Ξημερώματα 27ης Ιουνίου. Μία 17χρονη κοπέλα βρίσκεται στην άσφαλτο της Λεωφόρου Αθηνών καθώς την έχει παρασύρει αυτοκίνητο. Για 10 λεπτά δεν έχει σταματήσει ούτε ένα όχημα ώστε να τη βοηθήσει και όλοι την αγνοούν. Το βίντεο είναι σοκαριστικό, η κοινή γνώμη γι’ άλλη μία φορά ψάχνει σύννεφο για να πέσει, οι αρχές θα βάλουν το μαχαίρι στο κόκκαλο και τα social media θα γεμίζουν από οργισμένο περιεχόμενο.
Στη σημερινή κοινωνία η ενσυναίσθηση είναι άγνωστη έννοια. Πιο εκλαϊκευμένα: “Ποιος έχασε την ανθρωπιά για να τη βρει ο διπλανός του;”. Κι αν αυτή η ιστορία είχε πιο dark χαρακτήρα, τα ξημερώματα της Παρασκευής γίναμε μάρτυρες μίας ακόμη ιστορίας ασυνείδητου οδηγού.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, λίγο πριν τις 6:00 υπό άγνωστες συνθήκες ανατράπηκε νταλίκα στην Πέτρου Ράλλη, με τον οδηγό να φεύγει από το σημείο τρέχοντας, εγκαταλείποντας το βαρύ όχημα. Το πιο πιθανό σενάριο, σύμφωνα με τον ΣΚΑΪ είναι ο οδηγός της νταλίκας να είχε καταναλώσει μεγάλη ποσότητα αλκοόλ και γι’ αυτό να εξαφανίστηκε.
Όλο αυτό δημιούργησε ένα κυκλοφοριακό κομφούζιο καθώς μέχρι ν’ αποκατασταθεί η κυκλοφορία στην περιοχή του Ρέντη στο ρεύμα προς Λαμία, όλα αυτά οχήματα ήταν σταματημένα. Αλήθεια, πώς γίνεται να αφήνεις το όχημα στη μέση του δρόμου και να φεύγεις; Ποια δύναμη σε ωθεί ώστε να παρατήσεις την νταλίκα, να κλείσεις τον δρόμο και να εξαφανιστείς τρέχοντας; Μήπως, προφανώς, θέλεις να γίνεις viral;
Όλη αυτή η νοοτροπία είναι χαρακτηριστική για την ψυχοσύνθεση του μέσου οδηγού στη χώρα μας. Δεν έχει οδηγική παιδεία. Αντί να σκεφτεί πως δεν πρέπει να πιει και να οδηγήσει ως επαγγελματίας οδηγός, επιλέγει στα δύσκολα να εξαφανιστεί. Να μην αναλάβει τις ευθύνες του και να παρατήσει το όχημα δημιουργώντας ένα χάος.
Στη χώρα του “έλα μωρέ τι θα συμβεί”, η ευθύνη είναι άγνωστη λέξη.
