Ποτέ δεν πίστεψα ότι η αθυροστομία ή πιο λαϊκά τα μπινελίκια πρέπει να αποφεύγονται από λόγους ευπρέπειας ή ό, τι σημαίνουν κάτι όπως και να έχει. Είναι ένα τρόπος έκφρασης και αυτός, ίσως λίγο πιο έντονος, λίγο πιο ιδιαίτερος, όμως έχει και αυτός μια αξία. Και όπως σε κάθε κατάσταση υπάρχουν διαβαθμίσεις έτσι και εδώ πιστεύω πως ισχύει το ίδιο. Και κυρίως όταν η αθυροστομία ταυτίζεται με την χυδαιότητα και νομίζω πως αυτό είναι που είναι περισσότερο ενοχλητικό για εμένα. Δεν ισχύουν τα ίδια πράγματα για όλους και η κάθε και για αυτό άλλωστε και διαφέρουμε. Ωστόσο, αν και είναι περισσότερο αντρικό χάρισμα, υπάρχουν επίσης και γυναίκες που «ασπάζονται» αυτή την «φιλοσοφία».
Έχει λογική το ότι μας αρέσει να βρίζουμε;
Αρχικά να δηλώσω πως μου αρέσουν οι λαϊκοί άνθρωποι, έτσι όπως τους εννοούμε σήμερα, δηλαδή τους αυθεντικούς. Θα μπορούσε να είναι εκείνη η κυρία από το Βοτανικό ή ένας κύριος από τα Σεπόλια, όμως μπορεί να είναι και ο διπλανός σου στο γραφείο από την Κηφισιά. Η αθυροστομία δεν είναι προνόμιο περιοχών, αλλά είναι περισσότερο θέμα αισθητικής. Και αυτό το πιστεύω. Όταν δεν σε ενοχλούν οι λέξεις και χρησιμοποιείς συγκεκριμένο λεξιλόγιο να εκφραστείς είναι ένα κομμάτι της αισθητικής και της αντίληψης που μπορείς να έχεις απέναντι στις καταστάσεις και στα πράγματα. Καταλαβαίνω, όταν κάποιος θέλει να εκφραστεί με αυτό τον τρόπο, όμως παράλληλα μαρτυρά και πράγματα για τον χαρακτήρα του. Οι λέξεις που χρησιμοποιούμε κατά βάση τις έχουμε επιλέξει, γιατί μας εκφράζουν και δεν θα πω ότι δεν αντέχω έναν άνθρωπο που βρίζει συνεχώς, απλώς θα πω ότι δεν μου ταιριάζει αισθητικά. Και δεν νομίζω οι συστηματικές χυδαιολογίες να έχουν μία βάση στα πράγματα.
Δεν μιλάω επίσης για εκείνους τους τύπους ανθρώπων που δεν μπορούν να ακούσoυν μία «κακή» λέξη μιλάω πολύ συγκεκριμένα για εκείνους που δεν έχουν κανένα όριο και κανέναν φραγμό στην έκφρασή τους. Και άρα για να γίνεται αυτό ουσιαστικά ο τρόπος σκέψης τους μετουσιώνεται σε λέξεις. Δεν μιλάω για εκείνους του αυθεντικούς που είναι απλά ρεαλιστές στην αφήγησή τους και θα πουν τα πράγματα με το όνομά τους, μιλάω για εκείνους που απλά δεν μπορούν να αυτό συγκρατηθούν και να διαχειριστούν καταστάσεις, δεν ξεχωρίζουν το πού δουλεύουν, είναι αναιδείς και άτροποι. Είναι τρόπος ζωής η αθυροστομία και δεν πιστεύω ότι ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί κατά τα άλλα να είναι «κύριος» στα υπόλοιπα. Επίσης, δεν θα γράψω ότι κάποιος μιλάει σαν νταλικέρης, γιατί έτσι και αλλιώς πιστεύω πως σε πολλές περιπτώσεις είναι καλύτεροι από άλλους είναι και η φύση της δουλειάς τους -κάπου δικαιολογούνται.
