Πόσα «Άσε με ρε μαμά που θα σε πάρω και τηλέφωνο» ή «ναι, ναι θα πάρω» και τελικά δεν πήρες ποτέ έχεις πει στην μητέρα σου; Σου θυμίζει κάτι; Είναι οι ατάκες εκείνες που στο μυαλό μας τις είχαμε κατατάξει στην κατηγορία «πρήξιμο» γονέων κάθε φορά που ήθελαν -και θέλουν- να σιγουρευτούν ότι φτάσαμε στον προορισμό μας ύστερα από ένα ταξίδι ή μια νύχτα που γυρίσαμε αργά το βράδυ στο σπίτι.
Ο λαός κατεβαίνει στους δρόμους ζητώντας το αυτονόητο: Δικαιοσύνη για τα Τέμπη
Ενδεχομένως να μην έχουμε ακόμα επίγνωση του πόσο σημαντικό ένα «ασήμαντο» τηλεφώνημα, καθώς κάποιοι δεν έχουμε γίνει γονείς.
"Στείλε όταν φτάσεις..."
— Areti Athanasiou (@AretiAthanasiu) March 2, 2023
Δεν έφτασε.
Δεν έστειλε...
Γυμνάσιο Πύλου. pic.twitter.com/mz8kcaVWVv
Αυτή η απλή ερώτηση των 7 μόνο λέξεων, το «πάρε με να μου πεις αν έφτασες» της μητέρας μας εδώ και δύο χρόνια δεν θα πάρει απάντηση με παράπονο ή τσαντίλα, αλλά με ένα συναίσθημα του στιλ «εννοείται μαμά θα σε πάρω».
Δείτε εδώ το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ για τα Τέμπη: Ο Κύκλος της Μνήμης
Από το «Πάρε με όταν φτάσεις» στο «Δεν έχω Οξυγόνο»
Από την 28η Φεβρουαρίου του 2023 σαν ο κόσμος να πάγωσε, ή όπως είδαμε και σε ένα πανό από τα χιλιάδες που έχουν ανέβει στις πορείες με αφορμή την τραγωδία στα Τέμπη, «Η Άνοιξη σταμάτησε στα Τέμπη».
Από εκείνη τη νύχτα, λοιπόν, όλοι πήραμε ένα οδυνηρό μάθημα ζωής, με ένα μεγάλο τίμημα. Μια νύχτα που κόστισε άδικα τη ζωή σε δεκάδες νέους ανθρώπους, στοιχειώνοντας παράλληλα όλους όσους επέζησαν αλλά και τους γονείς, συγγενείς και φίλους που έμειναν πίσω για να θρηνήσουν μετά την τραγωδία στα Τέμπη. Μαζί με αυτούς άφησε μια μεγάλη πληγή σε κάθε συμπολίτη μας που δύσκολα θα επουλωθεί.
Και ύστερα ήρθε η δημοσιοποίηση των ανατριχιαστικών ηχητικών ντοκουμέντων του 112, εκεί όπου ακούστηκε η ανατριχιαστική ατάκα των παιδιών που δεν μπορούσαν να ανασάνουν και έγινε σύνθημα στα χείλη όλων. Είναι οι λέξεις που ηχούν πιο δυνατά από όλες και καθοδηγούν τον όχλο στην πορεία της 28ης Φεβρουαρίου. Και κάθε 28η Φεβρουαρίου: «Δεν έχω οξυγόνο».
Μέσα από τις τραγωδίες, όμως, καμιά φορά γεννιούνται καταστάσεις με μεγαλύτερη υπόσταση και αξία, ακριβώς γιατί περιτριγυρίζονται από πόνο και νόημα. Στην περίπτωση της τραγωδίας στα Τέμπη, αυτή η κατάσταση ήταν αυτό το «Στείλε ότι έφτασες» και το «Δεν έχω Οξυγόνο».
Δυο φράσεις εντελώς αντίθετες μεταξύ τους, τις οποίες ενώνει ένας τεράστιος πόνος, με τον ίδιο αριθμό: 28.2.2023.
