Μέχρι πρόσφατα, οι κεντρικές αρχές της θεωρίας της εξέλιξης του Δαρβίνου, από το πώς λειτουργεί η κληρονομικότητα έως τη σταδιακή διαφοροποίηση των ειδών, θεωρούνταν παγιωμένες και πέρα από αμφισβήτηση. Όμως νέες ανακαλύψεις στην ανθρώπινη βιολογία τις τελευταίες δεκαετίες οδήγησαν τους επιστήμονες να αλλάξουν ριζικά την ιστορία της προέλευσης της ζωής, με ισχυρές επιπτώσεις στην υγεία μας. —και ακόμη και την ίδια μας τη φύση.
Η θεωρία του Δαρβίνου στηρίχθηκε στο νόμο της φυσικής επιλογής, σύμφωνα με τον οποίο όλα τα έμβια όντα που προσαρμόζονται άριστα στο περιβάλλον τους είναι και εκείνα που διαιωνίζουν με επιτυχία το είδος τους.
Πλέον όμως ο Δαρβίνος ίσως και να θεωρείται κάπως ξεπερασμένος. Σίγουρα έδωσε πολλά στην θεωρία της εξέλιξης, δεν μπορούσε όμως να ξέρει τι θα γινόταν στο μέλλον. Πλέον με τη μέθοδο CRISPR μπορεί η επιστήμη να προβλέψει και να βελτιώσει τις ανωμαλίες ενός συγκεκριμένου είδους μέσα στα κύτταρα του.
Ποιος ήταν ο Δαρβίνος;
Ο Κάρολος Δαρβίνος (Charles Darwin) (1809-1882) ήταν Άγγλος φυσιοδίφης από τις μεγαλύτερες μορφές των φυσικών επιστημών. Ήταν στην ουσία ο άνθρωπος που «δολοφόνησε» τη θρησκεία με το να αποδείξει πως προερχόμαστε από τον πίθηκο.
Η επαναστατική θεωρία του για την εξέλιξη των έμβιων όντων μέσα από τη φυσική επιλογή σε συνδυασμό με την πειραματική εργασία πάνω στην κληρονομικότητα του σύγχρονού του Βοημού μοναχού Γιόχαν Γκρέγκορ Μέντελ θεμελίωσαν την επιστήμη της Βιολογίας.
Την ίδια στιγμή όμως έθεσε τη βάση για την επιστήμη της βιοτεχνολογίας. Πλέον μπορούμε να υπερπηδήσουμε τα γενετικά προβλήματα ενός είδους με την τεχνητή τροποποίηση των κυττάρων του.
Πλέον μπορεί να φαίνεται υπέροχο πως μπορούμε να τροποποιήσουμε ένα ανθρώπινο «αυγό» και να το απαλλάξουμε από τις κληρονομικές του ασθένειες. Από την άλλη είναι πολλοί εκείνοι που πιστεύουν πως αυτή η πράξη μπορεί να αλλάξει την ισορροπία της ίδιας της φύσης.
Το περίφημο ερευνητικό ταξίδι του Δαρβίνου με το Beagle, στο οποίο ο Δαρβίνος μαζί με τον αγαπημένο του καθηγητή Χένσλοου θα μελετούσαν τις ακτές της Νότιας Αμερικής ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 1831 και διήρκεσε πέντε χρόνια.
Ο Δαρβίνος ήρθε σε επαφή και εξέτασε απολιθώματα, ζώντες οργανισμούς καθώς και ιθαγενείς λαούς αλλά και αποίκους.
Η εμπειρία του από το ταξίδι αυτό αποτέλεσε τη βάση για τη συγγραφή του μεγαλύτερου έργου του, την Καταγωγή των ειδών.
Τι ακριβώς όμως λέει η θεωρία του για την εξέλιξη;
Ήταν ήδη διάσημος στους επιστημονικούς κύκλους όταν επέστρεψε το 1836. Συνεργαζόμενος στη συνέχεια με άλλους επιστήμονες, οι σημειώσεις και τα δείγματα διαφόρων ζώων που είχε φέρει ταξινομήθηκαν.
Τελικά κατάφερε να καταλήξει σε δύο πολύ βασικά συμπεράσματα:
- Λόγω του μεγάλου αριθμού των απογόνων που δημιουργούνται από κάθε είδος έμβιων όντων σε ένα δεδομένο περιβάλλον, προκαλείται αγώνας για επιβίωση ανάμεσα στα διάφορα είδη με αποτέλεσμα να διατηρούνται σχετικά σταθερές οι αναλογίες τους.
- Στον αγώνα για επιβίωση των ατόμων κάθε είδους επικρατούν τα καταλληλότερα άτομα, εκείνα δηλαδή που είναι καλύτερα προσαρμοσμένα στο δεδομένο περιβάλλον που ζουν. Λόγω της μεγαλύτερης προσαρμοστικότητάς τους έχουν και μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης και δημιουργίας απογόνων.
Πλέον όμως η θεωρία του έχει καταντήσει μουσειακή κι αυτό μόνο και μόνο λόγω του ότι η τεχνολογία έχει εξελιχθεί τόσο πολύ που πλέον μπορούμε να επέμβουμε μέσα στο κύτταρο και να το τροποποιήσουμε όπως εμείς επιθυμούμε.
