«Η ταλαιπωρία είναι προσωρινή – τα έργα για πάντα» ή «τα έργα είναι προσωρινά – η ταλαιπωρία για πάντα»; Δεν θυμάμαι, πάντα το μπέρδευα αυτό το τσιτάτο, που προσπαθούσε να μας πείσει ότι όλα γίνονται για το καλό μας, ότι δεν πειράζει που κάνουμε το διπλάσιο και τον τριπλάσιο δρόμο για να φτάσουμε στον προορισμό μας, που χάνουμε τα ραντεβού μας, την ψυχραιμία μας και μια θέση στον Παράδεισο, με τόσους «Αγίους» που κατεβάζουμε.
«Τα έργα είναι προσωρινά» εκεί στην Ποσειδώνος, στο ρεύμα προς το Δέλτα Φαλήρου. Αν έχετε την τύχη να έχετε περάσει έστω και μια φορά από εκεί, τα έχετε «απολαύσει». Αν έχετε την ατυχία να περνάτε κάθε μέρα από εκεί, τα έχετε χορτάσει: ένα τεράστιο πάρκινγκ ψυχών, με ανθρώπους με βλέμματα απλανή, που ούτε να βρίσουν δεν έχουν κουράγιο, με 2-3 γραφικούς που κάνουν σφήνες για να κερδίσουν ένα (ολογράφως: ΕΝΑ) μέτρο και ατέλειωτο χαμένο χρόνο.
Bonus track: όλοι εμείς που περνάμε κάθε μέρα από εκεί, έχουμε το μοναδικό προνόμιο να πλοηγούμαστε σε αχαρτογράφητα νερά, διότι πολύ απλά σχεδόν κάθε μέρα ο δρόμος αλλάζει! Σαν να είναι ένας ζωντανός οργανισμός, ένα σώμα από μπετό και πίσσα που τεντώνεται κάθε πρωί για να ξεπιαστεί, σήμερα έχει δυο απανωτές αριστερές στροφές, αλλά αύριο μια αριστερή και μετά μια δεξιά. Και μεθαύριο δυο δεξιές και την επομένη μια ανάποδη φουρκέτα. Μιλάμε για υπέροχο συναίσθημα να περνάς κάθε μέρα και να νομίζεις ότι είσαι σε άλλο δρόμο, τρομερή επιτυχία του εργολάβου να δίνει τόσο σασπένς σε μια – κατά τα άλλα – βαρετή διαδρομή.
Και τι α καεις; Α κάειτσ’ να κορνάρσ’;
Όχι βέβαια. Τι νόημα έχει να κορνάρεις; Σάμπως έχουν να πάνε πουθενά τα προπορευόμενα οχήματα; Όταν οι 4 λωρίδες γίνονται 2, απλά περιμένεις στωικά να προχωρήσουν κάποτε για να προχωρήσεις κι εσύ, κάνοντας ταυτόχρονα το σταυρό σου μην μείνει κανείς, μην ανεβάσει κανένα αυτοκίνητο θερμοκρασία και ακινητοποιηθεί, μην τρακάρει κανένας βλαμμένος που κάνει σφήνες κανένα μηχανάκι και μείνουν εκεί καταμεσίς του δρόμου μέχρι να έρθει η Τροχαία. Οπότε μην μαλώνεις, αλλά σκέψου πόσα ωραία πράγματα μπορείς να κάνεις για να αξιοποιήσεις το χρόνο σου:
1. Να κάνεις «Κίκι Τσάλεντζ». Ακόμα και με μουσική υπόκρουση Νίνο. Το «Είμαι ένας άλλος, ζω σε παράνοια» άλλωστε, μια χαρά ταιριάζει.
2. Να τελειώσεις την πτυχιακή σου.
3. Να τερματίσεις το Candy Crush.
4. Να κάνεις γνωριμίες. Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι γύρω σου, ωραία κορίτσια, άνθρωποι που υποστηρίζετε την ίδια ομάδα, το ίδιο κόμμα, κάπου θα «βρεθείτε».
5. Να κάνεις τη γυμναστική σου: διατάσεις, πους-απς, κοιλιακοί, ραχιαίοι. Μπορείς να τρέξεις και κανένα δεκάλεπτο εκεί γύρω. Μην ανησυχείς, θα τα βρεις όλα και όλους εκεί ακριβώς που τα άφησες και τους άφησες.
6. Να συνεχίσεις τη σειρά που βλέπεις στο Netflix στο κινητό ή το τάμπλετ σου. Ένα – δυο επεισόδια χαλαρά τα προλαβαίνεις.
7. Να κάνεις σεξ. Με προκαταρκτικά. Με τσιγάρο μετά. Με τσακωμό και make-up σεξ μετά. Προλαβαίνεις ακόμα και να χωρίσεις και να τα ξαναβρείς.
8. Να πάρεις σημαντικές αποφάσεις για τη ζωή σου. Όπως αν πρέπει να παντρευτείς. Ή να κάνεις παιδί. Ή να κόψεις το τσιγάρο. Ή να φας σουβλάκια το βράδυ ή πίτσα. Ή αν πρέπει να βάλεις NOVA ή COSMOTE.
9. Να κάνεις σέρβις στο αυτοκίνητο. Λάδια, φίλτρα, μπουζί, ιμάντες. Αν η Ποσειδώνος έχει ντέρτια, προλαβαίνεις και ευθυγράμμιση – ζυγοστάθμιση.
10. Να ψάξεις για δουλειά. Τόσες χιλιάδες κόσμος είναι σταματημένος γύρω σου, ένας δεν θα ψάχνει για υπάλληλο; Ή για σπίτι. Ή για αυτοκίνητο. «Θα είναι σαν να είσαι στο ίντερνετ, αλλά δεν θα είσαι» - Γέροντας ΥΠΕΧΩΔΕίσιος.
