Το πιάτο έχει μόλις προσγειωθεί στο τραπέζι από το χέρι του σερβιτόρου. Είναι η στιγμή που αδημονούσες. Η μυρωδιά που αναδύεται από το καλοψημένο χοιρινό, μαρτυρά ότι ο σεφ έκανε προσεγμένη δουλειά. Το βλέπεις τόσο στο κρέας, όσο και στις χρυσαφένιες πατάτες baby που το συνοδεύουν. Είναι μία ιερή στιγμή ανάμεσα σε σένα και το φαγητό σου, όπου δεν χωράνε τρίτοι ανάμεσα σας. Δεν χωράνε οι φίλοι, δεν χωράνε οι σερβιτόροι, δεν χωράνε οι οχλαγωγίες του κόσμου που δειπνούν τριγύρω σου. Το διάλεξες και σε διάλεξε και εκείνο. Του έδειξες εμπιστοσύνη και τώρα ήρθε η στιγμή να αμειφθείς για την σοφή σου επιλογή. Μέχρι που εισβάλλει το πιρούνι της. Έχει «φύγει» μακριά από την κρύα, αδιάφορη και αντιαισθητική της σαλάτα -ή οτιδήποτε παρεμφερές- και έχει καμακώσει με τέτοια λύσσα το κομμάτι από το κρέας, που σχεδόν δακρύζεις. Δεν είναι περίπτωση. Δεν είναι υπερβολή. Είναι η μέση κατάσταση που αντιμετωπίζει ένας άντρας στην έξοδο για φαγητό με μία γυναίκα.
Συνήθως αναφέρεται στην δοκιμή του φαγητού σου ως «μία μπουκίτσα», «ένα κομματάκι» ή «λιγουλάκι». Πολλές φορές χρησιμοποιεί και άλλα υποκοριστικά. Σχεδόν πάντα, η μπουκιά της ισοδυναμεί με δαγκωματιά καρχαρία σε Καλιφορνικέζο σέρφερ και καταλήγει -μέσα σε άτακτα χρονικά διαστήματα- να τρώει περίπου τα 2/3 του φαγητού σου. Κλάμα δηλαδή. Οφείλουμε βέβαια να ξεκαθαρίσουμε κάτι: δεν μας πειράζει όταν οι γυναίκες ζητούν να δοκιμάζουν από το πιάτο μας. Αυτό είναι φυσιολογικό. Αν μάλιστα δεν είσαι από τους πωρωμένους που «χτυπούν» όλη την ώρα σαλάτες στην έξοδο για φαγητό, το πιο πιθανό είναι πως θα δοκιμάσει. Αυτό ωστόσο που οι περισσότεροι από εμάς δεν μπορούμε να ανεχτούμε και το κατακεραυνώνουμε, είναι όταν δεν υπάρχει απλά δοκιμή αλλά «επέλαση». Όταν καταλήγουν να τρώνε το δικό μας φαγητό. Γιατί συνήθως όλα ξεκινούν με μία μπουκίτσα και τελικά μένεις solo με το κόκαλο.
Αξίζει να πούμε πως κάθε πιάτο που παραγγέλνεις έχει και το δικό του προσδόκιμο ζωής από το πιρούνι της. Είναι αυτά που θα «δοκιμάσει» παραπάνω από μία φορά και εκείνα που απλά θα δοκιμάσει για την γεύση. Η αλήθεια είναι πως οι περισσότερες γυναίκες ξενερώνουν να βλέπουν άντρες να παραγγέλνουν κατσικοτροφή. Μπορεί να εκτιμούν το γεγονός ότι προσέχεις την διατροφή σου, αλλά δεν θέλουν να το βλέπουν. Είναι σαν εκείνους τους ξενέρωτους που της λένε «πάμε για ποτό» και την βγάζουν με ανθρακούχο νερό όταν εκείνη παραγγέλνει gin.
Πιάτα που περιέχουν αρκετό υδατάνθρακα, όπως ζυμαρικά ή πατάτα (σ.σ.: σπάνια το ρύζι), είναι πιο αρεστά στο στόχαστρο της. Οι πατάτες συνήθως από λιγούρα και τα ζυμαρικά σίγουρα από αιώνια λατρεία. Αν η παραγγελία που θες να κάνεις τα περιλαμβάνει, μην περιμένεις ότι θα «ζήσουν» πολύ. Αντιθέτως, πιάτα που περιέχουν μεγαλύτερες ποσότητες σε κρέας -από burger μέχρι πανσέτα και μπριζόλες- το πιο πιθανό είναι μόνο να δοκιμάσει. Με μοναδική εξαίρεση το κοτόπουλο και την γαλοπούλα, που ξέρει ότι μπορεί να φάει λίγο παραπάνω χωρίς να χαλάσει την σιλουέτα της. Το μεγάλο πρόβλημα ωστόσο, βρίσκεται στο γλυκό. Γιατί ακόμη και αν είναι ευχαριστημένη με το γλυκό της, υπάρχει πάντα χώρος για ένα γλυκάκι παραπάνω – το δικό σου γλυκάκι. Δεν έχει σημασία αν πρόκειται για προφιτερόλ, για muffin, για μπανόφι ή μία μους σοκολάτα. Οτιδήποτε περιέχει ζάχαρη είναι καταδικασμένο να εξαφανιστεί. Οπότε είτε παραγγέλνεις κάτι ξενέρωτο, είτε φροντίζεις και το «σκοτώνεις» ακαριαία αφού δοκιμάσει – γιατί ναι, θα δοκιμάσει.
Ίσως όλα τα παραπάνω να είναι και ο λόγος που αγαπάμε τις γυναίκες που τρώνε πολύ. Ή μάλλον, τις γυναίκες που δεν τις νοιάζει τι τρώνε. Τόσο για το γεγονός ότι είναι ακομπλεξάριστες, όσο και για το ότι το φαγητό μας έχει μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής μαζί τους. Σε κάθε περίπτωση ωστόσο δεν είναι κακό να θυμούνται και εκείνες ότι ακόμη και οι άντρες έχουν τις παραξενιές τους. Που στην περίπτωση του φαγητού δεν το λες και τόσο παραξενιά, καθότι το πιάτο του καθενός είναι μία προσωπική υπόθεση. Οπότε ναι, δεν είναι κακό να μοιράζεσαι το φαγητό σου, αλλά είναι κάκιστο για τον άλλο να μην σε υπολογίζει. Να πιστεύει ότι επειδή είσαι «ο καλός της» θα καταπιείς την υπερηφάνεια μαζί με την πείνα και θα πνίξεις τον πόνο σου στην αδιάφορη σαλάτα της. Και αν όλη αυτή η παράγραφος σε κούρασε, ο Joey το είπε πιο απλά:
