Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα του ποιος καλλιτέχνης γέννησε τα blues, γιατί δεν υπήρξε ποτέ μόνο ένας. Για την ακρίβεια, δεν υπήρξαν καλλιτέχνες. Ή μήπως υπήρξαν; Πάντως όπως είχε κάνει ο ίδιος ο John Lee Hooker για τα blues, «γεννήθηκαν μία μέρα κάτω από τον καυτό ήλιο με ήχους από μαστίγια που έσκαγαν πάνω σε πλάτες, με ανθρώπους να τραγουδάνε για να πνίξουν τον πόνο τους». Η πικρή αλήθεια για τα blues, είναι πως γεννήθηκαν μέσα στο αίμα των ανθρώπων που γεννιόντουσαν και πέθαιναν ως σκλάβοι στον αμερικανικό Νότο.
Κάπου εκεί ωστόσο βρέθηκε και η ελπίδα για την ζωή. Περιγράφοντας τις δυσκολίες, την κοινωνία και τα προβλήματα, μέσα από αργές τις αργές, βαριές μελωδίες των delta blues ή τις πιο rock. Σε κάθε περίπτωση τα blues κατέκτησαν τον κόσμο και κατάφεραν να νικήσουν την οποιαδήποτε μορφή σκλαβιάς, απλώνοντας την μουσική τους στις τέσσερις γωνιές του πλανήτη. Πολύ περισσότερο όμως, έχτισαν συμπεριφορές και καλοσύνη. Καλυτέρεψαν τους ανθρώπους, τους γοήτευσαν και τους εξύψωσαν, δίνοντας την απάντηση πως η τέχνη βγάζει αριστουργήματα ακόμα και από την χειρότερη μοίρα της.
Αν τα αγάπησες ή απλά σου έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον και θες να τα μάθεις καλύτερα, ξεκίνα με αυτά τα 7 μαργαριτάρια.
1. Howlin’ Wolf - Evil
Την στιγμή που την δεκαετία του ’60 οι φανς πλακωνόντουσαν για το αν οι Led Zeppelin ή οι Rolling Stones παίζουν πιο δυνατά, ο Howlin’ Wolf έδινε μία νέα διάσταση στον βαρύ και ασήκωτο ήχο από το 1954. Αυτό το υβριδικό του blues που δανειζόταν τόσα πολλά στοιχεία από το heavy rock -λάθος μου, μάλλον το ένα δανειζόταν από το άλλο- εκπροσωπήθηκε από μία από τις πιο ξεχωριστές φωνές του Σικάγο. Το Evil είναι ένα από αυτά τα κομμάτια-παρακαταθήκη.
2. Big Bill Broonzy – Key to Ηighway
Βοb Dylan. Led Zepellin. Rolling Stones. Eric Clapton. Δεν υπάρχει μεγάλος καλλιτέχνης που να μην έχει τραγουδήσει ή παίξει το Key to Highway – ένα από τα κατεξοχήν κομμάτια που έχουν αφηγηθεί τον κοινωνικό ρατσισμό που συνέχιζαν να δέχονται οι Αφροαμερικάνοι στο Νότο, ακόμη και μετά το πέρας του Εμφυλίου. Ένα από τα πιο ατμοσφαιρικά τραγούδια που έβγαλε ποτέ το blues.
3. Lee Moses – Hey Joe
Το Ηey Joe έχει τόσες πολλές διασκευές που θα χάσεις το μέτρημα. Ξεκινάς από Deep Purple και καταλήγεις μέχρι τον κορυφαίο Jimi Hendrix αλλά και τον πιονέρο Billy Roberts – κάπου στις αρχές του 1960. Και μετά έχεις τον Lee Moses την δεκαετία του ‘70. Ο οποίος κυριολεκτικά και μεταφορικά, έδωσε την πιο ατμοσφαιρική χροιά στο κομμάτι, μπερδεύοντας το blues με το gospel. Δεν είναι τυχαίο που λένε πως αν δεν είχε πεθάνει τόσο νέος, θα μπορούσε να ήταν ο επόμενος Muddy Waters.
4. Arthur Crudup – That’s All Right
Ο Big Boy έμεινε στην ιστορία ως ο άνθρωπος που αγάπησε ο ίδιος ο Elvis Presley. Και αυτό δεν το λες και λίγο. Επίσης ήταν από τις λίγες διθυραμβικές φωνές των delta blues, μεταδίδοντας όλη την κουλτούρα του δέλτα του Μισισιπή, σε μία εποχή που το Σικάγο είχε ξεκινήσει να δέχεται όλες αυτές τις φωνές που θα διαμόρφωναν τα delta blues.
5. Big Momma Thornton – Ball N’ Chain
Κάπου ανάμεσα στο -τότε- πρωτοεμφανιζόμενο rhythm n’ blues, έκανε την εμφάνιση της μακριά από το Σικάγο ένα από τα ιερά τέρατα της σκηνής. Η Willie Mae, γνωστή ως Big Momma Thornton, είναι για το είδος της ότι και τα Star Wars για τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Μία γυναίκα που μέσα σε μία από τις δυσκολότερες εποχές για τους Αφροαμερικάνους, δίδαξε το δικό της Green Book μέσα από την μουσική, διατυπώνοντας τον έρωτα αλλά και την αδικία μέσα από τον ομορφότερο τρόπο. Την τέχνη. Το Ball N’ Chain, είναι ένα διαχρονικό κομμάτι μουσικής ιστορίας.
6. Muddy Waters - Mannish Boy
Το έχεις ακούσει τόσες πολλές φορές σε τόσες πολλές εκδοχές και όμως σημαίνει τόσα πολλά. Το Mannish Boy, ήταν ίσως το τραγούδι που χαρακτήρισε τον middle-class άντρα της εποχής, παρότι ήρθε κατευθείαν από τα σπλάχνα μίας κατατρεγμένης φυλής. Ο Muddy Waters ωστόσο, δεν ήταν απλά ένας τραγουδιστής. Έγινε ένα από τα μεγάλα μουσικά ονόματα της εποχής, ασχολήθηκε με το management νέων καλλιτεχνών και βοήθησε να εξαπλωθεί το blues σε μία εποχή που ακόμα η Αμερική πάσχιζε να βρει την ταυτότητά της. Το Mannish Boy είναι μόνο ένα μικρό δείγμα το τι μπορεί να κάνει μία βασική μελωδία, σε ένα τραγούδι που ξεχειλίζει -κυρίως- από χαρακτήρα.
7. John Lee Hooker – Boogie Chillun
Το τραγούδι που του έδωσε το παρατσούκλι ‘‘King of the Boogie’’. Αποτέλεσε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του 1948 δίνοντας την πραγματική φύση του blues -λένε πως όταν το έγραφε έκανε μεροκάματα σε ένα εργοστάσιο- και που έβαλε στον εμπορικό χάρτη τις μελωδίες από το δέλτα του Μισισιπή. Όλη η αριστοτεχνία του John Lee Hooker σε ένα τραγούδι 3 περίπου λεπτών.
