Το τελευταίο περιστατικό μας ήρθε από τη Θεσσαλονίκη, λες και η δίκη για τον φόνο του Άλκη Καμπανού διεξάγεται σε κάποιο παράλληλο σύμπαν και δεν επηρεάζει ούτε στο ελάχιστο τις ζωές των ανθρώπων. Πλέον κοντεύουμε να συνηθίσουμε σε αυτή την κατάσταση και να αντιμετωπίζουμε αυτές τις επιθέσεις σαν μία ακόμα λυπηρή στατιστική με το σοκ να είναι πρόσκαιρο και μόνο όταν έχουμε νεκρούς. Τι μπορεί να κρύβει όμως αυτή η ραγδαία αύξηση;
Πρόσφατα δημοσιεύτηκαν δύο μεγάλες μελέτες που αφορούν την ψυχική υγεία των εφήβων με τα αποτελέσματα να είναι μάλλον ανησυχητικά, ειδικά ως προς τη δυσκολία της αντιμετώπισής τους. Η πρώτη έρευνα αφορά τη σύνδεση μιας σχετικής αύξησης σε αγχώδεις και καταθλιπτικές συμπεριφορές στο χρονικό διάστημα που έγιναν εύκολα προσβάσιμα τα smartphones. Από την έρευνα δεν προκύπτει ακόμα κάποια ευθεία σύνδεση, αλλά αυτή η σύμπτωση θα αποτελέσει τον πυρήνα των ερευνών που θα διεξαχθούν στο μέλλον για να πάρουμε πιο σαφείς απαντήσεις, και κυρίως να βρούμε κάποια λύση.
Study findings highlight disparities in pediatric medical and childcare during the #COVID19 pandemic and the need to follow @CDCgov and @AmerAcadPeds guidance for continuity of pediatric care during nationwide disruptions. https://t.co/pxkKrz0d4A
— JAMA Pediatrics (@JAMAPediatrics) April 27, 2023
Η άλλη έρευνα παρατήρησε και αυτή μια αντίστοιχη επιδείνωση, σε ακόμα πιο σφιχτό χρονικό παράθυρο, αυτό της πανδημίας. Σε μία μελέτη που συγκέντρωσε τα αποτελέσματα 53 ερευνών με συνολικό δείγμα 40.000 παιδιά και εφήβους σε 12 χώρες διαπίστωσε μια σαφέστατη υποβάθμιση της ψυχικής υγείας των εφήβων με την αύξηση στα ποσοστά της κατάθλιψης να είναι το πιο ανησυχητικό εύρημα.
Οι ερευνητές θεωρούν ότι το απότομο κόψιμο της κοινωνικοποίησης των παιδιών μέσα από το σχολείο, αλλά και τις εξωσχολικές δραστηριότητες, τα έκαναν πιο εσωστρεφή, έκανε ζημιά στις κοινωνικές τους δεξιότητες και προκάλεσε ακόμα μεγαλύτερη εξάρτηση από τις οθόνες κινητού και υπολογιστή που ανέλαβαν να καλύψουν το κενό αυτό.
Η έξοδος από τα lockdown τα βρήκε ανέτοιμα για να ξαναβγούν στην κοινωνία έτσι στα ξαφνικά και είναι σαν να πετάξαμε τα παιδιά ξαφνικά στα βαθιά για να κολυμπήσουν. Δεν υπάρχει κάποια άμεση σύνδεση που να συνδέει αυτές έρευνες με τα περιστατικά οπαδικής βίας ανάμεσα σε εφήβους, αλλά υπάρχει μια σαφέστατη ένδειξη και ένα λογικό συμπέρασμα.
Η βίαιη συμπεριφορά βρήκε πρόσφορο έδαφος σε μια προβληματική και ημιτελή κοινωνικοποίηση που δεν έδωσε την ευκαιρία στα παιδιά να ωριμάσουν σωστά στα χρόνια την πανδημίας. Το ζήτημα είναι το τι μπορεί και πρέπει να γίνει τώρα και όχι στο μέλλον.Τώρα γιατί αυτά τα παιδιά αν δεν τους δοθεί βοήθεια, θα αποκτήσουν ακόμα πιο προβληματική και επικίνδυνη συμπεριφορά ως ενήλικες.
