Για άλλη μια χρονιά ήρθε ο καιρός των Όσκαρ, θεσμός που τελευταία με την πανδημία αλλά και με την γενικευμένη οικονομική ανισορροπία σε παγκόσμιο επίπεδο περνάει κρίση ταυτότητας αλλά και αξιοπιστίας. Παρόλα αυτά εμείς είμαστε εδώ για να στηρίξουμε και φέτος το θεσμό γιατί πραγματικά οι ταινίες που βγήκαν φέτος αξίζουν μία δεύτερη ευκαιρία. Στην συγκεκριμένη κατηγορία του Β’ ανδρικού ρόλου έχουμε και πάλι τα φαβορί μας αλλά και τα κλασικά outsiders, τα οποία πολλές φορές κάνουν την έκπληξη. Ο Β΄ ανδρικός ρόλος πολλές φορές αναδεικνύει νέα ταλέντα στην επιφάνεια αλλά όμως την ίδια στιγμή μπορεί να αναζωογονήσει παλιούς ηθοποιούς που έχουν πέσει για καιρό στην αφάνεια, δες για παράδειγμα την περίπτωση του John Travolta στο Pulp Fiction πίσω από το 1994.
Πάμε όμως να δούμε φέτος ποιες είναι οι υποψηφιότητες για το Όσκαρ του Β’ ανδρικού ρόλου.
Μπρένταν Γκλίζον | «Τα πνεύματα του Ινισέριν»
Μπράιαν Ταϊρί Χένρι | «Causeway»
Τζουντ Χιρς | «The Fabelmans»
Μπάρι Κιόγκαν | «Τα πνεύματα του Ινισέριν»
Κε Χούι Κουάν | «Τα πάντα όλα»
Έχουμε ήδη μιλήσει για τις προτιμήσεις μας φέτος όσο αφορά την καλύτερη ταινία αλλά και τους ‘Α ανδρικούς ρόλους και σίγουρα όλα τα φώτα πέφτουν πάνω στο ανεπανάληπτο και καταπληκτικό διαμάντι από την Ιρλανδία που έχει το όνομα «Τα πνεύματα του Ινισέριν». Ίσως είναι και η ταινία με τις περισσότερες υποψηφιότητες φέτος. Έσπασε όμως άλλο ένα ρεκόρ μιας και στην κατηγορία Β’ ανδρικού έχουμε δύο(!) ηθοποιούς από την ίδια ταινία, κάτι που έχει να γίνει αρκετό καιρό. Από τη μία έχουμε τον τρομερό και φοβερό Μπρένταν Γκλίζον που παίζει τον κολλητό φίλο του Κόλιν Φάρελ ο οποίος ξαφνικά φρικάρει και δεν θέλει να του ξαναμιλήσει και από την άλλη έχουμε τον νεοφερμέν και ταλαντούχο Μπάρι Κιόγκαν που υποδύεται τον τρελό του χωριού.
Όταν ο Tarantino έβαλε στοιχεία αρχαίας τραγωδίας στο Pulp Fiction
Η ερμηνεία του Γκλίζον είναι κάτι παραπάνω από αριστουργηματική, ουσιαστικά αυτός και ο Φάρελ είναι όλη η ταινία. Η πειστικότητα του είναι πραγματικά άξια βραβείου. Και μετά έχουμε έναν άλλο υποψήφιο από την ίδια ταινία για τον Β’ ανδρικό, τον Μπάρυ Κιόγκαν, ο οποίος υποδύεται τον ελαφρώς τρελό Ντόμινικ που τον κακοποιεί ο πατέρας του και θέλει να παντρευτεί την αδερφή του Φάρελ. Σίγουρα η ερμηνεία του μπαίνει σε δεύτερη μοίρα μιας και επισκιάζεται από εκείνη του γιγαντιαίου Γκλίζον, δεν παύει όμως να είναι πολύ έντονη και σωστά δοσμένη. Έτσι «Τα πνεύματα του Ινισέριν» έχουν διπλή πιθανότητα για κάποιο Όσκαρ Β’ Ανδρικού.
O Κε Χούι Κουάν κάνει πολύ καλή υποστηρικτική δουλειά στο πλευρό της τρομερής Μισέλ Γεό, δεν ξέρουμε όμως αν είναι «αρκετός» μιας κι εδώ μιλάμε για πολύ δυνατό ανταγωνισμό. Ναι το «Τα Πάντα Όλα» είναι μία πολύ εντυπωσιακή και πρωτότυπη ταινία, δεν ξέρουμε όμως αν ο Β’ ανδρικός στέκεται τόσο ξεκάθαρα όσο στις άλλες υποψηφιότητες.
Από την άλλη όμως ο πολύ έντονος και «βαρύς» Μπράιαν Ταϊρί Χένρι κλέβει σχεδόν την παράσταση από την Τζένιφερ Λόρενς, ένας ρόλος που χωρίς αυτόν τον ηθοποιό τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο. Από τη φωνή του μέχρι τις κινήσεις του δεν αφήνει περιθώρια πως είναι κι αυτός ένα από τα φαβορί για το Όσκαρ Β’ ανδρικού. Τέλος ο Τζουντ Χιρς μας χαρίζει μία σπάνια σκηνή στο The Fabelmans από την οποία υπάρχει μεγάλη περίπτωση να τον δούμε να φεύγει με το αγαλματίδιο.
