Είναι γνωστό ότι οι Νοτιοκορεάτες είναι από τους πιο εργατικούς και τους πιο πιεσμένους εργαζόμενους στον κόσμο. Το στρες που έφερε η πανδημία μόνο χειρότερα έκανε τα πράγματα. Μάλιστα η δεύτερη χρονιά της πανδημίας είναι ακόμα χειρότερη για τους Νοτιοκορεάτες μιας και συνδυάζει το στρες και την αβεβαιότητα της πανδημίας σε συνδυασμό με μια φρενήρη επιστροφή στην καθημερινότητα.
Εκατομμύρια Νοτιοκορεάτες φλερτάρουν με το burnout, αν δεν το ζουν ήδη, και ο μοναδικός τρόπος για να επιβιώσουν είναι να τραβήξουν για λίγο την πρίζα. Να κάνουν δηλαδή λίγο mung. Το mung είναι ένας όρος που εφευρέθηκε την περασμένη δεκαετία, όμως η πανδημία τον έκανε mainstream. Με λίγα λόγια σημαίνει να κοιτάς με βλέμμα απλανές κάτι φαινομενικά αδιάφορο μέχρι να αδειάσει εντελώς το μυαλό από τις σκέψεις που το ταλαιπωρούν. Δηλαδή είναι ένα είδος διαλογισμού το οποίο όμως απαιτεί μια κατάλληλη υλικοτεχνική υποστήριξη στον περιβάλλοντα χώρο.
Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να υπάρχει οτιδήποτε γύρω που θα μπορούσε να αποσπάσει την προσοχή. Μόνο την τελευταία χρονιά έχουν φτιαχτεί δεκάδες τέτοιοι χώροι οι οποίοι ενοικιάζονται όπως ένα οποιοδήποτε δωμάτιο ξενοδοχείου. Με τη διαφορά ότι δεν παρέχουν τίποτα άλλο εκτός μια πολύ συγκεκριμένη θεά.
Το mung μπορεί να επιτευχθεί κοιτάζοντας το οτιδήποτε μπορεί να νιώσει κάποιον ηρεμία. Μια φωτιά που καίει συνέχεια, ένας δάσος, η θάλασσα, ακόμα και μια καρέκλα σε ένα άδειο δωμάτιο, είναι μόνο μερικά από θεματικά δωμάτια που υπάρχουν για το πολυπόθητο mung hitting.
Εκτός από τη θέα δεν υπάρχει τίποτα άλλο μέσα στα δωμάτια αυτά, ούτε πρόσβαση στο ίντερνετ, ούτε καμία άλλη άνεση που θα μπορούσε να εκληφθεί ως παροχή πολυτέλειας.
Η μόδα αυτή δεν αφορά μόνο καταλύματα, αλλά έχει επεκταθεί και σε άλλες επιχειρήσεις. Για παράδειγμα υπάρχουν καφέ που προσφέρουν τη δυνατότητα να απολαύσει κανείς τον καφέ του απομονωμένος για λίγη ώρα μέσα στη μέρα ώστε να βρει την απαιτούμενη ηρεμία και ενέργεια για να συνεχίσει.
