Κατασκήνωσα στο Μπερναμπέου για τρεις ολόκληρες ημέρες
Στείλαμε τον Ντίνο Ρητινιώτη στη Μαδρίτη κι έπαθε overdose από Ρεάλ.
Κείμενο - Φωτογραφίες: Ντίνος Ρητινιώτης
«Ντίνο, ψήνεσαι να πας Μαδρίτη για τρεις μέρες; Θα δεις και το Ρεάλ-Μάλαγα». Υπάρχουν περιπτώσεις όπου μια ερώτηση δεν έχει κανένα λόγο να διατυπωθεί και εκείνη του Γιώργου ήταν από τις πλέον χαρακτηριστικές. Θα μου φαινόταν το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο να εκτυπώσει τα εισιτήρια και απλά να μου τα πετάξει πάνω στο γραφείο, μετατρέποντας την ερώτηση σε γλυκιά προσταγή: «Πας Μαδρίτη για 3 μέρες. ΔΕΝ ΑΚΟΥΩ ΚΟΥΒΕΝΤΑ, πάει και τελείωσε. Θα πας και θα πεις κι ένα τραγούδι από τις κερκίδες του Μπερναμπέου».
Είτε ως ερώτηση είτε ως προσταγή, πάντως, η ουσία είναι μία. Το ταξίδι στην ισπανική πρωτεύουσα, ένα μεσογειακό δέλεαρ που μονάχα ένας ημίτρελος θα απέρριπτε, αποτελεί εδώ και μερικές ώρες παρελθόν.
Πήγα, είδα, έζησα και το χάρηκα όσο δεν πάει. Και όπως λέει και το moto, #PrepareWithNIVEAMEN για τα σώψυχα ενός τριήμερου ταξιδιού στην πόλη όπου τα πάντα κινούνται στη σκιά του μεγαλύτερου συλλόγου του πλανήτη. Της θρυλικής Ρεάλ Μαδρίτης των 12 ευρωπαϊκών και των 500 εκατ. οπαδών.
Ημέρα 1η: Ο Αγώνας
Φτάσαμε Σάββατο νωρίς το μεσημέρι και προτού καν προλάβουμε να αφήσουμε τα πράγματα στο ξενοδοχείο, βρεθήκαμε στη σκιά ενός πελώριου τείχους που παρέπεμπε σε κάτι από Game of Thrones. Πίσω από αυτό, ωστόσο, δεν ξαπόσταινε καμιά Night's Watch, παρά μόνο τιγκαρισμένες τροπαιοθήκες, 81.044 μπλε καθίσματα και ανεξάντλητες ιστορίες δόξας.
Από τον κόσμο που είχε μαζευτεί στα πέριξ του γηπέδου δεν προέκυπτε ότι ο αγώνας θα ξεκινούσε σε τρεις και πλέον ώρες. Με τη μπύρα στη σφιχτή παλάμη και το κασκόλ δεμένο στον καρπό, η pre-game ιεροτελεστία, εκείνη που εκατομμύρια άντρες ακολουθούν ευλαβικά τα Σαββατοκύριακα στα γήπεδα όλου του κόσμου, τηρούνταν ευλαβικά και στη συγκεκριμένη μαδριλένικη γειτονιά.
Tapas bars και pubs ασφυχτικά γεμάτες, με τους μουσαφιραίους να σχολιάζουν φωναχτά τα της πεσμένης απόδοσης του Κριστιάνο, να τραγουδούν συνθήματα και να απολαμβάνουν στο έπακρο τον ήλιο που κερνούσε ενέργεια και καλή διάθεση από το πρωί. Μια εφτάδα από Έλληνες, το team που συμμετείχε στο press trip της NIVEA MEN δηλαδή, ακολουθούσε πιστά. Μετά από μερικά bocadillos με άφθονο Jamón ibérico, πήραμε τις μπύρες μας και αράξαμε στο πλακόστρωτο της Marceliano Santa Maria. Tης οδού που βρίσκει κάθετα το Μπερναμπέου και στην οποία συνηθίζουν να σκοτώνουν το άγχος τους πριν από τα ματς οι ασπροντυμένοι της el fondo Sur.
Τρεις ώρες και μισή ντουζίνα από κυλιόμενες σκάλες αργότερα, έφτασε η ώρα για να συναντήσουν τα μάτια το εσωτερικό του ποδοσφαιρικού ναού. Μια σύγχρονη ρωμαϊκή αρένα, η καθετότητα της οποίας είναι το πρώτο πράγμα που σε σκαλώνει. Εκεί, στα ψηλά του Σαντιάγκο Μπερναμπέου, κάθε κόρνερ μπροστά από την εστία ανάγκαζε το κεφάλι σου να στραφεί προς τα κάτω. Κακό για όσους πάσχουν από ίλιγγο, ερεθιστικό για εκείνους που θέλουν να νιώθουν ότι συμμετέχουν στο παιχνίδι.
Βασικά, αυτό:
Η συμπαθέστατη -ελέω Ρομπέρτο και Μίτσελ- Μάλαγα, κόντραρε τη Βασίλισσα στα ίσα ισοφαρίζοντάς τη δύο φορές, αλλά έστω και μισή καρδιά δήλωσε υποταγή. Ο πίνακας στο επιβλητικό στάδιο έγραψε 3-2, οι κερκίδες άδειασαν σε χρόνο dt κι ο Ζινεντίν πήγε σπίτι του για να κοιμηθεί νιώθοντας μια κάποια ανακούφιση. Στον αντίποδα ο Ρονάλντο προφανώς θα πέρασε μερικές ώρες στριφογυρίζοντας στο στρώμα του με τα σφυρίγματα αποδοκιμασίας να συνεχίζουν να ηχούν στα αυτιά του. Δεν θα ήταν υπερβολή να γραφτεί πως τα ντεσιμπέλ κάθε φορά που ο εκφωνητής έκανε αναφορά στο όνομά του, ήταν πολλά περισσότερα από όσα θα ακούσεις στο βίντεο που ακολουθεί.
Σε κάθε περίπτωση, η εικόνα που θα κρατήσω είναι ενός Μαδριλένου που εμφανίστηκε στο γήπεδο με εμφάνιση της Μπαρτσελόνα. Την αρχική εντύπωση ότι πρόκειται περί αποστολής αυτοκτονίας, διαδέχθηκε η αλήθεια. Η δική του αλήθεια, που δεν ήταν άλλη από ένα ευφυές τρολάρισμα στους απέναντι της Καταλονίας. Η ανάποδα φορεμένη μπλούζα του Πικέ είχε κι αυτή την σημειολογία της, ενώ τα βλέμματα και οι φωτογραφίες των υπόλοιπων της θύρας προσέφεραν στον εκκεντρικό οπαδό κάτι παραπάνω από τα 5 λεπτά δημοσιότητας που του αναλογούν.
Αυτό έλειπε, να μην ενισχύσουμε κι εμείς του λόγου το αληθές
Ημέρα 2η: Το γηπεδικό tour
Εκείνοι που «χρεώνουν» στη Ρεάλ την άκρατη εμπορευματικοποίηση, θα έβγαζαν φλύκταινες περνώντας έξω από το Σαντιάγκο Μπερναμπέου μια οποιαδήποτε ημέρα που δεν έχει αγώνα και βλέποντας ουρές 4-5 χιλιάδων ανθρώπων να περιμένουν να ζήσουν την εμπειρία του tour στο εσωτερικό του γηπέδου. Οι υπόλοιποι, απλά βγάζουν το καπέλο σε έναν σύλλογο που έχει καταφέρει να απογειώσει το brand name του στο θεό. Για να μην αερολογώ, 1.000.000 επισκέπτες ετησίως. Αυτό.
Κυριακή πρωί, λοιπόν, και αφού ο Γιάννης Αθανασίου από τη NIVEA MEN εξασφάλισε τα εισιτήρια που μας γλίτωσαν από το βάσανο της ουράς, ξανά μανά Μπερναμπέου. Αυτή τη φορά, στα ενδότερα.
Πρώτα στο μουσείο, που σηκώνει με ευκολία πολλές από τις τρίχες ακόμη και των πιο ορκισμένων εχθρών της Ρεάλ Μαδρίτης. Ας όψονται οι χρυσές μπάλες και τα αντίστοιχα παπούτσια, τα ανεξίτηλα αποτυπώματα του Ντι Στέφανο και οι 12 κούπες με τα αυτάκια. Ναι. Κυρίως αυτές.
Συνεχίσαμε με ένα μίνι γύρο του δικού μας θριάμβου περιμετρικά των κερκιδών...
...με μία σύντομη εισβολή στα αποδυτήρια της Ρεάλ και με τη θριαμβευτική έξοδο από τη φυσούνα. Μια εμπειρία που αναγκάζει τουλάχιστον 9 στους 10 επισκέπτες του tour να κάνουν την εξής σκέψη: «Μισό λεπτό ρε παιδιά γιατί θα τρελαθώ εντελώς... Εδώ δηλαδή έχει πατήσει ο Ραούλ ο Μπράβο;».
Θα ήταν ψέματα να πω πως ήμουν ο ένας της εξαίρεσης. Όπως ψέμα θα ήταν να μην παραδεχτώ ότι μου κόπηκαν τα πόδια όταν με εμπιστεύτηκε ο κόουτς της NIVEA MEN και με πέρασε αλλαγή.
Ημέρα 3η: Το μεγάλο deal και το τετ α τετ
Το πρωινό της Δευτέρας κύλησε σχεδόν αυτοματοποιημένα. Καφές στο λόμπι, αριστερά με το που βγαίνεις από την πόρτα του ξενοδοχείου και βουρ για το δεύτερο -πλέον- σπίτι. Αυτή τη φορά, το Σαντιάγκο Μπερναμπέου δεν είχε σκοπό να μου αποκαλύψει τα σωθικά του μέσα από ένα ματς ή ένα tour. Η εκδήλωση σε μια από τις αίθουσες του γηπέδου, είχε κεντρικούς ομιλητές τον πρόεδρο της Ρεάλ Μαδρίτης, Florentino Perez και τους κκ. Stefan F. Heidenreich & Thomas Ingelfinger. Δύο από τους ταγούς της Beiersdorf, του παγκόσμιου κολοσσού που θεωρείται ο εφευρέτης της σύγχρονης φροντίδας του δέρματος. Σε αυτόν ανήκει και η NIVEA.
Ο χώρος γεμάτος από δημοσιογράφους κάθε εθνικότητας, αλλά και από τους λεγόμενους influencers. Έναν από αυτούς που καθόταν μπροστά μας δεν σταματήσαμε να τον σχολιάζουμε για τις αμέτρητες σέλφις και τις ποζεριές του, μέχρι που μάθαμε πως έχει 620.000 followers στο Instagram και λουφάξαμε στη γωνίτσα μας για να ακούσουμε τι έχουν να πουν οι ηγέτες της Ρεάλ και της NIVEA MEN για το deal που προβλέπει συνέχιση της συνεργασίας τους σε παγκόσμιο επίπεδο μέχρι το 2022.
Άπαντες χαρούμενοι από το πάντρεμα δύο ονομάτων που κυριαρχούν στα πεδία τους, το ποδόσφαιρο και το grooming, έδωσαν έμφαση στη σημασία που δίνουν οι σύγχρονοι άντρες στην προετοιμασία. Είτε αυτή που αφορά στο σωματικό και πνευματικό σκέλος πριν από έναν αγώνα, είτε εκείνη που έχει να κάνει με την περιποίηση του εαυτού τους. Αμφότερα, συμφώνησαν, τονώνουν την αυτοπεποίθηση και αυτό είναι το ζητούμενο για τα δυο brands που έχουν εκατοντάδες εκατομμύρια πιστούς στο ανδρικό κοινό.
«Λατρεύω την Ελλάδα, λατρεύω τα νησιά σας, λατρεύω τον καιρό σας», μου λέει λίγο πριν κάτσουμε στον καναπέ ο Thomas Ingelfinger, Executive Board Member της Beiersdorf AG και υπεύθυνος για την Ευρώπη.
Έχει βέβαια τους λόγους του να εστιάζει στον ελληνικό ήλιο, ο οποίος κάνει λιγάκι πιο απαραίτητη για τους άνδρες, έλληνες και τουρίστες, τη στροφή προς τα προϊόντα της NIVEA MEN. «Οι Έλληνες αγαπάνε τη NIVEA και αυτό έχει αποδειχθεί πολλάκις μέσα από την πορεία δεκαετιών», απαντά όταν του λέω ότι βλέπαμε παππούδες, γιαγιάδες, μανάδες και πατεράδες να χρησιμοποιούν NIVEA στα πάντα εκτός από το μαγείρεμα.
«Όλα έχουν να κάνουν με τη συνταγή της NIVEA, με τη φόρμουλά της, θα έλεγα. Οι άντρες και οι γυναίκες έχουν πολλά κοινά, αλλά μέσα σε αυτά δεν συμπεριλαμβάνεται το δέρμα. Γι' αυτό και τα ανδρικά προϊόντα μας είναι απόλυτα στοχευμένα στο να αξυπηρετούν τις ειδικές ανάγκες και ιδιομορφίες του ανδρικού δέρματος. Τα 135 χρόνια εμπειρίας, ωστόσο, μας έχουν βοηθήσει ώστε να βρούμε τη φόρμουλα εκείνη για την οποία μας εμπιστεύονται άντρες, γυναίκες, οι οικογένειες στο σύνολό τους.»
Για τη σύνδεση ποδοσφαίρου και grooming: «Έχουν πολλά κοινά στοιχεία και το κυριότερο από αυτά έχει να κάνει με το πάθος για μια καλή εμφάνιση και εν τέλει για την τελική νίκη. Οι άντρες πολλές φορές δέιχνουν έντονο ενδιαφέρουν να μάθουν λεπτομέρειες για τα αυτοκίνητα ή για τα τεχνολογικά πρϊόντα που αγοράζουν, κάτι που δεν ισχύει για τα προϊόντα περιποίησης. Εδώ ισχύει το "όσο λιγότερες οι λεπτομέρειες, τόσο το καλύτερο".
Οπότε, το να κάνουμε το προφανές, να συνδέσουμε δηλαδή τους παίκτες της μεγαλύτερης ομάδας στον κόσμο με τα προϊόντα μας, προκαλώντας την τελική ταύτιση κι ένα συναίσθημα του τύπου "το χρησιμοποιεί ο Μαρσέλο, θα το χρησιμοποιήσω κι εγώ", ήταν μια λογική κίνηση για εμάς. Ας μην ξεχνάμε δε πως το ποδόσφαιρο είναι το πιο δημοφιλές και συναρπαστικό άθλημα στον κόσμο. »
Δεν γινόταν να μην τον ρωτήσω το προφανές: Πώς θα πουλούσε ένα προϊόν της NIVEA MEN σε έναν μουσάτο χιπστερά, σε έναν lumbersexual που έχει τσακωθεί με το ξυράφι κι οτιδήποτε συνδέεται με αυτό;. Ετοιμόλογος: «Μη ξεχνάς ότι η NIVEA MEN διαθέτει πλήθος προϊόντων για το σώμα. Οπότε σε αυτήν την περίπτωση απλά αφήνουμε το κεφάλι έξω από την εξίσωση.
Δεν είμαστε αυτοί που καθορίζουν το τι θέλουν οι άντρες. Είμαστε εκείνοι που βοηθάμε ώστε να ικανοποιηθεί η ανάγκη τους για περιποίηση».
Η σπανιόλικη περαντζάδα
Αν τις προηγούμενες δύο μέρες, το τουριστικό μενού περιελάμβανε σύντομες τζούρες από αξιοθέατα κι επισκέψεις σε μπαράκια και εστιατόρια, η Δευτέρα ήταν αποκλειστικά αφιερωμένη στο περπάτημα για να καλυφθεί το κενό του sightseeing.
Οι εικόνες που προλάβαμε, μπόλικες: η απόλυτα συμμετρική Plaza Mayor και η σχεδόν αδιάφορη γειτόνισσά της Puerta del Sol, το αγοραφοβικό περπάτημα στην Calle Mayor και την de Carretas, τα επιβλητικά Βασιλικά Ανάκτορα και η αγχολυτική βόλτα στο πάρκο Retiro (βλ. δεξιά), τα περιποιημένα σοκάκια της παλιάς Μαδρίτης, τα tapas και τα wine bars που σκάνε μπροστά σου μιλιούνια και γεμάτα.
Μπορεί να μη διαθέτει την ελευθεριακή ομορφιά της Βαρκελώνης, αλλά η Μαδρίτη έχει τον τρόπο της να υπερασπίζεται την αστική της μεγαλοπρέπεια και να παραμένει διαχρονικά πολύ ψηλά στις wish lists των ταξιδιωτών από όλο τον κόσμο.
Κλείνω κι αν έπρεπε να εστιάσω στα best of της μαδριλένικης εμπειρίας, θα στεκόμουν σε δύο πράγματα.
Το πρώτο έχει να κάνει με τα της ψυχοσύνθεσης των Ισπανών. Δεν υπήρξε μέρος που να βγήκαμε για διασκέδαση και να είδαμε σκυφτό ισπανικό κεφάλι πάνω από ένα smartphone. Ούτε μία, ούτε ένας, ούτε μία φορά. Καλή διάθεση, χορός, χαμόγελα, λες και ήταν άπαντες συνεννοημένοι να επιβεβαιώσουν την αλέγρα εικόνα τους στα μάτια των αλλιώτικα συνηθισμένων Ελλήνων.
Το δεύτερο, έχει να κάνει με ένα αστικό ορόσημο, την Mercado de San Miguel. Tapas, bocadillos, tortillas, σνακς, μπύρες, κοκτέιλ, κρασιά, ωραίος κοσμάκης που κάθεται στους πάγκους για να βγάλει από πάνω του τη μουντίλα του 8ωρου ή απλά για να πάρει μια ανάσα για τη συνέχεια του. Ένας παράδεισος αυτάρκειας στον οποίο μπαίνεις και παρακαλάς να σε αφήσουν εκεί μέσα μέχρι να πάρει πρωτάθλημα η Ρεάλ. Όχι η κανονική. Η Μπέτις.
