Για πάρα πολλά χρόνια ο μύθος των δράκων είχε τη βάση του σε σκελετούς δεινοσαύρων που έβρισκαν τυχαία οι άνθρωποι αλλοτινών εποχών που δεν μπορούσαν να εξηγήσουν αλλιώς τα προϊστορικά ευρήματα. Παρόμοιοι μύθοι αναπτύχθηκαν και για άλλα μυθικά ζώα με βάση τέτοια ευρήματα, ωστόσο ένας ακόμα παραμένει ισχυρός στη λαϊκή συνείδηση, αυτός της γοργόνας.
Στην Ελλάδα η λαϊκή μας παράδοση θέλει τις γοργόνες να θυμώνουν, παρά τη γοητεία τους, αν τους δώσεις λανθασμένη απάντηση στο ερώτημα για το αν ζει ο αδερφός τους, ο Μέγας Αλέξανδρος. Τόσο βαθιές ιστορικές ρίζες έχει ο μύθος. Όμως είναι ένας μύθος που υπάρχει και εκτός Ελλάδας.
Η παράδοση της ύπαρξης μυθικών ζώων που είναι κατά το ήμισυ ψάρι και κατά το ήμισυ άνθρωπος υπάρχει σε όλη τη Μεσόγειο, υπάρχει στους ιθαγενείς της Καραϊβικής, στην Ινδονησία, σε απομονωμένα νησιωτικά συμπλέγματα του Ειρηνικού, αλλά και στον νότιο Ατλαντικό. Το γεγονός ότι είναι τόσο κοινός μύθος μεταξύ εντελώς άσχετων πολιτισμών με μηδαμινή αλληλοεπίδραση, έχει συμβάλλει στην επιβίωση του μύθου, παρά το ότι δεν υπάρχει ούτε μία χειροπιαστή απόδειξη ότι υπάρχουν ή υπήρξαν ποτέ γοργόνες.
Η πληροφορία ότι έχουν «δει» κι άλλοι λαοί γοργόνα, δίνει μανδύα αληθοφάνειας στον μύθο και δίνει καύσιμο σε ερευνητές που ψάχνουν ακόμα σκελετούς που να μοιάζουν με γοργόνας, αν και στις περισσότερες των περιπτώσεων, τα ευρήματα είναι αποδεδειγμένα προϊόν φωτομοντάζ ή καλοστημένης απάτης.
Σε κάθε περίπτωση, είναι μια καλή αφορμή για περαιτέρω μελέτη της λαϊκής μας παράδοσης που έχει πολλούς μύθους με φανταστικά όντα σαν την γοργόνα. Στεριανοί και θαλασσινοί δεν χρειάζεται να φοβούνται ακόμα κι αν πετύχουν μια γοργόνα στη θάλασσα, ξέρουν τη σωστή απάντηση στο ερώτημα που θα τους θέσει.
