Πάντα πρόθυμος να μοιραστεί την άποψή του σε διάφορους κινηματογραφικούς τομείς, ο σκηνοθέτης Quentin Tarantino έχει πολλά να πει για τις αλλαγές στον τρόπο δημιουργίας, έκθεσης και κατανάλωσης μιας ταινίας. Ο σκηνοθέτης μπήκε στον κινηματογράφο με το δικό του ξεχωριστό όραμα, διαθέτει ένα στυλ που είναι χαρακτηριστικό και πλέον έχει μείνει στην ιστορία του σινεμά, δημιουργώντας μια καριέρα με επιρροή που καθορίζει πλέον τον σύγχρονο αμερικανικό κινηματογράφο.
Η άποψη του Tarantino για τις ιδιότητες και τις δυνατότητες του κινηματογράφου διακλαδίζεται σε συζητήσεις προς τις πιο ισχυρές έννοιες, προσεγγίσεις και είδη, με τον σκηνοθέτη να προτιμά τις εικόνες της βίας σε συνδυασμό με σπουδές χαρακτήρων και ποπ κουλτούρας. Όσον αφορά τις κινηματογραφικές επιρροές που προτιμά, ο Tarantino μπαίνει κατευθείαν στο θέμα με εμπεριστατωμένες και αναλυτικές προοπτικές.
Αν το Kill Bill του Quentin Τarantino είχε νονό αυτός θα ήταν ο Bruce Lee
Όσον αφορά τις ταξινομήσεις ταινιών, ο Tarantino είναι σίγουρος για τις προτιμήσεις και τις αντιπάθειές του. Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης στο The Talks, ο σκηνοθέτης του Kill Bill ρωτήθηκε για τα είδη που πιστεύει ότι είναι τα πιο δυνατά και τα πιο αδύναμα, κάνοντας τον Tarantino να σκεφτεί πώς, κατά τη γνώμη του, ένα δημοφιλές κινηματογραφικό είδος αποδυναμώνει τον κινηματογράφο μέσω των κουραστικών του προθέσεων. Ναι, μία εμπορική ταινία δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι μόνο εμπορική. Καλό το εμπορικό, αλλά για τον Tarantino αυτό που έχει σημασία είναι ο ίδιος ο κινηματογράφος.
Ο Tarantino είναι ξεκάθαρος στην απάντησή του: «Δεν μου αρέσουν όλα», είπε, δείχνοντας άμεσα την κοφτερή του άποψη. «Μου αρέσουν οι ιστορικές ταινίες, αλλά δεν είμαι λάτρης του ιστορικού δράματος». Ο σκηνοθέτης έχει πειραματιστεί με ιστορικά θέματα στο έργο του, συμπεριλαμβανομένου του Django Unchained, που απεικονίζει μια Αμερική του 1800, και του Once Upon a Time in Hollywood, παρουσιάζοντας μια εναλλακτική ιστορική άποψη για τις δολοφονίες Manson.
Pulp Fiction: Όλα όσα δεν γνώριζες για το έπος του Quentin Tarantino
Επιπλέον, ο σκηνοθέτης προσθέτει: «Ένα άλλο είδος που δεν σέβομαι είναι η βιογραφική ταινία. Είναι απλώς μεγάλες δικαιολογίες για τους ηθοποιούς για να κερδίσουν τα Όσκαρ. Είναι ένας διεφθαρμένος κινηματογράφος». Αυτή η στάση του σκηνοθέτη είναι αρκετά έγκυρη, δεδομένης της πρόσφατης εμμονής του κινηματογράφου με τις βιογραφικές ταινίες που μαστίζεται από έντονες εξερευνήσεις της δημόσιας και προσωπικής ζωής μιας σημαντικής προσωπικότητας. Αυτές οι κυκλοφορίες, που σκηνοθετήθηκαν από μερικά από τα πιο οραματικά και πιο εξέχοντα ονόματα του κλάδου, προσελκύουν την Ακαδημία των Όσκαρ αλλά και άλλους φορείς βραβείων μέσω των δραματικών ερμηνειών και των heavy drama θεμάτων τους. Με λίγα λόγια, συμφωνούμε απόλυτα με τον Quentin. Ναι έχουμε σκυλοβαρεθεί τα biopics.
Όσκαρ 2023: Αυτή είναι η χρονιά του Brendan Gleeson
Η βιογραφική ταινία ορίζεται από το μοτίβο της επιλογής δημόσιων προσώπων με βάση το τραυματικό ή συναισθηματικά τρομακτικό υλικό και τις προσωπικότητες τους. Οι σκηνοθέτες δημιουργούν ανύπαρκτα δράματα σε μια δίωρη ταινία, προβάλλοντας μια πυκνή απεικόνιση μιας ολόκληρης ζωής, κάτι που ο Tarantino αντιμετωπίζει στην κριτική του πολύ αιχμηρά. «Ακόμα και το πιο ενδιαφέρον άτομο – αν αφηγείστε τη ζωή του από την αρχή μέχρι το τέλος, σίγουρα θα γίνει μια γ*****νη βαρετή ταινία», εξηγεί. «Αν είναι να το κάνετε αυτό, θα πρέπει να τουλάχιστον να φτιάξετε μια σωστή έκδοση κόμικ για όλη τους τη ζωή». Δεν μπορούμε να πούμε πως δεν συμφωνούμε με τον μαιτρ.
«Για παράδειγμα, κάνεις ταινία για τον Elvis; Γιατί πρέπει να πεις τι έγινε σε ολόκληρη τη ζωή του; Βαριέμαι. Κάνε μία ταινία για τον Elvis την ημέρα που πάτησε το πόδι του στην Sun Records. Αυτό ναι θα το έβλεπα».
Ο μεγάλος σκηνοθέτης στο τέλος ερωτήθηκε από τον δημοσιογράφο του The Talks αν θα έβλεπε την δική του biopic, αν δηλαδή κάποιος γυρνούσε την δική του ζωή σε ταινία. Εκείνος απάντησε έξυπνα: «Σίγουρα θα κολακευόμουν, αλλά δεν θα την έβλεπα».
Σωστός σε όλα του ο Quentin!
