Πόσο εύκολο είναι να σταματήσεις τη δουλειά σου για να δεις απλά μερικά σκίτσα; Και να το πάμε και πιο μακριά; Πόσο δύσκολο είναι, πέρα από το να αρκεστείς σε ένα μονάχα βλέφαρο, επίσης να τα χαζέψεις, να τα περιεργαστείς και να προβληματιστείς;
Ο Γκέρχαρντ Χάντερερ, ένας από τους πλέον καταξιωμένους αλλά και κυνηγημένους σκιτσογράφους-γελοιογράφους της σύγχρονης εποχής, αφήνει ένα πιάτο τροφής πάνω στο γραφείο μας και προ(σ)καλεί το βλέμμα μας να την κοιτάξει έστω και με την άκρη του ματιού μας.
Μία και μόνο ματιά, όμως, είναι αρκετή, χάρη σε αυτά τα σκαλωματικά σκίτσα, για να σε τραβήξει από τον κόσμο της ματαιοδοξίας, του λογικού παραλογισμού και των συντηρητικών συστατικών της καθημερινότητας και να σε αποπλανήσει στον κόσμο του προβληματισμού, του στοχασμού και της εναλλακτικής σκέψης. Μέσα από το φίλτρο της σάτιρας και με την ανοχή που προβλέπουν τα απροσδιόριστα όρια της τέχνης.
Μία ανοχή βέβαια που δεν συνάντησε ο Αυστριακός σκιτσογράφος στη δική μας χώρα, την οποία αντιθέτως, βρήκε μπροστά του, ή πιο σωστά απέναντί του. Όταν πριν από μερικά χρόνια, αποφάσισε να τον δικάσει, μεταφορικά και κυριολεκτικά, για την ελληνική έκδοση του βιβλίου του «Η ζωή του Ιησού». Για να αθωωθεί λίγο καιρό αργότερα, κατόπιν εφέσως. Πάλι καλά...
Δείτε τα σκίτσα και προβληματιστείτε ελεύθερα:
