη.
Ο Καζαμπόνα θα γνωρίσει τη Μονίκ, μια γοητευτική και αδάμαστη Γαλλίδα, η οποία ερευνά έναν μυστηριώδη φάκελο για μια σφαγή που είχαν κάνει οι ναζί στην περιοχή. Είναι η Υπόθεση 178, ένας «καυτός» φάκελος, που περνά από χέρι σε χέρι και, σαν θανατική καταδίκη, φέρνει μαζί του μια σειρά από ανεξήγητους φόνους. Η εκκένωση του τοπικού φράγματος, που κατασκευάστηκε μετά τον πόλεμο, θα φανερώσει μέσα από τη λίμνη, εκτός από το παλιό χωριό-φάντασμα Τόρε Γκιμπελίνα, μια συνταρακτική ιστορία μίσους και εκδίκησης. Ο Καζαμπόνα πρέπει να ανακαλύψει τι κρύβουν τόσα χρόνια αυτά τα ταραγμένα νερά. Ποιο είναι το τίμημα της αλήθειας; Θα βοηθήσει η απόδοση δικαιοσύνης να ξεχαστούν τα πάντα;
