Ήταν ένας κόκκος καφέ. Ολίγον εύσωμος, στιβαρός, με πρόσωπο που μαρτυρά εμπειρία. Λογικό. Πολυταξιδεμένος γαρ, καλλιεργείται σε Δυτικη Αφρική, Βραζιλία, Βιετνάμ, Ακτή Ελεφαντοστού, Ινδονησία, έχοντας κατακτήσει λαούς και χώρες, μαζέψει εμπειρίες και ξυπνήσει διαφορετικούς πολιτισμούς του Ισημερινού και του πέρα κόσμου, προσγειώθηκε μόλις στη χώρα μας, με έναν και μόνο σκοπό: Να μάς συστηθεί, να μας ξυπνήσει, να μας ανοίξει τα μάτια.
Και η αλήθεια είναι πως μας τα άνοιξε.
Το όνομά του, Robusta και όχι, δεν είναι για όλα τα γούστα. Είναι, όμως για όσους θέλουν να διευρύνουν τις γνώσεις, τις επιλογές και τους αισθητήρες της οσμής και της γεύσης ανάμεσα στα διαφορετικά χαρμάνια καφέ, διαχωρίζοντας τη δυνατή του γήινη γεύση, όπως αυτή αχνίζει από τα πεδινά και λοφώδη εδάφη. Κυρίως, όμως, για όσους τον καφέ τον προτιμούν δυνατό, επιδραστικό, αποτελεσματικό, όταν ο οργανισμός τους το επιτάσσει.
Ο κόκκος Robusta της φυλής NescaféNescafé, άνοιξε τα χαρτιά του στο Ratpack.gr, όπου και ξεσπάθωσε για την ομολογουμένως παρεξηγημένη του θέση στην κοινή συνείδηση. Αυτή που προτιμά να πηγαίνει με τη... μάζα της ποικιλίας Arabica που καταλαμβάνει το 75% και πλέον καλλιέργειας καφέ.
Κατεργασμένος από 100% φυσικό καφέ, στο τελικό στάδιο επεξεργασίας του, πριν υποταχτεί στο κουτάλι και βυθιστεί στο ζεστό νεράκι, εξομολογήθηκε τον αδιάκοπο καθημερινό του αγώνα να φτάσει στα σπίτια, στα γραφεία και στις καφετέρειές μας, να μας γνωρίσει, να ανοίξει τα ρουθούνια και τα μάτια μας, να φτιάξει το πρωινό και τη μέρα μας.
Πρώτα, όμως, να αποκαταστήσει τη φήμη του, που δέχεται αλλεπάλληλα υπεροπτικά χτυπήματα από την εμπορικά -αλλά όχι και ποιοτικά- ανώτερη ποικιλία, Arabica. Με την οποία δεν έχουν τίποτα όπως μάς είπε να χωρίσουν, «αλλά όχι και να μας φάει τη δουλειά».
Άλλωστε, το μάθαμε κι εμείς πια, όπως σε κάθε προϊόν, έτσι και στα «παιδάκια» της οικογένειας Nescafé υπάρχουν διαβαθμίσεις στην ποιότητα, οι οποίες καθορίζονται από τον τόπο προέλευσης, το κλίμα, το έδαφος, τις βροχοπτώσεις, την υγρασία, τον τρόπο συλλογής κλπ.
Ας ακούσουμε, λοιπόν, τι έχει να μας πει πριν ρίξουμε στην κούπα, τον ανακατέψουμε και τον δοκιμάσουμε: 
Καλώς τον. Από πού μάς έρχεσαι έτσι αλαφιασμένος;
«Πριν λίγο φτάσαμε από Βιετνάμ. Θεούς μάς έχουν εκεί. Προχωράμε και μάς κάνουν τεμενάδες. Έχεις πάει Βιετνάμ; Πήγαινε. Πήγαινε και πες "Robusta". Προσοχές θα σου βαράνε. Πες ότι σε έστειλα εγώ. Θα τσακώνονται ποιος θα σε κεράσει καφέ. Φίλε εμένα που με βλέπεις έχω γυρίσει τον μισό πλανήτη. Έχω απλωμένες τις ρίζες και τις καταβολές μου σε Αφρική, Βραζιλία, Ινδονησία, Ακτή Ελεφαντοστού και το Βιετνάμ. Κι ήρθα εδώ να σας μάθω μπαλίτσα, μπας και ξυπνήσετε. Όλη η Ασία πίνει καφέ στο όνομά μου. Κατάλαβες σε ποιον μιλάς τώρα; Καφέ ήπιες το πρωί; Τι μάτι είναι αυτό; Τι καφέ ήπιες; Σιγά που θα 'πιες Robusta. Γι' αυτό είσαι έτσι. Τι ήπιες; Έλα λέγε, δεν παρεξηγώ. Συνηθισμένος είμαι. Arabica ε; Αυτοί παίζουν μπάλα από την άλλη, Νέες Γουινέες, Νότιες Αμερικές κλπ. Τα 'χουμε χωρίσει τα τσανάκια μας».
Γιατί όμως; Μήπως έχετε κόντρα;
«Άκου αδερφέ. Εγώ δεν ήρθα εδώ για να κάνω γκρίζα διαφήμιση. Ούτε έχω πρόβλημα με τους απέναντι. Ίσα-Ίσα. Έχουμε υπάρξει και συμπαίχτες σε κάτι blends, μια χαρά τα πήγαμε. Καλά παιδιά είναι και τους ξέρω έναν προς έναν. Τόσα χρόνια έχω στο κουρμπέτι. Όχι, όμως, να παίζουν και με το ψωμάκι μας. Δίπολο μεν, αλλά ο καθένας την κούπα του. Έτσι πάει. Αμ πώς θα γίνει».
Τους έχετε;
«Σε καφεΐνη; Για πλάκα. Όχι ότι θέλω να τους μειώσω, αλλά τι να λέμε τώρα. Εμείς έχουμε 2,7% καφεΐνη κι αυτοί 1,5%. Κι επειδή είμαστε πιο δυνατοί τρώμε και τη λέζα ότι είμαστε πιο πικροί κι έτσι. Και σε ρωτάω τώρα εσένα. Θες δυνατό καφέ; Θες. Ε, πώς θες πιο δυνατό καφέ, που να μην είναι και πικρός; Ρε θα μας τρελάνετε; Καφέ πίνεις, να πας στη δουλειά σου ντούρος, όχι αφέψημα (σ.σ. γέλια, μόνος του). Πάρε μια τζούρα. Μύρισέ με. Αναβλύζω ενέργεια. Αγνός, αυθεντικός καφές από τη μητέρα φύση. Μύρισε σου λέω!».
Οκ...
Και τι πάει να πει «πικρός» δηλαδή δεν κατάλαβα...
«Ρε παιδί μου, θα πιεις μια γουλιά, έτσι; Ε, στο τέλος θα σου αφήσει μια έντονη γεύση, λίγο πικρή. Σαν φιστίκι ένα πράγμα. Κι αυτό γιατί έχουμε περισσότερη καφεΐνη. Αν είναι επειδή ο θεός μάς προίκισε με περισσότερη καφεΐνη να μας σκοτώσετε, τι να πω. Εσύ το πρωί που ξυπνάς δεν θες να πιεις μια στάλα καφέ και να σε πιάσει; Ε, αυτό κάνουμε εμείς. Έντονο και αποτελεσματικό καφέ θες εσύ, έντονο και αποτελεσματικό καφέ προσφέρουμε εμείς. Τώρα αν θες επίγευση σοκολάτας με καραμέλα και κουραφέξαλα πήγαινε πιες Arabica που είναι και πιο γλυκανάλατοι. Εμείς εδώ είμαστε βαρβάτοι. Για τύπους που όχι απλά θέλουν να πίνουν καφέ, αλλά και να τον νιώθουν. Με νιώθεις;».
Πικρός καφές, λοιπόν, δεν σημαίνει και «κακός» καφές. Σωστά;
«Τι λέμε τόση ώρα; Καλά, εσύ κοιμάσαι ακόμα. Βρε πιες μια κούπα Robusta να ξυπνήσεις, κοιμάσαι όρθιος. Γι' αυτό σου λέω ότι τρώμε τη λέζα τόσο καιρό. Λόγω της πικρής μας γεύσης. Γούστα είναι αυτά παιδιά. Γούστα».
Έχουμε ακούσει, όμως, ότι λόγω του συσχετισμού σου με τον στιγμιαίο καφέ έχεις «φάει» πολλή... λάσπη και αμφισβήτηση για την ποιότητά σου...
«Άλλος μύθος από 'κει. Εμείς του στιγμιαίου καφέ τα λαϊκά παιδιά και οι Arabica οι ανφάν γκατέ. Μωρέ τι μας λέτε; Σοβαρά; Λοιπόν, άκου αυτό τώρα για να μαθαίνεις μπαλίτσα. Όλοι οι στιγμιαίοι καφέδες παράγονται από κόκκους Robusta, επειδή είμαστε πιο οικονομικοί και χρειάζεται περισσότερο για να μας μαζέψουν. Δεν είμαστε και λίγοι! Δηλαδή κι αυτό κακό είναι; Εμείς φταίμε που σκεφτόμαστε την τσέπη σας. Κι άκου κι αυτό τώρα: Ξέρεις τι άλλο φτιάχνεται με Robusta; Ξέρεις; Ο ιταλικός espresso φίλε μου!».
....
Τι με κοιτάς σαν χάνος; Παρλάρε Ιταλιάνο; Αυτό που άκουσες! Espresso! Ή μήπως και οι Ιταλοί είναι μυρωδιάδες από καφέ; Με γουστάρουν γι' αυτό που είμαι και για την πλούσια κρέμα που τους φτιάχνω. Στην Ιταλία εγώ κάνω κουμάντο!».
Και στις Η.Π.Α έχουμε ακόυσει κάποτε ήσουν πρώτη μούρη. Τι άλλαξε;
«(σ.σ. Παγώνει. Δεν μιλά για λίγη ώρα. Ανασαίνει βαριά. Σκύβει ελαφρώς προς τα εμπρός. Βουρκώνει). Κάποτε τους κάναμε πλακίτσα εκεί κάτω. Μονοπώλιο ήμασταν. Μέχρι που ήρθαν οι Arabica και πούλησαν γκουρμεδιά. Και μάς πέταξαν έξω. Τι μου το θύμισες τώρα; 30 χρόνια έχουν περάσει. Περασμένα μεγαλεία. Δεν θέλουνε καφέ εκεί κάτω. Γεύση θέλουν και ψευτοκουλτούρα. Εμείς καφέ διαθέτουμε, καφέ δίνουμε. Τόσο απλά».
Σε είδαμε πρόσφατα να τα λες ωραία και σε ένα κλιπάκι.
«Ναι παλικάρι μου. Ε, τη δουλίτσα μας να δείχνουμε. Τόσο κόπο κάναμε για να φτάσουμε ως εδώ. Και είστε ωραία εδώ. Έχω ακούσει ότι τον γουστάρετε τον καφέ. Τον αυθεντικό καφέ. Τον γνήσιο. Τον μαγκιόρικο. Ελπίζω να τα βρούμε».
Να πέσει το βίντεο λοιπόν;
Ρίχτο...
