Εκεί που καθόμουν μια χαρά στην κουζίνα μου και προσπαθούσα να ανακατέψω την ξηρά τροφή της γάτας με κονσέρβα για να είναι πιο νόστιμη μπας και τη φάει επιτέλους, άκουσα ένα μεγάλο και δυνατό ΚΡΑΚ από το μικρό μου ψυγείο. Το ψυγείο αυτό είναι πραγματική αντίκα. Μου το είχε δώσει ο πατέρας μου πριν από χρόνια, ο οποίος το είχε βρει τυχαία από ένα φίλο του που είχε κάποτε ένα ξενοδοχείο.
Η Αθήνα τον Αύγουστο είναι ο κρυφός παράδεισος του ονειροπόλου
Με λίγα λόγια το ψυγειάκι μου ή αλλιώς το αγαπητό παγοκυτίον μου, ήταν τόσο παλιό όσο και η δεκαετία του 90΄. Δεν χρειαζόμουν όμως πολλά πολλά, ένα άτομο (εργένης εκ πεποιθήσεως δυστυχώς) είμαι, στόματα εκτός από τις γάτες δεν έχω να ταΐσω, οπότε το κράτησα το παλιόπραμα μιας και δεν είχα άλλο.
Εκεί που λες που ανακάτευα τροφή κοτόπουλου με κονσέρβα ψάρι του ωκεανού, ακούω το τρομακτικό αυτό ΚΡΑΚ και σκέφτομαι πως είτε μας την πέσανε τίποτα επαναστατημένα κλιμάκια της ΔΕΔΔΗΕ, είτε ο μετροπόντικας έφτασε ήδη στα Εξάρχεια κι έκανε ριφιφί στην κουζινούλα μου και δεν το πήρα χαμπάρι, είτε τελικά κάποια πολύ χοντρή αηδία είχε μόλις συμβεί εντός του ψυγείου.
Ανοίγω με δισταγμό και τρόμο το ψυγείο και βλέπω πως ο πάγος που είχε μαζευτεί μήνες τώρα πάνω στη μικρή κατάψυξη, τώρα είχε καταφέρει και είχε σπάσει σχεδόν όλο το ψυγείο. Είχε γίνει ένα κανονικό παγόβουνο, τόσο μεγάλο που θα μπορούσε να τρακάρει πάνω του ο Τιτανικός για δεύτερη φορά. Ναι, μπορεί να ακούγεται παράξενο αλλά είναι αληθινό. Σαν ξενιστής ο πάγος, που το ίδιο το ψυγείο δημιούργησε, έσπασε το πλαστικό από το βάρος και τον όγκο του. Η Ανταρκτική έβγαινε από το ψυγειάκι μου! Σε λίγο περίμενα και τις αρκούδες με τα μπουκάλια της Κόκα Κόλα να σκάσουν μύτη αγκαλιά με τίποτα πιγκουίνους.
Ωραία η ζωολογία των Πόλων αλλά τώρα εγώ δεν είχα ψυγείο
Το ξέρω πως για όλα φταίει το κεφάλι μου που αντί να προκόψω να κάνω απόψυξη, δεν έκανα απολύτως τίποτα. Και τώρα να τα αποτελέσματα. Με τα πολλά είχα μείνει από ψυγείο μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού.
Ψυγείο: Το αιώνιο απάγκιο ενός μονήρη βίου
Μπελάδες. Εκείνη τη μέρα όμως ήταν και ο δεκαπενταύγουστος οπότε έπρεπε να αποδεχτώ μέσα μου πως όλα μου τα φαγητά θα χαλούσαν μιας και τα μαγαζιά άνοιγαν αύριο για να πάρω καινούριο. Και μετά σκέφτηκα το Facebook Market Place.
Mωρέ λες; Τι άλλο να έκανα;
Αρχίζω λοιπόν να ψάχνω σαν τρελός για ψυγείο και δεν πέρασαν τρία λεπτά και είχα βρει μία καλή περίπτωση. Παίρνω τηλέφωνο και βγαίνει στο ακουστικό κάποιος έτοιμος να με εξυπηρετήσει κι ας έχει έρθει το τέλος του κόσμου. Ο τύπος απλά δεν ξέρει τι σημαίνει διακοπές.
Του λέω τα σχετικά, μου λέει κι αυτός τα δικά του και τελικά δέχομαι. 220 ευρώ ψυγειάρα 5ετίας μεταχειρισμένη αλλά χωράει μέσα και πτώμα ολόκληρο. Εν τω μεταξύ εμένα η κουζινούλα μου είναι μια σταλιά. Αλλά οκ, με είχε πιάσει το κόμπλεξ που τόσα χρόνια είχα ένα τόσο μικρό ψυγείο και δεν χωρούσε τίποτα (άντε υλικά του τοστ και καμιά μπίρα, κατάψυξη ούτε για πλάκα και δεν μιλάω καν για παγάκια ή παγωτό, όνειρο μακρινό).
Σε είκοσι λεπτά ο τύπος μου το είχε φέρει στο σπίτι. Ανοίγω πόρτα και βλέπω δύο γιγαντιαίους τύπους να κουβαλάνε ένα εξίσου γιγαντιαίο ασημένιο ψυγείο. Με τα χίλια ζόρια καταφέραμε να το βάλουμε μέσα. Με τα πολλά μπήκε, αλλά τώρα η κουζίνα μου ήταν σχεδόν γεμάτη. Το ψυγείο είχε πιάσει όλο το χώρο. Δεν ήταν το θέμα αν η χωρούσε το ψυγείο στην κουζίνα, αλλά η κουζίνα στο ψυγείο.
Οι γάτες είχαν ανέβει στο τραπέζι και το κοιτούσαν λες κι έβλεπαν κάποιο τεράστιο ασημένιο βουνό. Πάω να το βάλω στη πρίζα και μου λέει ο ένας από τους δύο να περιμένω μερικές ώρες να κάτσει το φρέον γιατί αλλιώς θα καεί το μοτέρ. Εμένα κατευθείαν πάει το μυαλό μου στο κακό και λέω, πάει με κλέψανε. Δεν θα δουλεύει και μου λέει δικαιολογίες για να μην το βάλω στη πρίζα και το πάρω χαμπάρι. Κι ακόμη την έχω την απορία μιας και σήμερα το πρωί το έβαλα στη πρίζα αλλά δεν ειδα καμία ψύξη. Ελπίζω όταν γυρίσω να έχει παγώσει.
Καλού κακού το μικρό ηρωικό μου ψυγειάκι δεν το έχω ακόμη πετάξει. Ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί ακόμη κι εδώ ο Δαβίδ να νικήσει τον Γολιάθ τελικά.
Θα δούμε όταν θα γυρίσω από το γραφείο. Το μόνο σίγουρο είναι πως πλέον αντί να μπαίνεις στην κουζίνα μπαίνεις στο ψυγείο. Τόσο μεγάλο είναι που νομίζεις πως η κουζίνα πλέον υπάρχει μέσα στο ψυγείο κι όχι το αντίθετο.
Αν τελικά ο κόσμος καταστραφεί από την υψηλή θερμοκρασία, σίγουρα αυτό το ψυγείο θα με κρατήσει φρέσκο για καμιά βδομάδα.
