Ραντεβού στις 11:00. Φραπεδάκι σε πλαστικό ποτήρι, εφημερίδα στο χέρι, διαβασμένοι από το προηγούμενο βράδυ, ελαφρώς ξενυχτισμένοι. Όχι από ποτάρες αλλά βλέποντας Φώντα Τσούνη. Ήταν η πρωινή συνήθεια κάθε Σαββατοκύριακου ώστε να ξεκινήσει καλά η μέρα. Ίσως μία ενδόμυχη σκέψη και κρυφή ελπίδα ώστε να μη χαλάσουν τα γούρια. Εκείνο το προκαθορισμένο ραντεβού με τους κολλητούς ώστε να πάμε στο δικό μας ναό. Σ’ εκείνον τον ναό που δεν φιλούσαμε εικόνες, ούτε ανάβαμε κεριά σε μανουάλια. Μυρίζαμε το χαρτί της εφημερίδας, τα στιλό έπαιρναν «φωτιά» και απλώναμε τα τσαλακωμένα δελτία σε κάθε μήκος και πλάτος του τραπεζιού. Ωστόσο και στις δύο περιπτώσεις, εναποθέτεις τις ελπίδες σου σε μία ανώτερη δύναμη ώστε να πάνε όλα κατ’ ευχήν. Σε μία εποχή που τα Nokia 3310 ήταν τα δικά μας smartphone, ο στοιχηματισμός γινόταν με παραδοσιακούς τρόπους. Έπρεπε να ντυθείς, να πας μέχρι το πρακτορείο και να μυηθείς σε αυτήν την τελετουργία.
Το δικό μας «brunch»
Ποια είναι η αγαπημένη συνήθεια του νεοέλληνα τα τελευταία χρόνια αναφορικά με τα ΣουΚου; Ντρέπομαι λίγο που το γράφω, αλλά να ξυπνάει γύρω στις 10:00 και να κανονίζει για brunch με την παρέα. Εκεί θα συζητήσουν για όλα εκείνα που δεν πρόλαβαν να πουν μέσα στην εβδομάδα. Και κατά κύριο λόγο θα ακούσεις κουτσομπολιά, τη νέα σειρά που ξεκίνησαν στο Disney+ και τα παράπονά τους για την ακρίβεια. Βαρέθηκα ήδη. Πριν έρθει αυτή η βρετανική τάση στις ζωές μας, είχαμε διαφορετικές συνήθειες. Πιο παραδοσιακές. Πέρνοντας την σκυτάλη από τους παππούδες μας, αφήσαμε τα καφενεία για τη θαλπωρή του πρακτορείου. Το menu του δικού μας brunch περιλάμβανε καφεδάρα: Φραπέ, νες ή ελληνικό γιατί το freddo espresso ήταν άγνωστη έννοια. Βασικά ο espresso είχε συνδυαστεί στο μυαλό μας με Μαλντίνι, Νέστα και Serie A. Τέλος παρένθεσης. Δύο πακέτα τσιγάρα γιατί ποτέ δεν ήξερες τι ώρα θα έβγαινες από εκεί μέσα. Ευτυχώς δεν είχαμε τα social media να μας αποσπούν την προσοχή. Ανοίγαμε ευλαβικά την Match Money, την Kingbet ή το «12Χ» και ξεκινούσαμε τη μελέτη. Διάβασμα επιπέδου αστροφυσικής στη NASA. Σοβαρή, διεξοδική συζήτηση σε βάθος. Γιατί με το παρολί δεν αστειεύεσαι. Το brainstorming στα καλύτερά του.
Αρχαία Ελλάδα και τζόγος: Όταν οι πρόγονοί μας έπαιζαν το μέλλον τους σε μία ζαριά
Brainstorming
Όταν έχεις περάσει τα εφηβικά σου χρόνια κάνοντας brainstorming πάνω από την Match Money, τι να σου πουν τα εταιρικά meetings. Είναι να γελάει κανείς. Η σύσκεψη για να καταλήξεις στο combo δελτίο που θα έριχνες στη μηχανή (σ.σ. εκείνη η γκρίζα τετράγωνη που θύμιζε fax και σου έβγαζε την ψυχή μέχρι να περάσει ματς που δεν ήταν φραγμένο) δεν άφηνε τίποτα στην τύχη. Όλα έπεφταν στο τραπέζι. Φόρμα, κίνητρο, απουσίες, προϊστορία. Οι 4 πυλώνες που καθορίζουν την τελική επιλογή του σημείου. Σύσκεψη με τους κολλητούς, ερωτήματα και προβληματισμοί μέχρι την δύσκολη απόφαση. Ένα κάψιμο εγκεφάλου που μόνο αν το έχεις βιώσει, καταλαβαίνεις τι σημαίνει. Μάλιστα σε μια εποχή που δεν υπήρχε το Goal/Goal ως επιλογή αλλά μόνο ξερά σημεία, έπρεπε να είσαι 10 φορές πιο διαβασμένος για το παρολί σου. Ναι έχουμε προλάβει εποχές με αυστηρή 4άδα, ενώ το μονό αποδεκτό το έβλεπες με κυάλι. Τώρα σοβαρά, τι έχει περάσει η γενιά μας. Ωραία τα ρετρό χρόνια αλλά έπρεπε να ήσουν πραγματικά ζόρικος για να αποφύγεις τον κουβά.
Παρένθεση: Αν δεν έχεις πανηγυρίσει έτσι γκολ με τους κολλητούς, φύγε σε παρακαλώ από αυτό το άρθρο.
Η μοναξιά στην εποχή του διαδικτύου
Το πρακτορείο ήταν ένας χώρος στον οποίο ο χρόνος δεν είχε καμία σημασία. Η «βάρδια» στο πρακτορείο θύμιζε τον κύκλο της ζωής. Ξεκινούσες το πρωί γεμάτος ελπίδα και φρεσκάδα. Από την ελπίδα στην ήττα και από εκεί στη θέωση. Όχι πάντα με την συγκεκριμένη σειρά. Είχαμε συνδυάσει τα μεσημέρια του Σαββάτου με Bundesliga – Premier League και τα αντίστοιχα της Κυριακής με Serie A. Την εξέλιξη των αγώνων την έβλεπες είτε από teletext είτε από το «Bet Weekend» στο Τήλε Άστυ. Η καγκουριά στα καλύτερά της. Από εκεί στο απογευματινό ματσάκι στην Primera Division και all in στο μονό αποδεκτό το βράδυ. Ένα ποδοσφαιρικό road trip που θα το ζήλευε ο Ευτύχης Μπλέτσας. Ένας δρόμος που δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα καθώς υπήρχαν μέρες που έμενες ταπί και -όχι- ψύχραιμος. Όταν ο υπεύθυνος στοιχηματισμός δίνει τη σειρά του στον άρρωστο τζόγο τα πράγματα είναι άσχημα. Δεν υπάρχει κάτι το διασκεδαστικό παρά μόνο μαυρίλα. Δεν είναι ψυχαγωγία αλλά ένα σαράκι που σου τρώει την ψυχή, τα χρήματα και καταστρέφει τις προσωπικές και κοινωνικές σου σχέσεις. Και οφείλουμε να το σημειώσουμε.
Επιπρόσθετα η γλύκα του πρακτορείου δεν συγκρίνεται με τη μοναξιά στην εποχή του διαδικτύου. Εκεί όπου πλέον είναι όλα τόσο γρήγορα και εύκολα (κακός οδηγός για καθαρή σκέψη στο ποντάρισμα). Πλέον μέσω ενός smartphone ή ενός υπολογιστή έχεις τη δυνατότητα να ποντάρεις όπου κι αν βρίσκεσαι. Σου παρέχεται η ευκολία και περισσότερος ελεύθερος χρόνος, όμως όχι εκείνη η τελετουργία και η μαγεία του πρακτορείου. Εκεί που μάθαμε Γεωγραφία από τις ομάδες, Μαθηματικά από τις αποδόσεις και Ιστορία από την προϊστορία.
Πρόκειται για μία εποχή που μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Μία εποχή που την έχουμε μόνο ως ανάμνηση και γελάμε με τις ρετρό ιστορίες της όταν συναντιόμαστε με την παρέα για κανά τσίπουρο. Γιατί εδώ που τα λέμε, καλύτερα να φας τα τελευταία σου 30 ευρώ σε τσιπουράδικο, παρά στον άσο της Μπρομαποϊκάρνα. Παρότι η φόρμα και το κίνητρο σε τσιγκλάνε να την τιμήσεις.
