Η ώρα είναι 5:30 τα ξημερώματα της Τετάρτης. Μία 17χρονη κοπέλα παρασέρνεται από όχημα που τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα και το σώμα της προσγειώνεται δεκάδες μέτρα στη Λεωφόρο Αθηνών. Την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, το κορίτσι βρίσκεται στη ζωή αλλά παραμένει σε κρίσιμη κατάσταση.
Ο οδηγός που παρέσυρε την κοπέλα δεν σταμάτησε να τη βοηθήσει. Συνέχισε κανονικά την πορεία του. Ενδεχομένως να πήγε στη δουλειά του και έβγαλε κανονικά τη βάρδιά του ή να πήγε για ένα βρώμικο μετά τη νυχτερινή έξοδο. Αλήθεια δεν μπορώ να σκεφτώ πως συνεχίζει την καθημερινότητά του αυτός ο άνθρωπος και τι συμβαίνει στο μυαλό και την ψυχούλα του. Αλλά αυτό που είναι ακόμη πιο σοκαριστικό είναι το γεγονός πως το κορίτσι επί 10 ολόκληρα λεπτά βρίσκεται αβοήθητη στο οδόστρωμα και τα οχήματα την προσπερνούν χωρίς καν να μειώνουν την ταχύτητά τους. Μία κοινωνία βουτηγμένη στην αναλγησία, άνθρωποι που έχουν απωλέσει κάθε αίσθημα ανθρωπιάς, οδηγοί που δεν γνωρίζουν ούτε τα βασικά του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας καθώς σε περίπτωση που δεν υπάρχει οργανωμένη βοήθεια, οι διερχόμενοι οδηγοί οφείλουν να προσφέρουν βοήθεια με ασφάλεια.
Το βίντεο που έχει δει το φως της δημοσιότητας δεν αφήνει χώρο για αμφιβολία. Την ίδια στιγμή που πεζοί έχουν μαζευτεί στην απέναντι πλευρά της Λεωφόρου Αθηνών, αυτοκίνητα και μηχανές συνεχίζουν κανονικά την πορεία τους, σα να μη συμβαίνει τίποτα. Λες και ο άνθρωπος που βρίσκεται στον δρόμο είναι απλώς ένα εμπόδιο, μία λακκούβα που πρέπει να προσπεράσουν.
Να μιλήσουμε για το φιλότιμο του Έλληνα; Αυτά πλέον είναι παρωχημένα κλισέ. Δεν είναι η πρώτη φορά που γινόμαστε μάρτυρες της αναλγησίας που κυριαρχεί στην κοινωνία μας. Τα τελευταία χρόνια αυτό το κοκτέιλ κρίσης, φτώχειας, κοινωνικής αποστασιοποίησης, μας έχουν κάνει να συνηθίσουμε το τέρας. Σε τέτοιο βαθμό που πλέον του μοιάζουμε. Από τον 36χρονο Αντώνη που τον έσπρωξαν από τον καταπέλτη επειδή δεν είχε εισιτήριο μέχρι την 17χρονη που ψυχορραγούσε στη Λεωφόρο Αθηνών, η καθημερινότητά μας είναι γεμάτη από ντροπιαστικές ιστορίες για την κοινωνία μας. Μία κοινωνία που μπορεί να βρει δικαιολογία σε πολλά για το νέο φρικτό πρόσωπό της. Αλλά καμία δικαιολογία δεν αρκεί για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Η ευθύνη μάς βαραίνει όλους.
