Οι περισσότεροι από εμάς δεν προλάβαμε την τηλεόραση της δεκαετίας του 1980. Τότε που υπήρχε μονάχα η ΕΡΤ και το θρυλικό πρωινό σήμα της. Μετά μπήκε η ιδιωτική πρωτοβουλία στον χώρο και το φιλήσυχο «επαρχιακό» τοπίο μετατράπηκε σε ένα γιγάντιο εργοστάσιο παραγωγής θεάματος. Πολλοί ξεκίνησαν σε αυτό το βιομηχανικό τοπίο, ανέβηκαν στην κορυφή της υψικαμίνου και αργότερα καταποντίστηκαν στα τάρτατα. Λίγοι κατάφεραν να βρίσκονται πάντα εκεί, στα υψηλά πατώματα, ακόμα και στα άχαρα χρόνια της κρίσης.
Ο Νίκος Χατζηνικολάου έζησε δόξες μεγάλες, υπήρξε απόλυτα ταυτισμένος με τον ρόλο του anchorman για όσους είμαστε στα πρώτα «άντα». Στο λήμμα «τηλεοπτικός παρουσιαστής» σίγουρα φιγουράριζε το πρόσωπό του. Το παραδοσιακό του στυλ, η χαρακτηριστική του χροιά, ο σταθερός τόνος της φωνής της, η άνεση του απέναντι σε οποιονδήποτε καλεσμένο στο πάνελ, όσο ισχυρός πολιτικά και αν ήταν, άφησαν το στίγμα τους σε μια ολόκληρη εποχή, στη δεκαετία που οι «αγελάδες ήταν ιδιαίτερα παχιές», στα 90s.
Υπήρξε το «τοτέμ» του MEGA, αφού στο πρόσωπό του το μεγάλο κανάλι είχε βρει τον ιδανικό πρεσβευτή για το brandname του: ο σταθμός που κερδίζει τους υπόλοιπους στο θέμα του κύρους. Και είναι αλήθεια ότι για αρκετά χρόνια στις μετρήσεις τα κατάφερνε. Από τη στιγμή όμως που έφυγε ο Χατζηνικολάου από αυτό, ακόμα και αν συνέχισε να ζει «μεγάλες επιτυχίες», ίσως και να ήταν μια μικρή αρχή ενός μετέπειτα μεγάλου τέλους.
Εκείνος βρισκόταν πάντα στα υψηλά κλιμάκια: Alpha, Alter και πρόσφατα STAR. Πάντοτε στις prime time ειδήσεις. Πάντα είτε πρώτος είτε στις πρώτες θέσεις. Αλλά και όταν έδωσε αλλού το βάρος του, στα ραδιόφωνα και την εφημερίδα της REAL, δεν έπαψε να είναι αυτό που απλοϊκά ονομάζουμε «μεγάλο όνομα».
Ετοιμόλογος και αιχμηρός όταν το απαιτούσαν οι περιστάσεις, δημιούργησε έχθρες και είχε κάποιες πολύ δυνατές κόντρες με ανθρώπους των Media που μάλλον δεν τα έβαζε κανείς. Το αν του άφησαν «τραύματα» αυτές οι «μάχες» είναι κάτι που μάλλον μόνο ο ίδιος γνωρίζει. Σίγουρα όμως από τη στιγμή που δεν τον καταπόντισαν, τον έκαναν πιο δυνατό.
Όλα αυτά τα χρόνια, από το 1989 έως και σήμερα, κράτησε ένα συγκεκριμένο προφίλ. Σίγουρα εξέλιξε το «κάπως» συντηρητικό του παρουσιαστικό των αρχών της καριέρας του τόσο σε κούρεμα όσο και σε ντύσιμο. Αυτό που κράτησε όμως πάντα σταθερό ήταν επιμονή του στο ζήτημα του κύρους. Ο ίδιος, ακόμα και αν τα κανάλια με τα οποία συνεργάστηκε το έκαναν, δεν παρουσίασε ειδήσεις που θα μπορούσαν να θεωρήσουν “light” –ή εν πάσει περιπτώσει ειδήσεις ενός ύφους που δεν του ταιριάζει, που θα τσαλάκωνε την έγκυρη εικόνα του.
Τα άχαρα χρόνια της κρίσης ήταν ένας από τους λίγους δημοσιογράφους-σταρ που δεν κούνησαν διδακτικά το δάχτυλο στους τηλεθεατές και ακροατές. Κατάφερε να αντιληφθεί τις προτιμήσεις του κοινού και να μη χάσει την επαφή μαζί του. Και τώρα που το πολιτικό σκηνικό έχει ξεκαθαρίσει κάπως, και φαίνεται να έχουν θαφτεί τα τσεκούρια του πολέμου, ο Χατζηνικολάου επιστρέφει μετά από μερικούς μήνες απουσίας στη φυσική του θέση: στο βραδινό δελτίο ειδήσεων, αυτήν τη φορά για λογαριασμό του ANT1.
Ο Νίκος Χατζηνικολάου τα τελευταία χρόνια κέρδισε και την εκτίμηση του πιο νεανικού ακροατηρίου. Ήταν από εκείνους τους δημοσιογράφους που όταν οι πολιτικοί έχαναν το μέτρο (φώναζαν, μίλαγαν ο ένας πάνω στον άλλο και κυρίως δεν απαντούσαν στις ερωτήσεις) μπορούσε να εκραγεί. Το αποτέλεσμα ήταν οι θεατές να νιώθουν (ξανά) ταύτιση μαζί του.
Επίσης το γεγονός ότι δεν κοίταζε αλλού όταν τα social media άρχισαν να καλπάζουν και η προσπάθειά του να δημιουργήσει μία πιο άμεση σχέση με το κοινό στις εκπομπές τους σίγουρα τον βοήθησαν να εδραιωθεί και σε εκείνες τις ηλικίες. Έτσι, τώρα η επιλογή που κάνει ο ANT1, ο οποίος στις μετρήσεις αυτών των ηλικιών δείχνει να «σέρνεται» αναφορικά με το ειδησεογραφικό κομμάτι, φαίνεται να είναι ακριβώς προς τη σωστή κατεύθυνση.
Κοιτώντας το βομβαρδισμένο τηλεοπτικό τοπίο, η επάνοδος του Χατζηνικολάου στη φυσική του θέση, θυμίζει επιστροφή παλιού πολεμιστή στην κατεστραμμένη πόλη. Απέναντί του θα βρει τον Αντώνη Σρόιτερ του Alpha –ενός νέου δημοσιογράφου που έχει εδραιώσει τη θέση του. Η «μονομαχία» τους για τα νούμερα προβλέπεται να χαρίσει σασπένς. Όπως ένα καλό ντέρμπι που κονταροχτυπιούνται ο παραδοσιακός πρωταθλητής και ο επίδοξος διεκδικητής.
