Τι συνέβη σήμερα με τη γυάλινη, ορθογώνια βιτρίνα στο μετρό Συντάγματος;

Κείμενο: Χρήστος Κάβουρας
Φωτογραφίες: Γιάννης Τισσίζης

Μια δουλειά στο κέντρο της πόλης είναι πάντα καλοδεχούμενη. Δεν είναι άλλωστε σαν όλες τις υπόλοιπες υποχρεώσεις ή άλλη μια αγγαρεία, αλλά περισσότερο μια πρόφαση για να σηκώσεις κεφάλι και σώμα από την καρέκλα του γραφείου. Ακόμα και το πιο ασήμαντο πράγμα να είναι, λες «ΝΑΙ», πας, το κάνεις, το απολαμβάνεις.

Καταλαβαίνω τους ενδοιασμούς σου. Σκέφτεσαι «θα μπλέξω στην τραγική κίνηση της πόλης», «θα αρρωστήσω μέσα στο καυσαέριο», «θα πελαγώσω ανάμεσα στο άπειρο κοινό ή θα στριμωχτώ σε κάποιο βαγόνι του μετρό». Χαλάλι όμως. Και μόνο που κάνεις τη βολτίτσα σου είναι ανακουφιστικό και κυρίως απολαυστικό.

Με αυτό το σκεπτικό ξεκίνησα και εγώ σήμερα το πρωί για το κέντρο της Αθήνας.

Για μια δουλίτσα...

Πήρα το μετρό από την Εθνική Άμυνα με το χαμόγελο ως το πάτωμα, γυαλί αλά Μάβερικ κρεμασμένο στην μπλούζα, καφέ στο χέρι και «προσγειώθηκα» στο Σταθμό του Συντάγματος. Βγήκα, χτύπησα το εισιτήριο και κίνησα προς την έξοδο που σε βγάζει πλάι στον Εθνικό Κήπο.

Ξάφνου όμως, την ώρα που έχω πάρει βήμα και βλέπω το φως να ξεπροβάλει από την έξοδο, κάτι ήχησε στα αφτιά μου και με έκανε να γυρίσω το κεφάλι. Μια υπέροχη μελωδία από βιολί με τραβούσε σαν μαγνήτης αναγκάζοντάς με να κάνω στροφή 180 μοιρών. Η πορεία μου πλέον είχε αλλάξει.

Τα πόδια μου πήγαιναν αυτόματα, σαν το ποντίκι που μαγεύτηκε από τις νότες του «Γητευτή των Ποντικών» και ακολουθούσα τυφλά. Το κομμάτι άλλωστε δεν ήταν κάτι άγνωστο για τα ηχητικά μου γούστα. Ήταν το υπέροχο «City of Stars», το τραγούδι που έντυσε περίφημα το μιούζικαλ «La La Land» πριν από δύο χρόνια.

Δεν ήταν όμως μόνο το τραγούδι που σε μάγευε.

Ήταν ο ήχος. Άκουγες βιολί και ένιωθες την αυθεντικότητα της μελωδίας να σε παρασύρει.

Σύντομα αντίκρισα έναν μίνι όχλο να στριμώχνεται μπροστά από μια τεράστια βιτρίνα δίπλα από τον εκθεσιακό χώρο του μετρό. Όλοι κοίταζαν αποσβολωμένοι, παρόλα αυτά δυσκολευόμουν να διακρίνω από μακριά τι γινόταν. Το ότι οι περισσότεροι είχαν σηκώσει τα χέρια για να βγάλουν φωτογραφίες ή βίντεο με το κινητό θόλωνε απίστευτα το οπτικό μου πεδίο. Έπρεπε να πλησιάσω.

Να δω τι έβλεπαν όλοι με τόση όρεξη και χαμογελούσαν. Να ανακαλύψω τι ήταν αυτή η μουσική. Μήπως ήταν Dj; Ένα μουσικό κουτί; Τι ήταν;

Μόλις έφτασα σε απόσταση βολής, κόλλησα τα μούτρα μου στη τζαμαρία. Ήταν μια τεράστια τετράγωνη βιτρίνα, σαν δωμάτιο, επενδεδυμένη με έπιπλα και διάφορα διακοσμητικά είδη. Στο κέντρο όμως ήταν το ζουμί.

Το αφτί δεν με είχε ξεγελάσει. Οι νότες ήταν ατόφιες –μπορεί μεν να προέρχονταν από ενισχυτή αλλά το ένιωθες πως ήταν ζωντανό- και προέρχονταν από το βιολί μιας μουσικού, καθισμένης στο κέντρο της βιτρίνας. Δεν είμαι και ο πρώτος φαν της κλασικής μουσικής αλλά τα κομμάτια της σε προδιέθεταν να κοιτάξεις μία-μία τις φρέσκιες τάσεις design που απλώνονταν μπροστά σου.

Κάθισα «μαγεμένος» μέχρι να τελειώσει το ρεπερτόριο, ωστόσο απολάμβανα το όλο σκηνικό.

Πήρα και κατάλογο, είδα τα χειμερινά εκθέματα στα οποία κυριαρχούν γήινες αποχρώσεις, υλικά και υφές και ethnic αποχρώσεις και υλικά (ψάθινα καλάθια, αντικείμενα από antic ξύλο), καθώς και μεταλλικά αντικείμενα σε χρυσό, μαύρο, σκούρο πράσινο, μπλε και μπορντό. Το μεγάλο μου βραβείο βέβαια ήταν ότι κέρδισα πέντε λεπτά κοντινής ματιάς μέσα στη «γυάλα» αφού παρακολούθησα όλο το σόου, ενώ έμαθα για τη γενικότερη ενέργεια του Praktiker Deco και αυτού που προσπαθεί να βγάλει προς τα έξω.

Άντρας είμαι και στο αίμα μου είναι κάτι επισκέψεις περί διακόσμησης του σπιτιού να θέλω να τις αφήσω σε… άλλη –όταν έρθει ποτέ η ώρα. Αυτή τη στιγμή ωστόσο που είμαι πλέον στο γραφείο, γυρίζω το χρόνο πίσω και αισθάνομαι πως κάθισα μισή ώρα και βάλε σε ένα μέρος που δεν υπολόγιζα, για ένα θέμα που θεωρητικά δεν με ένοιαζε (διακόσμηση σπιτιού) αλλά κάθισα και το παρακολούθησα με μεγάλο ενδιαφέρον. Σαν να έπαιρνα μέρος σε ζωντανή διαφήμιση.

Όχι μόνο ως πρωταγωνιστής, αλλά ως ένας ζωντανός χαρακτήρας που το απολαμβάνει στο έπακρο. Και κυρίως, το διασκέδασα.

Η ενέργεια του Praktiker Deco και η live μουσική στη γυάλινη βιτρίνα του, ουσιαστικά ζωντανεύουν τη σχέση σου με τη διακόσμηση, σου δίνουν τη δυνατότητα να ανακαλύψεις λύσεις για τη διακόσμηση του σπιτιού σου, σε βάζουν στο τριπάκι να εξερευνήσεις τη μεγάλη ποικιλία σε αξεσουάρ και τέλος να βρεις αυτό που ψάχνεις ακόμα και για ειδικά σχεδιασμένους χώρους ανάλογα με την εποχή.

Το καλό της υπόθεσης είναι ότι οι «συναυλίες» στην ορθογώνια βιτρίνα δεν τελείωσαν σήμερα. Επομένως αν περάσεις την εβδομάδα 7 με 13 Νοεμβρίου, από το ισόγειο του Μετρό Συντάγματος και ακούσεις μια ωραία μελωδία μην ξεχάσεις να ρίξεις ένα βλέφαρο.

Θα έχει μεγάλο ρεπερτόριο ο μπαχτσές (εκτός από βιολί, τα αυτιά σου θα «λουστούν» κι από σαξόφωνο και βιολοντσέλο). Με λίγα λόγια θα απολαύσεις ένα μοναδικό showroom με αγαπημένα είδη διακόσμησης Praktiker, τα οποία οι περαστικοί επιβάτες θα δουν να ζωντανεύουν με τις μοναδικές μελωδίες live μουσικών παραστάσεων.

Τελικά το (Praktiker) Deco έχει ενδιαφέρον. Ακόμη και για εμάς, τους άντρες...

Μουσικό Πρόγραμμα Live Acts, εβδομάδας 7 έως 13 Νοεμβρίου

Τετάρτη 07.11

› 10:30-11:00 Σαξόφωνο
› 17:00-17:30 Σαξόφωνο
› 20:45-21:15 Σαξόφωνο

Πέμπτη 08.11

› 10:30-11:00 Βιολί
› 17:00-17:30 Βιολί
› 20:45-21:15 Σαξόφωνο

Παρασκευή 09.11

› 10:30-11:00 Βιολοντσέλο
› 17:00-17:30 Βιολοντσέλο
› 20:45-21:15 Σαξόφωνο

Σάββατο 10.11

› 10:30-11:00 Βιολί & Βιολοντσέλο
› 17:00-17:30 Βιολί & Βιολοντσέλο
› 20:45-21:15 Βιολί & Βιολοντσέλο

Κυριακή 11.11

› 10:30-11:00 Βιολί & Βιολοντσέλο
› 17:00-17:30 Βιολί & Βιολοντσέλο
› 20:45-21:15 Βιολί & Βιολοντσέλο