Το να γίνεται ένας τηλεοπτικός διαγωνισμός μαγειρικής και να φτάνει στην τελική δεκάδα η Ηλέκτρα, είναι από μόνο του ένα χωρατό μεγατόνων. Σαν να γίνεται ένας διαγωνισμός για τους καλύτερους επιθετικούς του ποδοσφαίρου και να μπαίνει στη δεκάδα ο Σάντορ Τόργκελε ή ο Αλέκος Τάτσης. Ή σαν να ψάχνουμε τον καλύτερο μπασκετμπολίστα και να βρίσκεις στο Top-10 το όνομα του τίμιου Θύμιου Μπακατσιά ή του Βαγγέλη Βουρτζούμη. Με τη διαφορά ότι η Ηλέκτρα δεν είναι ούτε Μπακατσιάς, ούτε Βουρτζούμης, πολύ απλά διότι δεν φτάνει σε τιμιότητα ούτε τις σόλες των παπουτσιών τους.
Κλάμα και των γονέων
Έφυγε λοιπόν η Ηλέκτρα από το διαγωνισμό και πλάνταξε στο κλάμα. Όπως κι εμείς. Εκείνη από συγκίνηση και στενοχώρια, διότι έζησε το πιο σημαντικό και έντονο πράγμα στη ζωή της και δεν θα το ξεχάσει ποτέ. Εμείς πάλι από τα γέλια, διότι είδαμε την πιο ανεπαρκή μαγείρισσα που έχουμε δει ποτέ στην τηλεόραση. Αν μπορούσαμε να την παραλληλίσουμε με κάποιον, θα ήταν εκείνη η θεία που όλοι μας έχουμε στην οικογένεια, η οποία μαγειρεύει άθλια αλλά εκείνη πιστεύει πως η Ρένα της Φτελιάς κάνει μόνο για να της πλένει τα πιάτα και η Μπαρμπαρήγου για να της δένει την ποδιά – για να μην την προσβάλουμε, κάνουμε ότι τρώμε τα κεφτεδάκια της και τα φτύνουμε διακριτικά στην χαρτοπετσέτα όταν δεν μας βλέπει.
Εξώστης και προώστης (sic)
Τι θα ήταν η Ηλέκτρα χωρίς τη βοήθεια από τον εξώστη; Παρελθόν από το διαγωνισμό, εδώ και πολλές μέρες. Έμεινε όμως στο Master Chef, διότι κάποιοι συμπαίκτες της, είχαν την καλοσύνη να την καθοδηγήσουν σε προηγούμενη διαδικασία αποχώρησης, βήμα – βήμα. Να της εξηγήσουν τη διαφορά ανάμεσα στο κρεμμύδι το ξερό και το φρέσκο κρεμμυδάκι. Να της μάθουν τι είναι ο τρίφτης και τι είναι το τσέρκι. Να της κρατάνε το χρόνο λες και είναι ο Θορπ και κάνει πενηντάρια στην πισίνα και να δουλέψουν μαζί της σαν να ήταν μια «μαγειρική μαριονέτα» που είπε κι ο σεφ Κοντιζάς. Αφού έβαλε σοκολάτα αντί για βανίλια, αλλά έτυχε η σοκολάτα να αναδείξει τη γεύση του πιάτου, έμεινε τελικά στο παιχνίδι. Πώς αντέδρασε; Πανηγύρισε σαν να είχε φτιάξει το πιάτο της ζωής της, σαν να κατάφερε κάτι μόνη της, είδε ότι έκανε πρόοδο, ότι έκανε άλματα προόδου, καμάρωνε ότι μπήκε στη μαγειρο-ελίτ. Τι άλλο έκανε όταν τελικά αποχώρησε, σε μια διαδικασία όπου δεν υπήρχε φυσικά βοήθεια από τον εξώστη; «Ξέχασε» στο ευχαριστήριο γράμμα προς τους συμπαίκτες της, να ευχαριστήσει αυτούς που την έφτασαν ως εδώ με τη βοήθειά που της παρείχαν. Αναμενόμενο βέβαια, αφού λίγες μέρες πριν, σε ένα γκράντε ξεκατίνιασμα που έγινε στο σπίτι, είχε επιτεθεί λυσσαλέα στον Τιμολέοντα, τον φύλακα – άγγελο του εξώστη.
Τι 'ναι αυτό που το λένε σαρδέλα…
Μιλάμε για τόσο υψηλό επίπεδο μαγειρικής, που «κατάφερε» σε δοκιμασία, με κεντρικό «πρόσωπο» τη σαρδέλα, να μη βγάλει πιάτο. Να πάει με άδεια χέρια (αλλά με γεμάτη καρδιά και χαμόγελο όλο τσαχπινιά) μπροστά στους κριτές. Όχι σε στρουμφοπάρτι, όχι στα γενέθλια ενός φίλου όπου είχαν συνεννοηθεί να φέρουν όλοι από κάτι «αλλά ρε φίλε σόρι, δεν πρόλαβα», αλλά στη δεκάδα του Master Chef. Εκεί όπου έχουν φτάσει οι καλύτεΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ. Σημαντική λεπτομέρεια; Μαντέψτε: ΔΕΝ είχε πάλι βοήθεια από τον εξώστη. Και κάπως έτσι, το καθάρισμα της σαρδέλας έγινε πιο δύσκολη υπόθεση από το να καθαρίσεις κροκόδειλο, η λαδόκολα άρπαξε φωτιά και το στούντιο πήγε να γίνει Κούγκι, οι κριτές καταντράπηκαν (δεν γίνεται να έχει φτάσει διαγωνιζόμενος στη δεκάδα και να μην μπορεί να βγάλει ένα ρημαδο-πιάτο με βάση τη σαρδέλα) αλλά η Ηλέκτρα επέμεινε: «όχι, δεν τα παράτησα, δεν τα παρατάω ποτέ», είπε, ως άλλος Ρόκι Μπαλμπόα, «δεν τους πήγα τα άλλα που είχα ετοιμάσει, θα ήταν ασέβεια», λες και είχε ετοιμάσει όλες τις νοστιμιές του κόσμου ή λες και δεν είναι ασέβεια να πας με άδεια χέρια.
Το Μισελέν είναι «αστέρι». Μπορεί και λάστιχο. Θα δείξει...
Και μετά το Master Chef, τι; «Θα πάω σε σχολή μαγειρικής», μας απείλησε η Ηλέκτρα. «Να πας οπωσδήποτε», της είπαν οι κριτές. Και τι να της πουν δηλαδή; Να πας για σεμινάρια στην Τάπεργουερ; Να πας σε ένα μαγαζί με κουζινικά, μαζί με το μπλοκάκι σου και να τους ζητήσεις να σου εξηγήσουν ποιο σκεύος είναι ο τρίφτης, κεσκεσέ τσέρκι και ότι το αντικολλητικό τηγάνι δεν το λέμε έτσι επειδή δεν έχει μέσα Logo στιγμής; Να της πουν να ρωτήσει κανένα 10χρονο να της εξηγήσει γιατί η λαδόκολλα αρπάει, άμα τη βάλεις πάνω στη φωτιά; Εγώ θα έλεγα ότι μπορεί από εδώ και πέρα να αξιοποιήσει δημιουργικά το χρόνο της και να εφαρμόσει διάφορα πράγματα που έμαθε τόσο καιρό στο διαγωνισμό: πώς κόβεις πατάτες, πώς να καθαρίσεις καλά τον πάγκο σου και πώς να ρίξεις αλάτι και πιπέρι σε μια χωριάτικη. Και σε λίγο καιρό θα είναι έτοιμη να βράσει αυγό. Μελάτο ενδεχομένως στην αρχή, στην πορεία ίσως και να πετύχει και το σφιχτό.
Κι αν υπάρχει κάποιος εστιάτορας που έχει χιούμορ (ο γνωστός και ως «αστειάτορας»), αν κάποιος έχει μαγειρικά «κοχόνες», ας την πάρει στη δούλεψή του κι ας το διαφημίσει κιόλας. «Στην κουζίνα μας μαγειρεύει η Ηλέκτρα από το Master Chef». Ουρές θα γίνονται στο μαγαζί. Απ’ έξω τουλάχιστον. Μέσα δεν θα μπαίνουν, διότι πιθανότατα δεν θα χωράνε, όχι για κάποιον άλλον λόγο…
