Πας να παρκάρεις, βρίσκεις λίγο τον πίσω. Προσπαθείς να ξεπαρκάρεις, βρίσκεις λίγο τον μπροστά. Επιχειρείς να περάσεις από στενό δρόμο, σπας τον καθρέφτη του δίπλα. Τι κάνεις σε όλες αυτές τις περιπτώσεις; Την κάνεις με ελαφρά, ή σταματάς, αφήνεις σημείωμα στο παρμπρίζ του οδηγού και έχεις τη συνείδησή σου καθαρή και την τσέπη του γεμάτη;
Ό,τι κι αν αποφασίσεις, να ξέρεις, ότι κάμερες και καλοθελητές υπάρχουν παντού.
Όπως έγινε και στην περίπτωση του αθλητή baseball, Andrew Sipowicz.
Πήγε ο καημένος να πάρει το παρκαρισμένο αυτοκίνητό του για να πάει στη δουλίτσα του, όμως συνάντησε αυτό:
Για καλή του τύχη, όμως, πάνω στο αυτοκίνητό του βρήκε ένα σημείωμα, όχι από αυτόν που τον τράκαρε, αλλά από έναν σπιούνο νεαρό μαθητή που έδωσε στεγνά την ασυνείδητη οδηγό που χτύπησε το αμάξι του κι έγινε καπνός.
Το σημείωμα είχε όλα τα στοιχεία του λεωφορείου που τον είχε τρακάρει, με πλήρη περιγραφή του συμβάντος και όλες τις σχετικές λεπτομέρειες (ώρα, αριθμό κλπ), μαζί και ένα σχεδιάγραμα του λεωφορείου, έτσι για να το εμπεδώσει.
Το σημείωμα, μεταξύ άλλων, ανέφερε:
«Αν αναρωτιέστε τι συνέβη στο αυτοκίνητό σας. Το λεωφορείο 449 χτύπησε το αυτοκίνητό σας. Σταματά εδώ καθημερινά για να με πάρει. Έγινε στις 5:00 μ.μ. Τι συνέβη; Προσπάθησε να βγει, χτύπησε το αυτοκίνητο κι έφυγε. Προσπάθησε να στριμωχτεί για να περάσει, δεν μπορούσε και έτσι έκανε ένα βαθούλωμα. Είδα τι συνέβη. Λυπάμαι. Το κάθισμα του οδηγού βρίσκεται στην αριστερή πόρτα. Μια κυρία καθόταν στο κάθισμα του οδηγού του λεωφορείου 999».
Ιδού και τα πειστήρια:
Και κάπως έτσι, ο παίκτης του baseball γλίτωσε αρκετά λεφτά από την τσέπη του, η οδηγός έφαγε την νίλα της και ο μικρός μας Χλαπάτσας ξεκίνησε την ένδοξη καριέρα του στο συγκεκαλυμμένο ρουφιανιλίκι που αποσκοπεί ωστόσο στο καλό του κοινωνικού συνόλου.
Και είτε το ρουφιανιλίκι, είτε το κοινωνικό σύνολο, έστω ένα από τα δύο καλό θα είναι να το έχετε πάντα στο μυαλό σας αν ποτέ βρεθείτε στη θέση της ασυνείδητης οδηγού.
Για να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο και αυτός με το χτυπημένο αμάξι την τσέπη του γεμάτη.
είναι που Να γιατί πρέπει πάντα να έχουμε στο μυαλό μας το χειρότερο όταν αμελούμε
